หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 998

ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์แลกเปลี่ยนสายตากัน จากนั้นกู่หลิงเอ๋อร์ก็ขยับเข้าหาซูอวี่ฉีแล้วกระซิบข้างหูของเธอว่า “ให้เฉินผิงทำกับเธอก่อน อย่างไรเสีย พวกเธอสองคนก็เคยใกล้ชิดกันมาก่อน ฉันยังด้อยประสบการณ์เกินไป ดังนั้นฉันก็เลยรู้สึกกลัว...”

“หุบปากซะ หลิงเอ๋อร์! ฉันเองก็ด้อยประสบการณ์แล้วก็รู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน! ฉันเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอ?” ซูอวี่ฉีตีกู่หลิงเอ๋อร์ดังเพี๊ยะ

“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น! เธอเข้าใจผิดแล้ว...”

หญิงสาวทั้งสองคนชักจะเริ่มงุ่นง่าน

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้น เขาก็เอ่ยถามด้วยความสับสนว่า “พวกคุณสองคนกำลังทำอะไรอยู่น่ะ? รีบหลับตาเร็วเข้าสิ! พอได้เห็นสมบัติ พวกคุณจะต้องชอบแน่ๆ”

ตอนที่ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ได้ยินเช่นนั้น แก้มของพวกเธอก็ยิ่งแดงก่ำ ซูอวี่ฉีกลอกตามองเขาพลางกล่าวว่า “คุณรู้ได้ยังไงกันว่าพวกเราจะต้องชอบของน่าเกลียดพรรค์นั้น?”

“ใช่! พวกเราไม่ชอบของน่าเกลียดพรรค์นั้นหรอกนะ!” กู่หลิงเอ๋อร์เห็นด้วย

เฉินผิงถึงกับผงะ “มันไม่ได้น่าเกลียดสักหน่อย ตอนที่พวกคุณได้เห็น พวกคุณจะรู้ว่ามันสวยขนาดไหน”

ขณะที่พวกเธอกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง เฉินผิงก็เดินเข้ามาแล้วเอาผ้าห่มคลุมศีรษะของพวกเธอเอาไว้ เขาเอ่ยเตือนพวกเธอว่า “พวกคุณห้ามแอบดูเชียวนะ! พวกคุณจะดูได้ก็ต่อเมื่อผมอนุญาตแล้วเท่านั้น”

ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ที่กำลังหน้าแดงก่ำ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากผงกศีรษะอย่างว่าง่าย

พวกเธอได้ยินหัวใจของอีกฝ่ายเต้นรัว เพราะเป็นครั้งแรกที่พวกเธอต้องทำเรื่องแบบนี้ พวกเธอจึงประหม่าเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากมั่นใจว่าคลุมผ้าห่มให้แก่ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์แล้ว เฉินผิงก็หยิบภาพเขียนออกมาคลี่ออก สิ่งแรกที่เขาสังเกตเห็นคือทิวทัศน์บนนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ภาพเขียนพรรณนาถึงภูมิทัศน์ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ทั้งยังมีหมีขาวไม่กี่ตัวกำลังวิ่งไปตามทางอีกด้วย

“หรือว่าจะเป็นขั้วโลกเหนือ?” เฉินผิงเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจพลางมองดูทิวทัศน์ในภาพเขียนภูผาธาราห่างไกลหลายพันไมล์

เขาค่อยๆ แขวนภาพเขียนลงบนผนังแล้วบอกว่า “เอาล่ะ ตอนนี้พวกคุณมองดูสมบัติได้แล้ว”

เมื่อเฉินผิงดึงผ้าห่มออก เขาก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ยังคงหลับตาอยู่

“หืม? ลืมตาแล้วมองดูสิ!” เฉินผิงมองพวกเธอด้วยความสับสน ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ