หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 986

ซวนหยวนไคผู้ที่ต่อสู้อยู่ตลอดเวลา เห็นเฉินผิงยืนนิ่งเหมือนคนโง่งี่เง่า เขาจึงคิดว่านี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดแล้วที่เขาจะได้แก้แค้น

เขาโจมตีปรมาจารย์ยุทธ์แห่งแดนไร้เงาและบังคับให้พวกเขาถอยไป ก่อนที่จะตรงเข้าไปหาเฉินผิงทันที

“เฉินผิง แกจะต้องพินาศที่นี่และเดี๋ยวนี้!”

ซวนหยวนไคปล่อยหมัดใส่เฉินผิง ลมกระโชกแรงหมุนวนจากการเคลื่อนไหวของเขา

“เฉินผิง!” จ้าวฉวางตะโกนอย่างตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นเช่นนั้น

น่าเสียดายที่เฉินผิงไม่ได้ยินอะไรเลย เขายืนนิ่งอยู่เช่นนั้นโดยไม่ขยับกล้ามเนื้อเลยสักมัด จนกระทั่งหมัดของซวนหยวนไคใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เขาก็ยังไม่กะพริบตา

จ้าวฉวางกัดฟันแน่นเมื่อเขาเห็นเช่นนี้ เขากระโจนเข้าไปต่อหน้าเฉินผิงทันทีและใช้ตัวเองเป็นโล่ป้องกันให้เฉินผิง

ปัง!

หมัดที่ไร้ปราณีของซวนหยวนไคปะทะเข้าไปที่หน้าอกของจ้าวฉวางก่อนจะส่งเขาลอยคว้างไปไกล

ร่างของจ้าวฉวางกระแทกเข้ากับเฉินผิงและทำให้เขาลงไปนอนกองอยู่กับพื้น

ทันใดนั้นเอง ร่างของเฉินผิงก็สั่นเทิ้ม และเขาก็กลับมามีสติอีกครั้ง

“จ้าวฉวาง เป็นอะไรไป?”

ในที่สุดเขาก็ตั้งสติได้ สิ่งแรกที่เฉินผิงเห็นคือจ้าวฉวางหน้าซีดเผือด เขาไอออกมาเป็นเลือด และหน้าอกก็บวมมาก ทำให้เห็นชัดเจนว่าซี่โครงเขาหัก

“ซวนหยวนไคพยายามจะสังหารคุณเมื่อครู่นี้ เฉินผิง…” จ้าวฉวางบอกด้วยความเจ็บปวด

นั่นเป็นตอนที่เฉินผิงรู้ว่ามีการต่อสู้กันเกิดขึ้น และสถานที่แห่งนั้นก็ยุ่งเหยิงวุ่นวาย ทุกคนต่างต่อสู้กันอยู่ และซวนหยวนไคก็จ้องมายังเฉินผิงด้วยความจงใจบางอย่าง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงคืนสติขึ้นมาจากสภาพมึนงงและมองมากลับมาที่เขาได้แล้ว ซวนหยวนไคก็ตกใจมากจนผงะถอยหลังออกไปสองสามก้าว แต่ไม่นานนักเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเฉินผิงได้รับบาดเจ็บและอ่อนแรงเพียงใด และนั่นทำให้ใบหน้าเขากลับมามีรอยยิ้มอย่างมั่นใจได้อีกคราวหนึ่ง

“เฉินผิง ฉันจะต้องได้แก้แค้นในวันนี้” ซวนหยวนไคประกาศกร้าวขณะที่เขาแผ่รังสีอำมหิตออกมา

เฉินผิงช่วยจ้าวฉวางให้ลุกขึ้นก่อนจะถ่ายพลังชี่ไปให้เขาเพื่อเยียวยาความเจ็บปวด หลังจากนั้นเขาก็เบนความสนใจไปยังซวนหยวนไคและตอบกลับไปว่า “คุณคิดจริงๆ เหรอว่า พลังที่อ่อนแออย่างคุณจะมาสู้ผมได้?”

“เฮอะ เลิกเสแสร้งเสียทีเถอะ แกบาดเจ็บหนักขนาดนั้นจนอาจจะทนหมัดเดียวของฉันไม่ได้ด้วยซ้ำยังมีหน้ามาพูดอีก” ซวนหยวนไคเย้ยก่อนจะโจมตีเฉินผิงอีกที

“แก… แกจะทำอะไร?” ซวนหยวนไคถามขณะที่จ้องไปยังเฉินผิงพร้อมกับตัวสั่นงันงก

“ก็ลองเดาดูสิ” เฉินผิงตอบขณะที่ออร่าสังหารพวยพุ่งออกมาจากร่างเขา

“อย่า… อย่าฆ่าฉัน ไม่นะ!” ซวนหยวนไคอ้อนวอน เขาตกประหม่าและเอาแต่ถอยหลังกลับไป เขาต้องการให้ปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งสองของตระกูลซวนมาช่วยเขา แต่ทั้งสองก็วุ่นวายอยู่กับการต่อสู้กับปรมาจารย์ยุทธ์จากแดนไร้เงา พวกเขายุ่งมากเกินไปที่จะเข้าช่วยเหลือ

“อ้อ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ คุณเพิ่งใส่ชื่อตัวเองลงในบัญชียมบาลตั้งแต่วินาทีที่คุณพยายามสังหารผมแล้วล่ะ”

หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว ออร่าของเฉินผิงก็ระเบิดออกมา จากนั้นพลังชี่อันน่าหวาดกลัวก็พุ่งออกมาอย่างกล้าแกร่ง

ตูม!

ซวนหยวนไคอยากจะวิ่งหนีไป แต่ก็สายไปเสียแล้ว เขารู้สึกเพียงแรงกดดันอันมหาศาลที่อกเขา และเมื่อเขาก้มหัวลงมา เขาก็เห็นรูที่เต็มไปด้วยเลือดตรงหน้าอกตนเอง ในขณะที่อวัยวะภายในก็ทยอยร่วงลงมาสู่พื้น

ตุบ!

ดวงตาของซวนหยวนไคเบิกกว้าง ตาทั้งคู่ของเขาส่องแสงด้วยความโกรธเคืองขณะที่เขาล้มลงไปกองกับพื้น