หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1053

“ราชาปีศาจพันปีกลับมา เราตั้งใจถวายของขวัญชิ้นใหญ่ให้ฝ่าบาท หากชักช้า เจ้าจะถูกลงโทษ!”

ปีศาจเฝ้าประตูวังสีหน้ายุ่งยากใจ “มันเป็นคำสั่งของผู้พิทักษ์หมาป่าสวรรค์ ท่านใต้เท้าทั้งสองคนกรุณาอย่าทำให้ข้าน้อยต้องลำบากใจ” พอพูดจบก็มองทั้งสองสีหน้าวิงวอน

“คำสองคำก็ปีศาจจิ้งจอกสวรรค์! พวกเราพี่น้องเทียบไม่ได้กับปีศาจจิ้งจอกสวรรค์หรือไง” งูบินโกรธจัด ปีศาจจิ้งจอกเขียวดึงแขนของเขา งูบินค่อยระงับความโกรธ

“ช่างเถอะ เราสองคนพี่น้องจะกลับมาใหม่ทีหลัง” ปีศาจจิ้งจอกขยิบตา งูบินก็จากไปพร้อมกับเซี่ยอวี้โจวและลู่เจาเจา

“เจ้าดึงข้าทำไม ปีศาจจิ้งจอกสวรรค์ต้องพูดจาใส่ร้ายเราต่อหน้าราชาปีศาจ ฝ่าบาทถึงได้เอาใจออกห่างจากเรา!” งูบินโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“เจ้ามีเรื่องอะไรกับปีศาจจิ้งจอกสวรรค์”

“ร่างวิญญาณโดยกำเนิดนี้เป็นของขวัญล้ำค่า เราลองคิดหาวิธีถวายต่อหน้าราชาปีศาจ ทำให้เขาประหลาดใจ!” ปีศาจจิ้งจอกเขียวแสยะยิ้ม

ลู่เจาเจามองดูหางทั้งสี่ของเขา อดไม่ได้ที่จะถาม

“เจ้ามาจากเผ่าจิ้งจอกเก้าหางใช่ไหม”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวเชิดคางขึ้น พูดอย่างภาคภูมิใจว่า "ใช่แล้ว ข้ามีสายเลือดจิ้งจอกเก้าหาง ราชาจิ้งจอกเก้าหางของเรามีเก้าหาง! เทียบได้กับเผ่ามังกรและเผ่าหงส์!"

ลู่เจาเจาลูบคางครุ่นคิด

“จิ้งจอกเก้าหางสถานะสูงส่ง แม้แต่ในแดนเทพ ก็มีสิทธิ์ที่จะพูด” ไม่น่าแปลกใจที่ปีศาจจิ้งจอกเขียวจะหยิ่งยโสขนาดนี้

“อีกไม่กี่วัน พวกเราจิ้งจอกเก้าหางก็จะมาเฉลิมฉลองให้กับราชาปีศาจที่โลกปีศาจด้วย! ไม่รู้ว่าเจ้าจะอยู่รอดจนถึงตอนนั้นได้หรือไม่!”

ทันใดนั้นงูบินก็ยืดตัวขึ้น "สามวันให้หลัง พิธีสืบทอดตำแหน่งราชาปีศาจจะจัดขึ้น ผู้มีอำนาจมากมายจะมาแสดงความยินดี เราจะซ่อนนางไว้ในดอกบัวถวายให้กับราชาปีศาจโดยตรงดีไหม"

“เราต้องปิดบังปีศาจหมาป่าสวรรค์ ก็จะสร้างความประหลาดใจให้ราชาปีศาจได้!”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า "ข้าจิ้งจอกเก้าหางมีวิชาควบแน่นลมหายใจเป็นเลิศ ซ่อนคนได้สบายๆ!"

ลู่เจาเจากระซิบถาม "เจ้ารู้จักชิงหนี่?"

จิ้งจอกเก้าหาง นางคุ้นเคย!

ชิงหนี่ยิ่งคุ้นเคย!

“กล้าดียังไง! กล้าเรียกชื่อจักรพรรดินีคนปัจจุบันของจิ้งจอกเก้าหางตรงๆ ได้อย่างไร!”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวจ้องมองด้วยความโกรธ จิ้งจอกเก้าหางมีสถานะสูงสุดในหัวใจของจิ้งจอกทุกเผ่า

"จักรพรรดินีชิงหนี่เป็นจักรพรรดินีทรงพลังที่สุดของจิ้งจอกเก้าหาง นางกล้าหาญและชำนาญการศึก วางรากฐานมากมายให้กับจิ้งจอกเก้าหาง น่าเสียดาย... นางสิ้นไปนานแล้ว"

“ถ้านางยังอยู่ ไม่รู้ว่าอาณาเขตของพวกเราจิ้งจอกเก้าหางจะขยายออกไปมากแค่ไหน”

“ผู้ที่สืบทอดตอนนี้คือจักรพรรดินีชิงเหยียน น้องสาวของชิงหนี่” สีหน้าปีศาจจิ้งจอกเขียวเศร้าสร้อย ตอนที่จักรพรรดินีชิงหนี่ยังมีชีวิตอยู่ จิ้งจอกเก้าหางแข็งแกร่งที่สุด

“ว่าอย่างไร เจ้าเป็นมนุษย์ก็เคยได้ยินชื่อจักรพรรดินีชิงหนี่หรือ”

พลันสงสัยความอบอุ่นระหว่างพวกนาง

ปีศาจทั้งสองเร่งเดินทางครึ่งชั่วยามออกจากเมือง ท่ามกลางพระจันทร์สีเลือด พวกมันก็มาหยุดที่หน้าวัดเย่ว์เหล่าที่ทรุดโทรม

“มีวัดเย่ว์เหล่าในแดนปีศาจด้วยหรือ” เซี่ยอวี้โจวสีหน้าประหลาดใจ ปีศาจเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยหรือ

งูบินถ่มน้ำลายเหยียดหยาม "เผ่าปีศาจไม่เชื่อในเทพเจ้าหรอก เผ่าปีศาจเชื่อในพลังของตัวเองเท่านั้น! แดนปีศาจก็มีมนุษย์อยู่ ที่นี่คือวัดเย่ว์เหล่าที่พวกเขาสร้างขึ้น"

“ตอนนี้ วัดเย่ว์เหล่าแห่งนี้ถูกเราพี่น้องยึดครองแล้ว”

“ข้าทิ้งรอยประทับบนตัวพวกเจ้าสองคนแล้ว หนีไปสุดหล้าฟ้าเขียว ข้าก็จับพวกเจ้าได้!”

“พวกเจ้าอยู่ในวัดนี้ ข้าแนะนำให้พวกเจ้าอย่าตุกติก”

ปีศาจจิ้งจอกเขียวเหลือบมองนางอย่างเย็นชา ผลักทั้งสองคนเข้าไปในวัดทรุดโทรม

วัดทรุดโทรม กองหญ้าแห้งมากมายบนพื้น ลู่เจาเจายืนไม่มั่นคง เกือบจะล้มลงก้นจ้ำเบ้า

ปีศาจจิ้งจอกเขียวขวางหน้าทั้งสอง ควักพู่กันเรืองแสงออกมาวนรอบวัดเย่ว์เหล่า

เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน จึงได้ทำเครื่องหมายอีกอันบนตัวลู่เจาเจา

“ขืนเจ้าออกจากวงนี้ ต้องทนทุกข์ทรมาน ข้าแนะนำพวกเจ้าอย่าตุกติก” พูดจบก็โยนหม่านโถวห่อหนึ่งให้ลู่เจาเจา แล้วออกไปพร้อมกับงูบิน