หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 961

กระบี่ของเฉินผิงฟาดฟันลงมาอย่างไร้ความปราณี รังสีอาฆาตจากคมมีดแผ่ปกคลุมต้าฮู่ฝา ขณะนี้ต้าฮู่ฝาได้รับบาดเจ็บจนถึงจุดที่เขาไม่สามารถทนต่อการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวของเฉินผิงได้อีกต่อไป

ฟึบ!

แสงสีทองสว่างวาบขึ้นในทันใด จู่ๆ ต้าฮู่ฝาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้น และเมื่อเขาหันไปมองแขนของตัวเอง ก็พบว่าแขนทั้งสองของเขาถูกตัดออกไปทั้งคู่

วินาทีถัดมา เลือดก็เริ่มพุ่งทะลักก่อนจะตามมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

“อ๊ากกก!”

ต้าฮู่ฝาร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทำให้ผู้พิทักษ์คนอื่นตื่นตกใจทันที

เมื่อเห็นว่าต้าฮู่ฝาได้รับบาดเจ็บ ผู้พิทักษ์คนอื่นๆ ก็โกรธแค้นมาก พวกเขาวิ่งกรูกันเข้าใส่เฉินผิงที่พวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่ในทันที

แม้ว่าตัวตนเหล่านี้จะเป็นร่างโคลนที่ถูกสร้างขึ้นโดยเฉินผิง แต่พวกมันไม่ได้ถูกใช้เพื่อสร้างความสับสนให้กับคู่ต่อสู้อย่างที่อิจิโระทำ ร่างโคลนของเฉินผิงนั้นมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แม้ว่ามันจะไม่เทียบไม่ได้กับร่างจริง แต่ก็ยังจัดอยู่ในระดับเทียบเท่าปรมาจารย์เลยก็ว่าได้

เหล่าผู้พิทักษ์หลบหลีกการฟาดฟันของร่างโคลน และสวนหมัดอย่างไม่ยั้งไปยังร่างเหล่านั้น

ร่างโคลนทั้งสี่ถูกบดขยี้ และหายวับไปในอากาศ ในขณะที่เฉินผิงที่ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ กำลังยืนอยู่ต่อหน้าต้าฮู่ฝาพร้อมกับจ้องมองไปยังชายผู้ส่งเสียงกรีดร้องด้วยสายตาที่เย็นชา

“ต้าฮู่ฝา!”

ผู้พิทักษ์อีกสี่คนรีบเข้ามาช่วยห้ามเลือด

“ถอยก่อน! พลังของไอ้เด็กคนนี้แข็งแกร่งกว่าที่เราคิดไว้มาก เราต้องรายงานเรื่องนี้ต่อคุณหลง!”

ต้าฮู่ฝาเร่งให้คนอื่นๆ ถอยกลับไป ส่วนตัวเขาตัดสินใจจะอยู่ต้านเฉินผิงเอาไว้

“เราจะไม่ทิ้งนายไว้ที่นี่แน่นอน ต้าฮู่ฝา!”

ผู้พิทักษ์คนอื่นพยายามที่จะดึงตัวของต้าฮู่ฝา ขึ้นมา แล้วทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่ต้องการต่อสู้กับเฉินผิงอีกต่อไป

“ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าวันนี้พวกแกทั้งหมดจะต้องตายอยู่ที่นี่?”

เฉินผิงยกกระบี่พิฆาตมังกรในมือขึ้น “วิชากระบี่เก้าเงา คมกระบี่ตัดวารี!”

พลังจากกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวห่อหุ้มผู้พิทักษ์เหล่านั้นในทันใด หลังจากแสงสีทองสว่างวาบขึ้น ผู้พิทักษ์คนที่ห้าก็ถูกดาบโจมตีเข้าอย่างจัง

กระบี่เล่มนั้นได้ฉีกร่างของอู่ฮู่ฝาขาดครึ่ง ทำให้เลือดและชิ้นส่วนร่างกายของเขากระเด็นกระจัดกระจายลงมาจากท้องฟ้า

“อู่ฮู่ฝา!” ผู้พิทักษ์ที่เหลือตะโกนร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเป็นที่สุด

“พาต้าฮู่ฝา ออกไปก่อน ฉันจะหยุดมันไว้เอง”

เอ้อฮู่ฝาหันกลับมาอย่างรวดเร็วแล้วชกไปที่เฉินผิง

เฉินผิงไม่ได้หลบหลีกหมัดของเอ้อฮู่ฝาแต่อย่างใด แสงสีทองที่ส่องสว่างบนร่างกายของเขาก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาเป็นเกล็ดระยิบระยับ เกล็ดเหล่านี้คล้ายกับเกล็ดที่งอกออกมาจากผิวหนังของเฉินผิงเฉกเช่นตอนที่เขาเริ่มการฝึกเดี่ยว

เพียงไม่นาน ร่างกายของเฉินผิงก็ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดกลายเป็นเกราะกำบังที่มีประสิทธิภาพให้เขาอีกชั้นหนึ่ง

ตูม!

เอ้อฮู่ฝาปล่อยหมัดไปที่ร่างของเฉินผิง แต่กลับเกิดแรงกระแทกสะท้อนกลับอันทรงพลังส่งผลให้เขากระเด็นลอยกลับไป ในทางกลับกัน เฉินผิงแทบไม่ได้ขยับเขยื้อนใดๆ เลย

“กระจอกแล้วยังจะอวดดี!” เฉินผิงสบถอย่างเย็นชา

จากนั้นเขาก็กระโจนขึ้นไปในอากาศ และกระทืบเท้าลงบนหน้าอกของเอ้อฮู่ฝาส่งกลับลงไปที่พื้น

ร่างกายของเอ้อฮู่ฝา กระแทกพื้นเบื้องล่างอย่างแรง ตามมาด้วยเสียงกระดูกแตกที่ดั่งสนั่น เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาผสมกับชิ้นส่วนของอวัยวะที่ฉีกขาดเป็นจำนวนมาก

เขาจับจ้องไปที่เฉินผิงเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถเอ่ยออกมาได้สักคำไม่ว่าจะพยายามเพียงใด สุดท้ายเขาก็คอตกและสิ้นลมหายใจไปในที่สุด

“เอ้อฮู่ฝา!” เสิ้นฮู่ฝาคำรามและหันกลับมา เขารีบฉวยโอกาสในขณะที่เฉินผิงกำลังเหยียบอยู่บนร่างของเอ้อฮู่ฝา ต่อยไปที่ด้านหลังของเฉินผิงทันที

ตูม!

พลังหมัดอันดุดันของเสิ้นฮู่ฝากระแทกไปที่ตัวของเฉินผิง แต่เฉินผิงกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม กลับเป็นตัวเขาเองที่กระเด็นออกไปด้วยแรงสะท้อนจากหมัดของตัวเอง

เฉินผิงค่อยๆ หันมามองเสิ้นฮู่ฝาอย่างช้าๆ สายตาที่เย็นยะเยือกของเขาทำให้เสิ้นฮู่ฝากลัวจนลนลาน และถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้การฝึกฝนของเฉินผิงที่ได้พัฒนาไปสู่ขั้นสูงขึ้น มันได้เสริมให้พละกำลังทางร่างกายและร่างจริงของเขาทนทานมากยิ่งขึ้น การทำลายเนื้อหนังของเขาจึงไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป