หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 975

เส้นเลือดที่หน้าผากของเฉินผิงปูดโปนขณะที่เขาส่งพลังชี่ไปที่เท้าของตัวเอง เขาอยากจะยืนขึ้นและสายตาของเขายังคงจับจ้องอย่างสิ้นหวังไปที่กั๋วเว่ย

“คุณประเมินตัวเองสูงเกินไป” กั๋วเว่ยกล่าวด้วยความเย้ยหยันที่แสนเย็นชา

จากนั้น เขาก็ออกแรงที่ขาเพื่อตรึงเฉินผิงเอาไว้กับพื้น จนใบหน้าของเฉินผิงซีดขาวราวกับกระดาษ

แม้จะเพิ่งบรรลุและกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ มันก็ยังคงยากที่เฉินผิงจะต่อสู้กับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงเช่นนี้ แต่กระนั้น เขาก็เชื่อว่าภายในเวลาที่มีอยู่ การสังหารปรมาจารย์ในขั้นนี้คงจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย

ทันใดนั้น เสียงที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองก็ดังก้องขึ้นมา “ในฐานะผู้อำนวยการสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูง คุณไม่กังวลเหรอว่าจะมีคนหัวเราะเยาะที่มาสู้กับเด็กหนุ่มเช่นนี้?”

ต่งเจียห่าวกระโจนขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเสียงคำรามก่อนจะเตะไปยังกั๋วเว่ย

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าต่งเจียห่าวนั้นเป็นคนที่กล้าหาญชาญชัยมาก เพราะเขาเป็นเพียงปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหกแต่กลับเข้าโจมตีปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงเช่นนี้

กั๋วเว่ยกระโดดหลบการโจมตีของต่งเจียห่าวทันที

“คุณต่ง คุณมาที่นี่เพื่อเป็นผู้สังเกตการณ์เท่านั้นนะ หรือว่าคุณอยากเข้ามาแทรกแซงกิจการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้กับเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ?” กั๋วเว่ยถามอย่างเยือกเย็น

“ก็ผมทนเรื่องบ้าแบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว ผมไม่เคยเห็นใครรังแกคนอื่นแบบที่คุณทำมาก่อนเลย นี่น่ะเหรอที่คุณเรียกว่าความถูกต้องและความยุติธรรม? พวกคุณทั้งหมดในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูนั้นไม่ได้ต่างอะไรจากพวกนักเลงหัวไม้ไร้ยางอายเลย คุณใช้การฝึกวิชามารและฆ่าคนไปตั้งเท่าไรแล้วล่ะในหลายปีที่ผ่านมา? สิ่งที่พวกคุณทำมีแต่การใช้อำนาจในทางที่ผิดและกดขี่ข่มเหงสำนักต่างๆ เท่านั้นเอง!”

หลังจากก่นด่ากั๋วเว่ยแล้ว ต่งเจียห่าวก็เอื้อมมือมาดึงเฉินผิงให้ลุกขึ้นยืน

จ้าวฉวางรีบรุดเข้ามาหาและถามด้วยความเป็นห่วง “เฉินผิง คุณเจ็บหรือเปล่า?”

เฉินผิงส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะมองต่งเจียห่าว “ขอบคุณครับ”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ผมขอแนะนำให้คุณเปิดตามองดูให้ดี อย่าเข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เด็ดขาด สมาชิกในสมาพันธ์ทุกคนนั้นล้วนแล้วแต่ไม่มีดีเลยสักคน!”

คำพูดของต่งเจียห่าวทำเอาหลายสำนักที่มารวมตัวกันที่นั้นโมโหมาก

ในฐานะที่หลงเซียวนั้นเป็นผู้ที่มีอิทธิพลสูงสุดท่ามกลางบรรดาคนรุ่นเล็กของสำนักต่างๆ เขายืนขึ้นและกล่าวว่า “ต่งเจียห่าว คุณหมายความว่ายังไงกัน? อย่าคิดว่าทุกคนเขาจะกลัวคุณนะ ถ้าหากคุณกล้ามาก ก็มาดวลกันได้เลย”

“งั้นก็เอาสิ! ผมไม่กลัวคุณหรอก!” ต่งเจียห่าวตอบขณะที่ออร่าพุ่งพล่านรอบๆ ตัวเขา

“ต่งเจียห่าว ออกไปเถอะ การประลองในปีนี้ไม่ต้อนรับคุณ”

ขณะที่ยังขมวดคิ้วอยู่ จู่ๆ ออร่าก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของกั๋วเว่ย และเข้าระงับออร่าของต่งเจียห่าวทันที

แต่แม้เป็นเช่นนั้น ต่งเจียห่าวก็ยังมีเลือดนักสู้ เขายืดตัวขึ้นมาและพูดว่า “ผมไม่ไป คุณจะทำยังไงล่ะทีนี้? เอาสิ ฆ่าผมเลยถ้าคุณกล้ามากนักล่ะก็! ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าใครกันในหมู่พวกคุณที่จะกล้าทำเช่นนั้น!”

“ทำไมคุณ...”

คลื่นออร่าที่น่าหวาดกลัวท่วมท้นออกมาจากร่างของกั๋วเว่ยและพุ่งตรงเข้าไปหาต่งเจียห่าว

แต่ขณะที่ออร่าของกั๋วเว่ยเคลื่อนตัวเข้าไปหาต่งเจียห่าวนั้น ออร่าที่ทรงพลังเช่นเดียวกันก็ถาโถมเข้าไปหากั๋วเว่ยด้วย ก่อนที่มันจะเข้าระงับออร่ารอบกายกั๋วเว่ยไปในทันที

กั๋วเว่ยตกตะลึงและมองไปยังผู้อาวุโสหลังค่อมที่ยืนอยู่ข้างหลังหนิงจื้อ นั่นเป็นเพราะผู้อาวุโสคนนั้นเป็นผู้เดียวในที่แห่งนี้ที่สามารถปลดปล่อยออร่าอันกล้าแกร่งเช่นนี้ออกมาได้

“คุณกั๋ว เราทุกคนต่างก็เป็นคนหนุ่มที่ต่างก็กระฉับกระเฉงด้วยพลังแห่งความเยาว์วัย ดังนั้นทำไมถึงต้องจริงจังกับเรื่องเช่นนี้ด้วย? ในฐานะที่คุณเป็นผู้อำนวยการแห่งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของจิงตู แม้ว่าคุณจะชนะก็ตามที แต่มันจะมีเกียรติยศอะไรที่เอาชนะชายหนุ่มในวัยเพียงยี่สิบกว่าเช่นนี้ได้ หากข่าวแพร่ออกไปว่าเกิดอะไรขึ้น ก็รังแต่จะทำให้คุณถูกผู้คนเยาะเย้ยเท่านั้นเอง ผมว่าจะเป็นการดีกว่าหากเราจะลืมเรื่องนี้ไปเสียนะครับ” หนิงจื้อแนะนำพลางยิ้มออกมาขณะที่เดินไปหากั๋วเว่ย

กั๋วเว่ยตกที่นั่งลำบาก หากเขานิ่งเฉยกับคำดูแคลนของต่งเจียห่าว มันก็เท่ากับเป็นการบั่นทอนอำนาจของเขา แต่ในตอนนี้หนิงจื้อกลับเข้ามาแทรกแซง โดยทำทีเป็นเหมือนหาทางลงให้กับกั๋วเว่ย

กั๋วเว่ยหยุดการปล่อยออร่าและตอบว่า “ในเมื่อคุณแนะนำเช่นนี้นะ คุณหนิง ผมจะไม่สู้กับพวกเด็กหนุ่มเหล่านี้ก็ได้”

ดูเหมือนต่งเจียห่าวจะมีอะไรอยากพูดขึ้นมาอีก แต่หนิงจื้อเดินเข้ามาขัดจังหวะเขาไว้และพูดว่า “ต่งเจียห่าว หากคุณหยุดเสียตอนนี้ขณะที่ยังรุ่งเรืองอยู่จะเป็นการดีกว่านะ”

เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง ต่งเจียห่าวก็เงียบไป