หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 988

ตูม!

หมัดของเฉินผิงทำให้เกิดรูกว้างที่กำแพง แต่มันเผยให้เห็นแค่เพียงหินอัคนีอีกชั้นเท่านั้น ดูเหมือนว่ากำแพงหินนี้จะหนามาก

เขากำหมัดอีกครั้ง พลังชี่ของเขาไหลเวียนจากจุดชีพจรตันเถียนมารวมกันอยู่ที่กำปั้นเขา

ตูม! ตูม! ตูม!

เฉินผิงต่อยกำแพงอีกสามครั้งโดยไม่ยั้งมือ

ทันใดนั้นก็มีช่องเปิดออกหลังจากการต่อยในครั้งที่สาม สายลมอันบริสุทธิ์ก็ไหลออกมาจากช่องนั้นเข้าไปในอุโมงค์สุสาน

ซ่า… เสียงใสแจ่มจ้า และนั่นคือเสียงน้ำกระเซ็น โดยมีแสงจางๆ ส่องมาจากอีกด้านหนึ่ง

“นั่น… นั่นต้องมีอะไรอยู่ในนั้นอีกแน่เลยใช่ไหม?”

ตงเจียห่าวมีความสุขมาก

เฉินผิงขันอาสานำทางและเป็นคนแรกที่คลานผ่านช่องที่เปิดออกมานั้น และเมื่อไปถึงอีกฝั่ง เขาจึงรู้ว่าที่นั้นเป็นถ้ำ มันกว้างใหญ่ไพศาลมากและมีแม่น้ำใต้ดินที่ไหลมาปะทะกับหิน

ละอองแสงโปรยปรายลงมาจากด้านบน สถานที่นี้จึงไม่มีวันมืดเลย

“หือ... ใครจะคิดว่าเราจะมาลงเอยกันที่ภูเขาอย่างนี้ล่ะ?”

ต่งเจียห่าวรู้สึกทึ่งมากที่ได้เห็นถ้ำขนาดใหญ่เพียงนี้

“เฉินผิง มานี่เร็วเข้า คุณคิดว่านี่มันคืออะไรกันน่ะ?”

ทันใดนั้น จ้าวฉวางก็ตะโกนบอกเฉินผิงอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาชี้ไปที่ด้านบนของถ้ำ

เฉินผิงมองตามนิ้วของจ้าวฉวางไปและเห็นบางอย่างอยู่บนนั้น โซ่ตรวนสี่เส้นที่หนาพอๆ กับแขนมนุษย์ คล้องไว้กับโลงศพที่แขวนอยู่กลางอากาศ ทุกอย่างมันเก่ามาก ดังนั้นจึงมีชั้นสนิมหนาสะสมอยู่บนโซ่เหล่านั้นอยู่แล้ว

“นั่นเป็นโลงศพของจักรพรรดิองค์หนึ่งเหรอ?” ต่งเจียห่าวถามในขณะที่ตาของเขาเบิกกว้าง เขาจ้องอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามออกไปว่า “ทำไมพวกเขาถึงห้อยโลงศพไว้อย่างนั้น? คุณว่ามันจะมีสมบัติบางอย่างอยู่ข้างในบ้างไหม?”