เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่ามันคือแก่นอสูรของหมาป่าสีขาว หลังจากที่มันคายแก่นอสูรออกมา หมาป่าสีขาวก็ค่อยๆ หลับตาลงและสิ้นลมหายใจในที่สุด
ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยน้ำตา เขาหยิบแก่นอสูรที่ยังคงอุ่นอยู่ขึ้นมาก่อนจะหันไปมองที่ต้าฮู่ฝาและเหล่าผู้พิทักษ์ที่เหลืออย่างโกรธแค้น
“คุณเฉิน คนของพวกเรา... พวกเขาทั้งหมด...”
หลินเทียนหู่เดินไปหาเฉินผิงก่อนจะพูดกับเขาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างต่อเนื่อง
ซากศพเต็มไปทั้วพื้น หลายคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลินเทียนหู่มาหลายปี เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้น้ำตาของเขาไหลออกมาในขณะที่เขาคร่ำครวญถึงพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
เฉินผิงตบที่ไหล่ของหลินเทียนหู่เบาๆ และพูดขึ้นว่า “ผมจะใช้เลือดของไอ้คนสารเลวทั้งห้านี้เพื่อแสดงความเคารพต่อพวกเขา!”
เมื่อพูดจบเฉินผิงก็เริ่มเดินเข้าไปหาผู้พิทักษ์ทั้งห้า แสดงท่าทีเจตนาที่จะฆ่าพวกมันอย่างไร้ความปรานี
ทันทีที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารอันน่าสะพรึงกลัวของเฉินผิง สีหน้าของพวกเขาก็ซีดลงทันที
“ใครส่งแกมา?” เฉินผิงหยุดที่ตรงหน้าของห้าผู้พิทักษ์และถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
“เฉินผิง พวกมันเป็นคนของตระกูลหลง!” หลงอู่ตะโกนมาจากด้านหลัง
ดวงตาของเฉินผิงกระตุกเล็กน้อยเมื่อเอ่ยถึงตระกูลหลง เขากัดฟันกรอดแล้วพูด “ฉันจะประกาศสงครามกับตระกูลหลงอีกในไม่ช้า ดังนั้นทำไมฉันถึงไม่เริ่มจากพวกแกทั้งห้าคนในวันนี้ซะเลยล่ะ?”
“เฉินผิงเราไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าใคร ที่เราต้องการมีแค่พาคุณกลับไปที่ตระกูลหลงเท่านั้น หากว่าคุณยอมเชื่อฟังและตามเรากลับไป เราสัญญาว่าจะไม่แตะต้องคุณเลย”
ต้าฮู่ฝาจ้องมองเฉินผิงขณะที่เขาพูด
“ตามแกไปอย่างนั้นรึ?” แสงสีทองก่อตัวขึ้นปกคลุมร่างกายของเฉินผิง ก่อนที่พลังออร่าอันมหาศาลจะปะทุออกมาจากร่างของเขา “พวกแกจะไม่มีวันได้กลับไปไหนทั้งนั้น วันนี้ฉันจะเอาชีวิตของพวกแก!”
เมื่อสังเกตเจตนาของเฉินผิงที่พร้อมจะฆ่าพวกเขา ต้าฮู่ฝาจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “พวกเราจะโจมตีเขาพร้อมกัน ถ้าเราไม่สามารถจับเป็นเขาได้ก็จับตายเขาซะ คนคนนี้อันตรายเกินไปที่จะปล่อยเอาไว้”
ผู้พิทักษ์คนอื่นๆ พยักหน้าตกลงก่อนจะปล่อยพลังออร่าออกมา
พวกเขาคำรามออกมาพร้อมกันด้วยความเดือดดาล ก่อนที่พลังลมปราณทั้งห้าสายจะปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของพวกเขา พลังทั้งห้าค่อยๆ เคลื่อนมารวมตัวกันแล้วกลายร่างเป็นมังกรหลากสีสัน หลังจากสิ้นเสียงคำรามแล้ว มังกรตัวนั้นก็พู่งโจมตีใส่เฉินผิง
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...