หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 98

“วางใจ พี่ไม่ไปไหน…”

เฉินผิงพูดและมองที่หวังหันหันยิ้มเล็กน้อย

“พี่เฉิน ไปกันเถอะ?” จางถงเจี้ยนเป็นคนแรกที่พุ่งออกจากห้อง จากนั้นหันกลับไปตะโกนพูดกับเฉินผิง!

ซุนเสี่ยวเหมิงนั่นก็หันกลับไปมอง พบว่าเฉินผิงไม่ขยับสักนิด จึงตะโกนเช่นกัน “เฉินผิง…”

เถ้าแก่เฉียนนั่นก็เห็นว่าเฉินผิงไม่มีท่าทีจะออกไป จึงพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาแล้วพูด “ทำไม เสียดายแฟนของตัวเอง ไม่อยากออกไปใช่ไหม?”

เถ้าแก่เฉียนพูดแล้วยื่นมือออกไปที่หวังหันหัน จะสัมผัสที่ใบหน้าของหวังหันหัน!

ในเวลานี้หวังหันหันกลัวจนหน้าซีด ไม่ขยับสักนิด หลบยังไม่กล้าหลบ!

แต่เมื่อมือของเถ้าแก่เฉียนกำลังจะแตะโดนหวังหันหัน จู่ๆเฉินผิงก็คว้าข้อมือของเถ้าแก่เฉียนไว้ “ฉันไม่เคยคิดจะออกไปอยู่แล้ว…”

เฉินผิงพูด ใช้กำลังเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินเพียงเสียงกระดูกแตก ข้อมืองของเถ้าแก่เฉียนนั่นโดนเฉินผิงหักทันที!

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เถ้าแก่เฉียนหอนขึ้นมาทันที เสียงหอนนั่นแทงทะลุหัวใจ ฟังแล้วน่าขนลุกมาก!

“อัมพาตแล้ว แขนของฉันหักแล้ว รีบปล่อยมือ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แกตาย เล่นกับแฟนของแกจนตายด้วยกัน…”

ใบหน้าของเถ้าแก่เฉียนเต็มไปด้วยความดุร้าย ตะโกนเสียงดัง!

ปัง…

เฉินผิงเตะออกไป ตรงไปเตะที่ส่วนล่างของร่างกายเถ้าแก่เฉียน แล้วเตะเถ้าแก่เฉียนนั่นออกไป

และเถ้าแก่เฉียนนั่นก็แผ่ร่างกายอยู่บนพื้น ใบหน้ากลายเป็นสีม่วง เท้าของเฉินผิงนี้ ทำให้เถ้าแก่เฉินสูญเสียความเป็นชายไป!

เมื่อโหวชุนเหลยเห็นความโกรธของเขาก็เพิ่มเป็นสองเท่า กล้าลงมือตีลูกค้าของเขาต่อหน้าเขา นี่ทำให้โหวชุนเหลยรู้สึกอับอาย!

“ไอ้หนูแกกล้าลงมือต่อหน้าฉัน กล้าจริงๆ!” สีหน้าของโหวชุนเหลยเย็นเยียบน่ากลัว มือใหญ่โบกแล้วพูด “ปิดประตู ใครก็ห้ามออก…”