หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 97

ในเวลานี้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ชุยจื้อหย่วนยิ่งมีอากาศเย็นพุ่งตรงเข้าหัว ทำให้สร่างเมา!

เขานึกไม่ถึงว่าเรื่องที่ตัวเองแอบอ้างว่ารู้จักกับหลินเทียนหู่แค่เรื่องไร้สาระ กลับไม่คิดว่าจะก่อปัญหาขึ้น!

เห็นปฎิกิริยาตอบสนองของชุยจื้อหย่วน เถ้าแก่เฉียนนั้นจึงยิ้มอย่างเยือกเย็น เดินไปข้างหน้าแล้วตบหน้าชุยจื้อหย่วนหนึ่งฉาด “แกมันเจ๋งไม่ใช่เหรอ?กล้าเตะคนของฉัน แล้วยังกล้าหลอกลวงใช้ชื่อเสียงท่านหู่ ฉันว่าพวกแกรนหาที่ตายแล้ว…”

ตบฉาดนั้นของเถ้าแก่เฉียน ตบนั้นทำให้ชุยจื้อหย่วนกลับมาในความจริงอย่างสมบูรณ์ ร้อนรนขอความเมตตา “เถ้าแก่เฉียน ผมผิดไปแล้ว วันหลังผมไม่กล้าอีกแล้ว ไม่กล้าอีกแล้ว…”

ชุยจื้อหย่วนขอความเมตตา และก็ทำให้ลูกน้องพวกนั้นของเขากัยซุนเสี่ยวเหมิงกลับมาในความจริงทันทีเช่นกัน พวกเขารู้แล้วว่าชุยจื้อหย่วนไม่เคยรู้จักกับหลินเทียนหู่อะไรเลย แค่คุยโวโอ้อวด!

ในเวลานี้ทุกคนเริ่มตัวสั่น ถ้าหากชุยจื้อหย่วนไม่รู้จักกับหลินเทียนหู่ งั้นพวกเขายังจะพึ่งพาอะไร?

“ผิดไปแล้ว? เถ้าแก่เฉียนเยาะเย้ย “ ตอนนี้มารับผิดกับฉันก็ไม่มีประโยชน์ พวกแกรอตายเถอะ!”

ได้ยินคำนี้ชุยจื้อหย่วนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียงตึ่งคุกเข่าลงกับพื้น “พี่โหว ผมไม่กล้าหลอกลวงใช้ชื่อเสียงของท่านหู่แล้ว ขอร้องพี่นะ ขอร้องพี่ยกโทษให้ผม…”

เวลานี้ชุยจื้อหย่วนร้องไห้อย่างเศร้าโศก ในใจเสียใจเจียนตาย!

ชุยจื้อหย่วนเป็นแบบนี้แล้ว คนอื่นยิ่งหน้าซีดเผือด ซุนเสี่ยวเหมิงมองดูชุยจื้อหย่วนอย่างแปลกใจ ไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่!

มองที่ชุยจื้อหย่วนคุกเข่ากับพื้นขอความเมตตา และกลุ่มหนุ่มสาวที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก โหวชุนเหลยมองที่เถ่าแก่เฉียนพูดว่า “เถ้าแก่เฉียน เรื่องนี้เหตุเกิดจากคุณ คุณว่ามาจะให้จัดการยังไง”

นี่เป็นการที่โหวชุนเหลยจงใจทำให้เถ้าแก่เฉียนรู้สึกดี ถึงยังไงเถ้าแก่เฉียนก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ของคาราโอเกะ

“กลุ่มอันธพาลของแก ต่อให้เสียไปก็ไม่มีอะไร ให้พวกมันไสหัวไปเถอะ…”

เถ้าแก่เฉียนโบกมือ!

เมื่อชุยจื้อหย่วนเห็นเช่นนี้ก็ขอบคุณเถ้าแก่เฉียนอย่างสุดใจ จากนั้นหันหลังจะกลับไป!

“ผู้จัดการชุย คุณอย่าทิ้งฉัน คุณอย่าทิ้งฉันซิ…”

หวังหลานหลานตื่นตระหนก รีบดึงแขนชุยจื้อหย่วน!

และใบหน้าของหวังหันหันก็ดูตื่นตระหนกเช่นกัน มองไปที่เฉินผิงอย่างช่วยไม่ได้ ในเวลานี้เธอได้แต่ขอให้เฉินผิงช่วยแล้ว ในเมื่อเธอไม่คุ้นเคยกับคนพวกนี้ ไม่มีใครจะยอมผิดใจกับคนพวกนี้ตรงหน้าเพื่อเธอ

“หลานหลาน เธออยู่เป็นเพื่อนเถ้าแก่เฉียนดื่มเหล้าสักสองแก้ว ไม่มีเรื่องอะไรหรอก อีกเดี๋ยวฉันจะกลับมารับเธอ…”

ชุยจื้อหย่วนผลักหวังหลานหลานออกไป!

จู่ๆหวังหลานหลานก็หมดหวัง และหวังหันหันน้ำตาคลอเบ้าตลอดเวลา ค่อยๆจับที่ชายเสื้อของเฉินผิง เธอทั้งคิดอยากให้เฉินผิงไป แต่ก็ไม่คิดอยากจะอยู่คนเดียว ในใจของเธอขัดแย้งอย่างมาก!