หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 984

เฉินผิงเห็นต้นไม้แกว่งไกวในภาพวาดขณะที่หญิงเลี้ยงแกะในภาพก็เดินเตร็ดเตร่อย่างมีความสุขบนเนินเขานั้น

ภาพวาดนั้นเป็นต้นกำเนิดของออร่าที่เฉินผิงสัมผัสได้มาก่อนหน้านี้ กลับกลายเป็นว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาถูกดึงดูดโดยภาพวาดภาพนี้นั่นเอง

“ให้ตายเหอะ! เราทุ่มเทพลังลงไปเพียงเพื่อภาพวาดเก่าๆ แบบนี้น่ะเหรอ?” จ้าวฉวางบ่นพึมพำเมื่อรู้ว่าในหลุมฝังศพมีเพียงภาพวาดนี้เท่านั้น

เฉินผิงมองหน้าเขาและถามว่า “จ้าวฉวาง คุณเห็นหญิงเลี้ยงแกะในภาพนั้นเคลื่อนไหวอยู่ไหม?”

“อะไรนะ? ไม่สิ” จ้าวฉวางขมวดคิ้วและถามว่า “คุณเห็นอะไรน่ะ? เฉินผิง คนในรูปจะเคลื่อนไหวได้ยังไง?”

ต่งเจียห่าวก็สับสนเช่นกัน “ภาพวาดนี่มันมีความพิเศษยังไงกันนะ? ทำไมถึงต้องมีคนสร้างวงแหวนอาคมอันทรงพลังเอาไว้เพื่อปกป้องมันด้วย?”

เฉินผิงขมวดคิ้วตามสัญชาตญาณของเขา เมื่อเขารู้ว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เห็นวัตถุในภาพวาดนั้นเคลื่อนไหวได้

เขาค่อยๆ แผ่กระแสปราณสัมผัสไปยังภาพที่ชื่อห่างออกไปหลายพันไมล์ ยังไม่ทันที่จะเข้าใกล้ภาพวาด แต่มันกลับเหมือนมีแรงมหาศาลดึงเข้าไปในภาพวาดภาพนั้น

เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาได้เข้าไปอยู่ในโลกของภาพวาดนั้นแล้ว เขามองเห็นท้องฟ้าสีครามอยู่เหนือเขา และความเขียวชอุ่มที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา ส่วนหญิงเลี้ยงแกะนั้นยืนอยู่ไม่ไกลจากเขามากนัก

สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณ จนเกือบจะเหมือนออกซิเจนในโลกแห่งความเป็นจริง

เขาพึมพำออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “นี่คือความฝันงั้นเหรอ? มันดูสมจริงเกินไปมากเลย”

ดวงตาเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เขาเริ่มสำรวจรอบๆ กายเขา

จากนั้นหญิงเลี้ยงแกะก็สังเกตเห็นเขาและเดินตรงเข้ามาหา

“คุณมาจากไหน?” เธอถาม

“ฉัน…” เฉินผิงเว้นวรรค เขาไม่แน่ใจว่าควรตอบว่าอะไร เขาไม่รู้ว่าควรจะอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไรดี

“เกาะเผิงไหลเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อนั้น หรือว่านี่จะเป็นเกาะเผิงไหลที่เป็นดินแดนมหัศจรรย์ในตำนานที่เขาลือกัน? หรือว่าฉันกำลังยืนอยู่ในดินแดนแห่งเวทมนตร์จริงๆ กันเนี่ย?