หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 960

เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่ามันคือแก่นอสูรของหมาป่าสีขาว หลังจากที่มันคายแก่นอสูรออกมา หมาป่าสีขาวก็ค่อยๆ หลับตาลงและสิ้นลมหายใจในที่สุด

ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยน้ำตา เขาหยิบแก่นอสูรที่ยังคงอุ่นอยู่ขึ้นมาก่อนจะหันไปมองที่ต้าฮู่ฝาและเหล่าผู้พิทักษ์ที่เหลืออย่างโกรธแค้น

“คุณเฉิน คนของพวกเรา... พวกเขาทั้งหมด...”

หลินเทียนหู่เดินไปหาเฉินผิงก่อนจะพูดกับเขาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างต่อเนื่อง

ซากศพเต็มไปทั้วพื้น หลายคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลินเทียนหู่มาหลายปี เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้น้ำตาของเขาไหลออกมาในขณะที่เขาคร่ำครวญถึงพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว

เฉินผิงตบที่ไหล่ของหลินเทียนหู่เบาๆ และพูดขึ้นว่า “ผมจะใช้เลือดของไอ้คนสารเลวทั้งห้านี้เพื่อแสดงความเคารพต่อพวกเขา!”

เมื่อพูดจบเฉินผิงก็เริ่มเดินเข้าไปหาผู้พิทักษ์ทั้งห้า แสดงท่าทีเจตนาที่จะฆ่าพวกมันอย่างไร้ความปรานี

ทันทีที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารอันน่าสะพรึงกลัวของเฉินผิง สีหน้าของพวกเขาก็ซีดลงทันที

“ใครส่งแกมา?” เฉินผิงหยุดที่ตรงหน้าของห้าผู้พิทักษ์และถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

“เฉินผิง พวกมันเป็นคนของตระกูลหลง!” หลงอู่ตะโกนมาจากด้านหลัง

ดวงตาของเฉินผิงกระตุกเล็กน้อยเมื่อเอ่ยถึงตระกูลหลง เขากัดฟันกรอดแล้วพูด “ฉันจะประกาศสงครามกับตระกูลหลงอีกในไม่ช้า ดังนั้นทำไมฉันถึงไม่เริ่มจากพวกแกทั้งห้าคนในวันนี้ซะเลยล่ะ?”

“เฉินผิงเราไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าใคร ที่เราต้องการมีแค่พาคุณกลับไปที่ตระกูลหลงเท่านั้น หากว่าคุณยอมเชื่อฟังและตามเรากลับไป เราสัญญาว่าจะไม่แตะต้องคุณเลย”

ต้าฮู่ฝาจ้องมองเฉินผิงขณะที่เขาพูด

“ตามแกไปอย่างนั้นรึ?” แสงสีทองก่อตัวขึ้นปกคลุมร่างกายของเฉินผิง ก่อนที่พลังออร่าอันมหาศาลจะปะทุออกมาจากร่างของเขา “พวกแกจะไม่มีวันได้กลับไปไหนทั้งนั้น วันนี้ฉันจะเอาชีวิตของพวกแก!”

เมื่อสังเกตเจตนาของเฉินผิงที่พร้อมจะฆ่าพวกเขา ต้าฮู่ฝาจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “พวกเราจะโจมตีเขาพร้อมกัน ถ้าเราไม่สามารถจับเป็นเขาได้ก็จับตายเขาซะ คนคนนี้อันตรายเกินไปที่จะปล่อยเอาไว้”

ผู้พิทักษ์คนอื่นๆ พยักหน้าตกลงก่อนจะปล่อยพลังออร่าออกมา

พวกเขาคำรามออกมาพร้อมกันด้วยความเดือดดาล ก่อนที่พลังลมปราณทั้งห้าสายจะปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของพวกเขา พลังทั้งห้าค่อยๆ เคลื่อนมารวมตัวกันแล้วกลายร่างเป็นมังกรหลากสีสัน หลังจากสิ้นเสียงคำรามแล้ว มังกรตัวนั้นก็พู่งโจมตีใส่เฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เมื่อห้าผู้พิทักษ์ได้ปล่อยพลังโจมตีออกไป พวกเขาต่างต้องตกตะลึงเมื่อรู้ตัวอีกทีว่าเฉินผิงไม่ได้อยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว

วินาทีถัดมา เฉินผิงก็มาปรากฏกายอยู่ต่อหน้าต้าฮู่ฝาและปล่อยพลังหมัดเข้าใส่เขา

“ฉันจะมอบชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าตายให้แก!”

กว่าต้าฮู่ฝาจะรู้ตัว พลังหมัดทำลายล้างก็มาถึงตัวเขาเสียแล้ว เขารีบตอบโต้มันด้วยหมัดอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ตู้ม!

พลังหมัดทั้งสองปะทะกัน แขนของต้าฮู่ฝาบิดงอและกระดูกแขนของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ต้าฮู่ฝาตกตะลึงจนต้องรีบถอยอย่างรวดเร็ว เขาตระหนักทันทีว่าหมัดของเฉินผิงนั้นรุนแรงพอที่บดขยี้กระดูกทุกชิ้นในร่างกายเขาออกเป็นเสี่ยงๆ และอาจะทำให้ร่างกายของเขาต้องแหลกเป็นผุยผงหากเขาตอบสนองช้ากว่านี้

“จัดการมัน!”

ผู้พิทักษ์ที่เหลือต่างพุ่งเข้าโจมตีเฉินผิงพร้อมกัน

เฉินผิงยื่นแขนออกมาเผยให้เห็นกระบี่พิฆาตมังกรในมือ ของเหลวสีทองค่อยๆ ไหลผ่านคมมีดของกระบี่

ของเหลวสีทองนั่นไม่ใช่สิ่งอื่นใดแต่มันคือเลือดในกายของเขานั่นเอง เลือดของเขาได้กลายเป็นสีทองไปแล้วจริงๆ

ขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏ ก็เกิดแสงสีทองส่องประกายระยิบระยับไปทั่วท้องฟ้า

“วิชากระบี่เก้าเงา กระบวนท่ากระบี่มหึมา!”

เฉินผิงเตรียมพร้อมที่จะใช้วิชากระบี่เก้าเงาที่เขาร่ำเรียนมาจากอิจิโระ

ขณะเดียวกันนั้นเอง ร่างกายของเขาก็แยกร่างออกมาเป็นสองคน จากสองเพิ่มเป็นสี่ ท้ายที่สุด ร่างเงาทั้งสี่ของเฉินผิงและตัวเขาเองก็ได้เผชิญหน้ากับผู้พิทักษ์ทั้งห้า

ร่างเงาทั้งสี่และเฉินผิงได้ยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมาพร้อมกัน ดาบของพวกเขาเปล่งประกายออร่าที่น่าสะพรึงกลัว

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ทั้งสี่ผู้พิทักษ์จำต้องบุกเข้าใส่ร่างโคลนทั้งสี่ของเฉินผิง ขณะที่ตัวเฉินผิงเองก็จัดการกับต้าฮู่ฝา