หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1280

อาหมานพึมพำอยู่ข้างหลังว่า “อย่ารังแกเด็กจน”

“อย่ารังแกคนหนุ่มที่ยากจน...”

“อย่ารังแกคนวัยกลางคนที่ยากจน...”

“อย่ารังแกคนชราที่ยากจน...”

ซ่านซ่านหันกลับไปมองนางด้วยความโกรธจัด ร้องไห้ว๊า ปิดหน้าแล้ววิ่งกลับเข้าห้อง นอนคว่ำหน้าร้องไห้เสียงดังบนเตียง

มากเกินไปแล้ว!!

มันมากเกินไปจริง ๆ! บางครั้งก็อยากจะทำลายโลกนี้จริง ๆ!

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว ออกมากินข้าวเย็นเร็ว ลูกผู้ชายตัวโตแล้วร้องไห้มันยังไงกัน…” ลู่เจาเจาโผล่หัวออกมาพูดหยอกล้อ เลียนแบบหญิงชราชาวบ้าน

ซ่านซ่านนอนคว่ำอยู่บนเตียง ยกหัวขึ้นด้วยความไม่พอใจ “ข้าข้า ข้าไม่อยากคุยกับเจ้าอีกแล้ว!!” หึ! คืนคลังสมบัติของข้ามา!!

หลอกเอาสมบัติของข้าไปแล้วยังมาว่าข้าร้องไห้ไม่เป็นลูกผู้ชายอีก!!

“คืนนี้มีขาหมูที่เจ้าชอบที่สุดนะ ไม่มากินจริง ๆ หรือ?” ลู่เจาเจาเอียงคอถาม

ซ่านซ่านเม้มริมฝีปาก “ไม่กิน! ไม่กิน ซ่านซ่านมีศักดิ์ศรี!!”

ลู่เจาเจาเหลือบมองเขาอย่างแปลกใจ ตั้งแต่เมื่อคืนตื่นขึ้นมาหมอนี่ก็เหมือนมีไฟในท้องหาเรื่องตลอดเวลา เขาไม่ได้ไปรวมตัวกับลูกน้องแล้วหรือ?

ลู่เจาเจาก็ไม่ได้สนใจเขา หันกลับไปกินข้าวต่อ

ซ่านซ่านยกสะโพกขึ้นอย่างดื้อรั้น สาบานอย่างดุเดือดจนฟันน้ำนมสีขาวหลายซี่โผล่ออกมาด้วยความโกรธ “ข้า ชีเจวี๋ย สาบานอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่กินของเหลือเด็ดขาด!”

“ตั้งแต่นี้ต่อไป ข้าจะเป็นคนเย็นชา!”

“จากนี้ไป ข้าจะไม่ยิ้ม! ไม่พูดอีกต่อไปแล้ว!”

เขาชูกำปั้นเล็ก ๆ ของเขาขึ้นมา ข้าจะทำให้ลู่เจาเจาเสียใจอย่างสุดซึ้ง! ให้นางรู้ว่านางทำร้ายข้า!

เขาจะยิ่งทำให้ลู่เจาเจาเสียใจมากขึ้นไปอีก ให้นางเสียใจที่น้องชายที่น่ารักของนาง กลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้ได้ยังไง!

“ข้าจะเป็นคนเย็นชา!” ข้าต้องการให้ลู่เจาเจาคุกเข่าข้าง ๆ ร้องไห้แล้วพูดว่า ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดกลับไปเป็นเหมือนเดิมเถอะ

ยิ่งเขาคิด เขาก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข เขาหัวเราะออกมาทั้ง ๆ ที่กำลังร้องไห้อยู่

แล้วเขาก็รีบทำหน้าบึ้งทันที ข้าเป็นคนเย็นชา

คืนนี้เขาอดทนต่อความหิวโหย ไม่กินอะไรเลย เขาเข้านอนด้วยความหิว

แม่นมถือชามซุปปลาสีขาวขุ่น ในซุปยังมีลูกชิ้นปลาสีขาวนวลหลายลูก โรยหน้าด้วยใบขึ้นฉ่ายซอยละเอียด ดูแล้วน่ารับประทานยิ่งนัก

ลู่เจาเจายืนอยู่หน้าประตู แม่นมกระซิบว่า “คุณชายน้อยไม่เคยหิวโหยมาก่อน เกรงว่าเขาจะไม่ได้กินแล้วนอนไม่หลับตอนกลางคืนเจ้าค่ะ”

“บ่าวจะป้อนทีละนิด น่าจะกินได้บ้าง”

ยังไม่ทันได้ผลักประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงซ่านซ่านละเมอพูดว่า “ตีพี่หญิง ตีพี่หญิง…”