หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 994

เฉินผิงล้วงเครื่องประดับหยกทั้งหมดออกมาจากกระเป๋าของเขา เนื่องจากเครื่องประดับมีพลังวิญญาณอยู่ในตนเอง ยามที่พวกเขาถือมันเอาไว้นั้น ต่งเจียห่าวกับจ้าวฉวางสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายที่พุ่งผ่านร่างกายของพวกเขา

“เฉินผิง เจ้าพวกนี้เป็นสมบัติล้ำค่า!” ต่งเจียห่าวตื่นตะลึง

“อืม ในเมื่อคุณชอบมากขนาดนั้น ผมจะยกให้คุณสักชิ้นก็แล้วกันนะครับ คุณต่ง” เฉินผิงมอบเครื่องประดับหยกชิ้นหนึ่งให้แก่ต่งเจียห่าว

หลังจากตะลึงงันไปชั่วขณะ ต่งเจียห่าวก็หัวเราะร่า “ขอบคุณ เฉินผิง! ตอนนี้คุณเป็นเพื่อนซี้ของผมแล้ว!”

ต่งเจียห่าวรับเครื่องประดับมาโดยไม่ลังเล เฉินผิงเองก็มอบให้จ้าวฉวางอีกชิ้นด้วย

ส่วนหนิงจื้อ เขาได้แต่เงียบและจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่ฉายแววอิจฉาริษยา

“เท่านี้เองเหรอ เฉินผิง? ยังมีสมบัติอย่างอื่นอยู่อีกไหม?” จ้าวฉวางเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

จากนั้นเฉินผิงก็ควักเอาแหวนสีดำที่เขาพบออกมา “ยังมีแหวนวงนี้ด้วย แต่ผมไม่รู้ว่ามันมีไว้ทำอะไร”

แหวนไม่มีพลังวิญญาณใดๆ เฉินผิงเองก็ตรวจสอบแหวนด้วยปราณสัมผัสของตนเองดูแล้ว แต่เขาก็ไม่พบอะไรเลยนอกจากเป็นแหวนธรรมดาๆ วงหนึ่ง แต่มันออกจะประหลาดอยู่บ้างที่จักรพรรดิจะสวมใส่แหวนธรรมดาๆ เช่นนั้น

“ขอผมดูหน่อยครับ” จ้าวฉวางรับแหวนมาตรวจสอบดู

ไม่นาน จ้าวฉวางก็พบตัวอักษรแถวหนึ่งเขียนเอาไว้ด้านในของแหวน เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงประหลาดใจว่า “มีตัวอักษรแถวหนึ่งอยู่บนแหวนวงนี้! มันเขียนเอาไว้ว่า 'แหวนเก็บของ'“

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็รีบรับแหวนมาตรวจสอบดู มองเห็นคำว่า “แหวนเก็บของ” จริงๆ เสียด้วย

เฉินผิงพลันดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เขารีบกัดนิ้วแล้วหยดเลือดลงไปบนแหวน