หลังจากสังหารซวนหยวนไค เฉินผิงก็กระโดดเข้าไปในการต่อสู้ตรงนั้น และไล่จู่โจมปรมาจารย์ยุทธ์จากตระกูลซวน
ปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งสองเห็นว่าเจ้านายเขาถูกฆ่าตายไปแล้ว และเฉินผิงเข้ามาร่วมสู้ด้วยความเกรี้ยวกราดแค่ไหน พวกเขาก็หวาดกลัวมากจนอยากจะหันหลังกลับและวิ่งหนีไป
น่าเสียดายที่มันสายเกินไป มือของเฉินผิงส่องแสงสีทองจางๆ ด้วยพลังวิญญาณที่แก่กล้าม้วนตัวอยู่รอบๆ มือนั้น เฉินผิงโยนหมัดออกไปและส่งลูกกลมสีทองสองลูกพุ่งออกมาอย่างเข้มข้นจนมันสามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า
และเช่นนั้นเอง เขาได้สังหารปรมาจารย์ยุทธ์สองคนจากตระกูลซวนไปแล้ว โดยไม่มีแม้แต่ความลังเลใจเลย
จากนั้น หลงเซียวและต่งเจียห่าวก็แตกตื่น หลงเซียวมีสีหน้าที่แย่กว่าต่งเจียห่าวเมื่อเขาเห็นซวนหยวนไคถูกสังหารไปต่อหน้าต่อตา
เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บสาหัสได้รวดเร็วถึงเพียงนั้น
“เฉินผิง คุณโอเคแล้วเหรอ?” ต่งเจียห่าวถาม เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เมื่อได้เห็นว่าเมื่อครู่นี้เฉินผิงยังบาดเจ็บหนักอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนเขาไม่เป็นอะไรแล้ว
“ใช่ เฉินผิงตอบพลางยิ้ม
“ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น ส่วนตอนนี้ ไอ้สารเลวนั่นพยายามจะเอาเปรียบจากการที่คุณบาดเจ็บและขโมยภาพวาดไปตอนที่คุณกำลังจ้องมันอย่างเลื่อนลอยนั่นไง คุณต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนักที่จะได้เข้ามาถึงนี่ ดังนั้นอย่าปล่อยให้ไอ้ชั่วนั่นมาเอามันไปง่ายๆ นะ”
ต่งเจียห่าวชี้ไปที่หลงเซียวและพ่นพล่ามคำดูถูกใส่ไม่รู้จบ
“นี่ ต่งเจียห่าว แกควรจะหุบปากเปราะๆ ของตัวเองให้สนิทไว้นะ! นี่เป็นการประลองของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ซึ่งไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับแกเลย และนี่ก็เป็นกฏของพวกเราเอง” หลงเซียวคำรามออกมาขณะจ้องหน้าต่งเจียห่าว
เฉินผิงหันไปหาหลงเซียวและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “งั้นเหรอ? ถ้าในเมื่อกฏกำหนดไว้แบบนั้น ผมก็จะเอาภาพวาดไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็กระโจนไปข้างหน้าและคว้าเอาภาพวาดเจ้าปัญหานั้นมาทันที
ท่าทีของหลงเซียวตึงเครียดเมื่อเห็นว่าเฉินผิงคว้าเอาภาพวาดไปแล้ว น่าเสียดายที่เฉินผิงแข็งแกร่งขึ้นมามาก หลงเซียวจึงทำอะไรไม่ได้อีกต่อไป ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าต่งเจียห่าวจะแหกกฏและช่วยเฉินผิงแบบนี้
“เฉินผิง ส่งภาพวาดนั้นมาให้ฉันซะดีๆ ไม่งั้น แกจะไม่ได้ออกไปจากสุสานโบราณนี่ในสภาพดีอย่างแน่นอน” หลงเซียวขู่
ดวงตาของเขาลุกโชนไปด้วยความโกรธขณะจ้องตรงไปยังเฉินผิง
เราอยู่ในสุสานโบราณ และของที่อยู่ในนี้มีแค่อย่างเดียวคือภาพวาดเท่านั้นน่ะเหรอ? มันไปแปลกไปหน่อยเหรอ? อย่างน้อยมันก็ควรจะมีโลงศพอยู่บ้างสักโลงสิน่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...