หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 974

“ผมว่าจะปล่อยให้คุณอยู่ต่ออีกสักนิดอยู่แล้วเชียว คุณกลับรนหาที่ตายเองซะงั้น”

จากนั้น เฉินผิงก็ยกเท้าขึ้นแล้วเหยียบลงตรงหัวของเฉิงคุน

ก่อนที่เฉิงคุนจะทันได้กรีดร้อง เท้าของเฉินผิงก็ขยี้ศีรษะของเขาจนสมองกระจายไปทั่วทุกแห่ง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอากาศด้านในสุสาน

“คุณเฉิง!”

ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสองของหุบเขาพายุตรงดิ่งเข้าไปหาเฉินผิงเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พร้อมแผ่รัศมีอันเดือดดาลให้พุ่งไปที่เขา

กระนั้นเฉินผิงก็เพียงแค่เหลียวมองและส่งสายตารังเกียจใส่พวกเขา เขากำมือแน่น แสงสีทองจางๆ เริ่มก่อตัวขึ้นเหนือมือสองข้าง

“ตาย!”

พื้นแข็งสีน้ำเงินม่วงใต้เท้าตรงจุดที่เขายืนอยู่ปริแตก จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นด้านบนพร้อมกางมือออกสองข้าง พุ่งตรงไปที่ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสองของหุบเขาพายุ

มีเสียงกระทบกันดังลั่น ลำแสงสีทองสองสายกระพริบกลางอากาศขณะที่กำปั้นของเฉินผิงกระแทกเข้ากับชายทั้งสอง

เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์แห่งหุบเขาพายุก็ระเบิดออก เกิดเป็นห่าฝนโลหิตที่สาดซัดไปทั่ว ตอนนี้ภายในสุสานทั้งดูน่าสะพรึงทั้งโชคเลือด

ทุกคนอ้าปากค้างใส่เฉินผิงอย่างพรั่นพรึง ไม่มีใครคนไหนคิดว่าเฉินผิงจะสามารถบดขยี้ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์มากฝีมือสองคนได้พร้อมกัน

เฉินผิงที่มีเลือดเต็มตัวส่งสายตาเย็นชาไปหาซวนหยวนไค “อยากล้างแค้นผมงั้นเหรอครับ?”

ซวนหยวนไคตัวสั่นเทาเมื่อมองไปยังเฉินผิง ในตอนนั้นเขาดูน่าสะพรึงกลัวราวกับยมทูต แม้ว่าซวนหยวนไคจะมีปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์คอยคุ้มกันสองคน เขาก็ยังตะลึงจนตัวแข็งทื่อ

เขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเฉินผิงจะเก่งกาจจนน่าวิตกเพียงนี้

“ฉัน..ฉัน..”

ซวนหยวนไคถอยหลังออกห่าง เขาหมดคำจะใช้ตอบโต้เฉินผิง

“เฉินผิง นายนี่กล้ามากนะที่ฆ่าคนอื่นระหว่างการประลอง ไม่เห็นหรือไงว่าฉันอยู่ตรงนี้?”

ในขณะเดียวกัน จุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงก็หลั่งพลังวิญญาณออกมาด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง แก่นที่ก่อตัวภายในร่างของเขาเมื่อไม่นานมานี้ฉายแสงหลากสีออกมา จากนั้นแสงสีก็ส่องไปยังแก่นมังกรที่เริ่มแผ่พลังวิญญาณเข้าสู่จุดชีพจรตันเถียน

ดูเหมือนจะเกิดวงแหวนอาคมขนาดเล็กขึ้นภายในร่างกายของเฉินผิง ทำให้รัศมีของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ไม่ช้ารัศมีของชายทั้งสองก็ชนกัน เฉินผิงแน่นิ่งไปชั่วขณะก่อนจะสะดุดเท้าถอยไปด้านหลัง

กั๋วเว่ยที่ยังลอยอยู่กลางอากาศขมวดคิ้ว และซัดลูกเตะอันหนักหน่วงเข้าใส่ไหล่ของเฉินผิง

แต่แม้เขาจะโกรธเกรี้ยว เขาก็ไม่กล้าจบชีวิตของเฉินผิงลงทั้งเช่นนี้ ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องยากน่าดูตอนที่ต้องไปชี้แจงสถานการณ์ให้คุณชี่ฟัง

เฉินผิงคำราม ร่างของเขาส่องแสงทองอร่ามเมื่อเขาผลักดันร่างที่แกร่งดุจหินผาจนถึงขีดจำกัด

ตูม!

เมื่อลูกเตะของกั๋วเว่ยโดนเข้าที่ไหล่ของเฉินผิงอย่างรุนแรง เฉินผิงก็รู้สึกราวกับภูเขาทั้งลูกหล่นลงมาทับ ขาของเขาบิดงอจนเข่าข้างหนึ่งทรุดลง แรงปะทะทำเอาพื้นที่ใต้เท้าเขายุบลงไปเล็กน้อย