“เฉินผิง พวกเราต่างก็เป็นคนของตระกูลหลง ฉันมั่นใจว่าหากแกฆ่าพวกเราทุกคนวันนี้ ตระกูลหลงจะไม่ปล่อยแกไปแน่”
เสิ้นฮู่ฝารู้สึกหวาดกลัวต่อสายตาอันตรายของเฉินผิง
“ตระกูลหลงงั้นรึ” เฮอะ! เฉินผิงเย้ยหยัน ฉันไม่ได้จะฆ่าแต่พวกแกเท่านั้น ฉันจะกวาดล้างพวกตระกูลหลงให้หมดด้วย!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ตวัดกระบี่และฟาดฟันไปที่เสิ้นฮู่ฝา จนร่างกายของเขาแหลกเหลวผสมปนเปไปด้วยเลือดและอวัยวะภายใน
ต้าฮู่ฝาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด แม้ว่าเขาจะรู้สึกเศร้าและเจ็บแค้นเพียงใด แต่ความกลัวในใจของเขาทำให้เขาไร้ซึ่งความกล้าหาญ เขาพยายามที่จะหนีอย่างสิ้นหวังด้วยความช่วยเหลือของซื่อฮู่ฝา
ทันใดนั้น ร่างของเฉินผิงก็หายไปในพริบตาก่อนจะมาปรากฏอยู่ต่อหน้าต้าฮู่ฝาและซื่อฮู่ฝาพร้อมขวางทั้งสองคนเอาไว้
“เฉินผิง เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาฆ่าแก คุณหลงขอให้เราพาแกกลับไปที่บ้านตระกูลหลงเป็นๆ เพราะฉะนั้นแกอย่าเพิ่งเข้าใจผิด”
ต้าฮู่ฝารีบอธิบาย เมื่อมองไปยังเฉินผิงที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดของเสิ้นฮู่ฝา
“ฉันรู้ว่าแกไม่ได้มาฆ่าฉัน” เฉินผิงพูดอย่างไม่แยแส “แต่ฉันก็ยังจะฆ่าพวกแกอยู่ดี แกเห็นศพพวกนั้นไหม พวกเขาเป็นพี่น้องของฉัน”
“เฉินผิง แก-”
ต้าฮู่ฝากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ในขณะที่เฉินผิงตัดหัวซื่อฮู่ฝาด้วยกระบี่พิฆาตมังกร ศีรษะของผู้พิทักษ์คนที่สี่ลอยขึ้นไปในอากาศ เลือดพุ่งกระจายเต็มตัวของต้าฮู่ฝา
ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา
ต้าฮู่ฝาไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง เขาจินตนาการไม่ออกเลยว่าเฉินผิงบรรลุความแข็งแกร่งไปถึงขั้นไหนแล้ว
เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เฉินผิงบรรลุนั้นไม่ใช่ปรมาจารย์ยุทธ์ แต่เป็นเจ้ายุทธภพที่สามารถเคลื่อนย้ายภูเขาและแยกมหาสมุทรได้ แต่จะว่าไปแล้ว เฉินผิงยังเด็กเกินไปที่จะมีพลังขนาดนั้นไม่ใช่หรือ?
“คราวนี้ก็ถึงตาแกแล้ว!”
เฉินผิงชี้ปลายกระบี่พิฆาตมังกรไปที่ต้าฮู่ฝา
“เฉินผิง แกทำเกินไปแล้ว!”
ต้าฮู่ฝาสูญเสียแขนทั้งสองข้างไปแล้ว เมื่อมองไม่เห็นความหวังที่จะมีชีวิตรอด เขาจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มจะพองตัวเองให้กลมเหมือนลูกบอล
การตอบโต้ครั้งสุดท้ายของเขาคือการระเบิดพลีชีพ
ในเมื่อจะต้องตาย ก็จะต้องเอาเฉินผิงไปด้วย
ร่างกายของต้าฮู่ฝาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ลูกตาของเขาถลนออกมาและใบหน้าของเขจาก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง
“เฉินผิง หนีเร็ว!” หลงอู่ตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
การทำลายตัวเองของปรมาจารย์ยุทธ์นั้นเป็นระเบิดที่มีอานุภาพมหาศาลมาก
แต่เฉินผิงกลับไม่มีท่าทีกังวลเลยแม้แต่น้อย เขาสลายกระบี่พิฆาตมังกรในมือแล้วจุดบุหรี่ช้าๆ
เฉินผิงผู้ซึ่งไม่เคยชื่นชอบการสูบบุหรี่ แต่ต้องใช้บุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ของตน
ท้ายที่สุดแล้ว ศพที่นอนเกลื่อนกลาดอยู่ที่พื้นคือคนที่สละชีวิตเพื่อเขา คนเหล่านั้นจะไม่มีทางฟื้นขึ้นมา ต่อให้เขาสังหารผู้พิทักษ์ทั้งห้าจนเหี้ยนก็ตาม
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงมีท่าทีสงบนิ่งและไม่ได้พยายามหนี ต้าฮู่ฝาก็ขยายร่างของเขาใหญ่ขึ้นไปอีก
ขณะที่คาบบุหรี่อยู่ในปาก เฉินผิงเริ่มเปล่งแสงสีทองออกมาจากร่างกาย เกล็ดของเขางอกออกมาอย่างรวดเร็วจนปกคลุมไปทั่วทั้งตัวเขา
"ไปลงนรกซะ เฉินผิง!"
ต้าฮู่ฝาขยายตัวจนถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
ตูม!
ทั่วทั้งอ่าวพันหลง หรือแม้กระทั่งเมืองหงเฉิงต่างรู้สึกได้ถึงแรงระเบิดนี้
ควันรูปดอกเห็ดพวยพุ่งสู่ท้องฟ้าจนสามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากระยะไกล
ผู้คนทั้งหลายพากันมองไปที่ท้องฟ้าด้วยความแปลกใจ
“เฉินผิง!” หลงอู่ตะโกนและรีบไปจุดเกิดเหตุทันที
“คุณเฉิน!”
หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งก็รีบรุดไปเช่นกัน
เมื่อควันจางลง พวกเขาพบว่าเฉินผิงยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมโดยปราศจากร่องรอยใดๆ บนร่างกายของเขา ขณะบุหรี่ในปากของเขาก็ยังถูกเผาไหม้อยู่
หลังจากนั้น แสงสีทองที่ห่อหุ้มร่างกายเฉินผิงก็ค่อยๆ เลือนหายไป เขาคายบุหรี่ออกจากปากแล้วค่อยๆ หันไปหาหลงอู่พร้อมกับพูดว่า “ผมสบายดี คุณหลง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่เด็ดขาดสักที เวลาสู้กัน รอดตลอดทั้งที่พลังว่าแกร่งดาบก็เทพ แต่ฟาดออกไปไม่เด็ดขาดสักครั้ง...
น่าจะฝึกให้แกร่งขึ้นตั้งแต่แรกแล้วมาช่วยร่างน้ำแข็ง เอาแก่นมังกรให้ครบสองอัน น่าจะมีคนบอกวิธีการบำเพ็นเพรียรที่เก่ง เฉินเป่ยซานน่าจะช่วยได้อิอิ อ่อคนละเรื่อง...
ติดตามอ่านทุกวันเลย ขอบคุณที่อัพเดตให้ได้อ่านทุกวันนะครับ สนุกมากๆเลย แต่อยากให้อัพเดตเพิ่มขึ้นอีกนิดจะขอบคุณมากเลยครับ...
ยังไปได้อีกไกล ตอนนี้ยังเทียบได้แค่ฝุ่นในจักรวาล อยากอ่านต่อเร็วๆแล้วสิ...
เรื่องนี้มันมีหนังสือหรือป่าวอ่านแล้วรู้สึกว่านี้แค่เริ่มต้นเรื่องช่วงเก็บเกี่ยววิชาอยู่เลย...
สนุกและติ่นเต้นมากขึ้นๆทุกวันเลยครับ ขอบคุณที่คอยอัพเดตเนื้อหาให้ได้อ่านทุกวันครับ...
สนุกทุกตอนครับ...
รออ่านตอนต่อไป...
ขอบคุณมากครับที่คอยอัพเดตให้ได้อ่านทุๆวัน เป็นกำลังใจให้เสมอครับ...
รออ่านตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว สนุกมากๆเลย ยิ่งอ่านยิ่งสนุกยิ่งตื่นเต้น...