“คุณไม่ได้มีหน้าที่มาบอกว่ามีอะไรอยู่ข้างในนั้นหรือเปล่านะ ถอยไปเดี๋ยวนี้!” กั๋วเว่ยตวาดเสียงดัง
เมื่อเฉินผิงได้ยินอย่างนั้น เขาก็ถอยกลับไปเงียบๆ เขารู้อยู่แก่ใจว่าเขายังไม่อาจเทียบชั้นกับกั๋วเว่ยได้ จึงต้องยั้งตัวเองเอาไว้ก่อน
ในอีกด้านหนึ่ง หูปาฉีก็มองเฉินผิงอย่างเหยียดหยามก่อนจะพูดว่า “คุณกั๋วครับ อุโมงค์ทั้งสองนี้อาจจะดูเหมือนไม่แตกต่างกันเลย แต่จากประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปีของผม ผมคิดว่าเราควรจะเลือกอุโมงค์ทางขวาครับ”
“โอเค พวกเราจะฟังคำแนะนำของคุณและทำตามนั้น” กั๋วเว่ยพยักหน้า
เนื่องจากหูปาฉีเป็นคนเดียวที่คุ้นเคยกับสุสานโบราณ ดังนั้นจึงต้องฟังคำแนะนำจากเขา
เมื่อเฉินผิงเห็นกั๋วเว่ยกับคนอื่นกำลังเข้าไปในอุโมงค์ทางขวา เขาก็เดินตรงไปยังอุโมงค์ทางด้านซ้ายทันที “ผมจะเข้าไปในอุโมงค์ทางซ้าย พวกคุณจะไปทางขวาก็ได้”
กั๋วเว่ยเห็นว่าเฉินผิงไม่เชื่อฟังมากแค่ไหน เขาก็กำลังจะโวยวายใส่เฉินผิง แต่ก่อนที่เขาจะพูดออกไป หูปาฉีก็ห้ามเขาไว้ก่อน “คุณกั๋ว ผมยังไม่แน่ใจว่าอุโมงค์ฝั่งไหนที่จะพาไปยังโถงกลางของสุสานได้ ในเมื่อเฉินผิงอยากจะเข้าไปอุโมงค์ทางซ้าย ก็ปล่อยให้เขาไปเถอะ ก็ถึงยังไงเราก็ต้องสำรวจอุโมงค์ทั้งสองฝั่งอยู่แล้ว”
“คุณกั๋ว ผมจะไปกับเฉินผิง” หลงเซียวพูดขึ้นมา
หลงเซียวอาสาติดตามเฉินผิงไปเพราะเขาต้องการหาโอกาสทำร้ายเฉินผิง อีกอย่าง เขาก็คิดว่าถ้าหากอุโมงค์ทางซ้ายเป็นทางเข้าไปยังโถงกลางได้ เขาก็จะเป็นคนแรกที่ได้ของวิเศษมาครอบครอง
เมื่อเห็นว่ากั๋วเว่ยเลือกเข้าไปในอุโมงค์ทางขวา หลงเซียวก็ไม่ต้องห่วงว่าตระกูลอื่นจะมาแย่งของวิเศษในสุสานโบราณนี้ไปได้
“งั้นก็ได้ ระวังด้วยล่ะ เฉินผิงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าคุณมากนัก” กั๋วเว่ยเตือนหลงเซียว
“ไม่ต้องห่วง นอกเหนือจากหลงซิงซูแล้วผมยังมีลูกน้องจากตระกูลหลงติดตามมาคอยคุ้มครองด้วย เฉินผิงสู้เราไม่ได้แน่นอนครับ”
แม้ว่าเฉินผิงจะสังหารปรมาจารย์ยุทธ์จากหุบเขาพายุไปแล้วถึงสองคนในคราวเดียว แต่หลงเซียวก็ไม่ห่วง ในเมื่อเขาเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นที่เจ็ดแล้ว เขาเองก็สามารถสังหารปรมาจารย์ยุทธ์จากหุบเขาพายุได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...