หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 96

ชุยจื้อหย่วนกัดฟันได้แต่พยักหน้า “ฉันเคยเจอท่านหู่…”

คำพูดของชุยจื้อหย่วนคลุมเครือ เคยเจอหลินเทียนหู่ แต่อาจไม่รู้จักหลินเทียนหู่ก็ได้…

“เดิมทีพวกมึงแค่คุกเข่าขอโทษก็พอแล้ว แต่คิดไม่ถึงพวกมึงกลับเอาชื่อของท่านหู่ไปพูดกร่างในที่สาธารณะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นวันนี้พวกมึงใครก็อย่าได้คิดกลับออกไป…”

คำพูดของปินจื่อเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ ทำให้พวกไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำรู้สึกถึงความหนาวเหน็บนี้!

“ฮ่าๆๆ พวกมึงไอ้พวกอันธพาล มึงรู้ไหมตรงหน้าพวกมึงคือใคร เขาคือมือขวาอันดับหนึ่งของพี่โหวภายใต้บัญชาของท่านหู่ พวกมึงกล้ามาโม้ต่อหน้า คุยว่าตัวเองรู้จักท่านหู่ พวกมึงไม่อยากมีชีวิตกันแล้วใช่ไหม”

เถ้าแก่เฉียนนั่นหัวเราะเอิ๊กอ๊ากขึ้นมา

คนพวกนี้ก็แค่คนธรรมดาที่ยิ่งกว่าธรรมดา จะไปสามารถรู้จักหลินเทียนหู่ได้ยังไง เถ้าแก่เฉียนรู้ว่าพวกเขาวางท่าทางจอมปลอมแน่นอน!

แน่นอนหลังจากได้ยินเถ้าแก่เฉียนพูด หน้าผากของชุยจื้อหย่วนตอนนั้นก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ เขาคิดไม่ถึงว่าที่ตัวเองแกล้งหลอกคนอื่น จะชนเข้ากับตอ!

เพียงแต่ว่าคนใต้บัญชาของชุยจื้อหย่วนไม่คิดเช่นนี้ พวกเขาคิดว่าชุยจื้อหย่วนรู้จักกับหลินเทียนหู่จริงๆ!

ซุนเสี่ยวเหมิงก็เชื่ออย่างสนิทใจมาโดยตลอด ว่าชุยจื้อหย่วนต้องรู้จักหลินเทียนหู่แน่นอน แม้ว่าชุยจื้อหย่วนจะไม่รู้จักเขา เพื่อนของเขาก็ต้องรู้จักแน่ ไม่อย่างนั้นเงินบัญชีที่ค้างอยู่ของบ้านเธอ ทำไมหลินเทียนหู่ถึงไปเอาคืนมาได้ล่ะ

“เถ้าแก่เฉียนเมื่อกี้พวกเราพี่น้องดื่มเหล้ามากเกินไปหน่อย ตอนนี้พี่น้องเราขอชดใช้ให้คุณ หวังว่าเถ้าแก่เฉียน…”

ชุยจื้อหย่วนกลัวแล้ว เริ่มขอโทษเถ้าแก่เฉียน!

เพียงแต่ว่ายังไม่ทันพูดจบก็โดนปินจื่อขัดจังหวะ “กล้าใช้ชื่อเสียงของท่านหู่ นี่ไม่ใช่แค่ขอโทษง่ายๆแค่นี้ จะสามารถมีชีวิตรอดไหม ก็ดูว่าพวกมึงโชคดีขนาดไหน…”

ปินจื่อพูดจบก็โบกมือให้ลูกน้องแล้วพูด “เอาคนพวกนี้ทั้งหมดไป ให้พี่โหวจัดการ…”

ไม่นานนักเลงที่ดุร้ายสิบกว่าคนก็ตรงเข้าล้อมรอบ ทำให้ชุยจื้อหย่วนยังมีซุนเสี่ยวเหมิงพวกเธอล้วนตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน!

เวลานี้ที่มุมจางถงเจี้ยนยิ่งสั่นไปทั้งตัว กางเกงเปียก จับแขนเสื้อของเฉินผิงไว้แน่น!

“อะไรนะ?” โหวชุนเหลยพอได้ยินก็นั่งตัวตรงทันที จากนั้นมองชุยจื้อหย่วนด้วยสายตาเย็นชา “คุณรู้จักท่านหู่?”

“ผม…ผม…” ชุยจื้อหย่วนพูดติดๆขัดๆ “เพื่อนผมรู้จัก…”

“เพื่อนคุณชื่ออะไร ฉันติดตามท่านหู่มาหลายปี เพื่อนที่เขารู้จัก ผมก็ล้วนรู้จักชื่อ…”

โหวชุนเหลยถามต่อ

คราวนี้ชุยจื้อหย่วนโดนถามก็นิ่งไป เขาไม่เคยรู้จักเพื่อนของหลินเทียนหู่ ด้วยระดับเขาจะสามารถไปมีสายสัมพันธ์กับหลินเทียนหู่ได้ยังไง!

ปัง…

ทันใดนั้นโหวชุนเหลยนั่นก็ตบโต๊ะยืนลุกโพลงขึ้นมา “พวกแกใจกล้ามาก กล้าหลอกลวงใช้ชื่อเสียงของท่านหู่…”