หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 979

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรอีกและคลำทางไปข้างหน้าต่อ ทุกคนต่างก็ระแวดระวังกันอย่างเป็นที่สุด เพราะอย่างไรเสีย พวกเขาก็อาจจะโดนตัวจุดชนวนกับดักได้หากปราศจากความระมัดระวัง

หลงเซียวตามหลังมาติดๆ ขณะที่เขามองต่งเจียห่าวและเฉินผิง ท่าทีของเขาก็ฉายแววชั่วร้าย แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะเฉินผิงได้แน่ๆ แต่เขาก็คิดว่าโอกาสชนะจะมีน้อยลง หากต่งเจียห่าวและปรมาจารย์ยุทธ์ระดับเจ็ดอีกสองคนเข้าร่วมการต่อสู้นั้นด้วย

“บ้าเอ๊ย! ไอ้ต่งเจียห่าว ไอ้สารเลว! ฉันจะสอนบทเรียนราคาแพงให้แกหลังจากการประลองรอบนี้แน่!” หลงเซียวถ่มน้ำลายและพูดลอดไรฟัน

“คุณหลงเซียว เราคงโจมตีเฉินผิงง่ายๆ ไม่ได้อีกแล้วคราวนี้ คนอื่นก็ไม่อยู่ที่นี่ด้วย ถ้าพวกเขาอยากฆ่าเราขึ้นมา เราคงจัดการเขาได้ไม่ง่ายเลย” หลงซิงซูย้ำกับหลงเซียว

ถ้าหลงเซียวยืนยันจะโจมตีเฉินผิง เฉินผิงอาจจะอยากสังหารเขาจริงๆ ขึ้นมา ในเมื่อต่งเจียห่าวก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นพวกเขาอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่ ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลอื่นก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ หลังจากการประลองจบลง ก็คงไม่มีใครหน้าไหนสามารถหักล้างข้ออ้างของพวกเฉินผิงได้ว่าพวกเขาตายเพราะกับดัก

“ผมรู้!” หลงเซียวละสายตาก่อนจะหันมามองหลงซิงซู

หลงซิงซูก้มหัวลงก่อนจะเงียบไป แต่ทว่า ประกายเย็นวาบกลับแวบเข้ามาในตาเขา

ในอีกด้านหนึ่ง หูปาฉี กั๋วเว่ย และตระกูลอื่นเดินตรงเข้าไปในอุโมงค์ทางขวา ด้วยเพราะมีหูปาฉีนำทางเข้าไป คนที่เหลือจึงรู้สึกโล่งอก

ทันใดนั้น หูปาฉีก็หยุดเดิน เขาสัมผัสได้ถึงออร่าที่ชั่วร้ายเป็นอันมากภายในอุโมงค์แห่งนี้ และยังได้ยินเสียงบินหึ่งๆ อยู่ไม่ไกลนักอีกด้วย

“พวกคุณได้ยินไหม?” หูปาฉีหันกลับมาและถามเหล่าศิษย์ของตระกูลหู

“ผมได้ยินเสียงหึ่งๆ ครับ เหมือนมีอะไรบินวนไปวนมาอยู่” ศิษย์คนหนึ่งตอบ

“แย่แล้ว! กลับไป! กลับไปเดี๋ยวนี้!” หูปาฉีคำรามออกมาด้วยความกระวนกระวายและท่าทีของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที

เขาถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว แม้กั๋วเว่ยและคนอื่นๆ จะสับสน แต่พวกเขาก็รีบล่าถอยออกไปเช่นเดียวกัน