หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 180

เห็นสภาพอนาถของท่านโหวลู่ ก็กรีดร้องขึ้น หมดสติล้มไป

เดิมท่านโหวลู่จะยกกลับเรือนหลัก แต่ถูกซูจื่อชิงทำพังแล้ว

สวี่ซื่อก็ไม่โกรธ

“นายหญิงใหญ่หมดสติล้มไปบนหิมะแล้วเจ้าค่ะ” เติงจือเข้ามารายงาน

สวี่ซื่อมองดวงอาทิตย์ “ข้างนอกอบอุ่นแล้ว อย่าให้ใครเสียงดังจนปลุกนายหญิงใหญ่ตื่น ให้นางนอนตากแดดที่เดิมเถอะ เห็นว่าใกล้ตื่นแล้วก็ประคองขึ้นเตียง” ไม่เอ่ยถึงนอนบนกองหิมะสักนิด

เติงจือปิดปากแอบหัวเราะ “เจ้าค่ะ”

“ท่านโหวเป็นอย่างไรบ้าง?”

ในดวงตาเติงจือแสดงความเกลียดชังออกมา

“เขาโวยวายจะไปทางคุณหนูเจาเจา”

“พูดแต่ว่าคุณหนูเจาเจาเป็นอริกับเขา”

“คิดว่าวันนี้คงทำผิดในท้องพระโรงแล้ว ถูกฝ่าบาทโบยลงโทษแล้ว” เติงจือมีความสุขที่เห็นคนอื่นทุกข์

สวี่ซื่อได้ยินเป็นอริกับพ่อ ก็เกลียดชังสุดๆ

นางไปเรือนชิงผิงทันที ยืนอยู่หน้าเรือนก็ได้ยินเสียงด่าเจาเจาอย่างชั่วร้าย

“อายุน้อยๆ ก็ใจคด ตอนนั้นก็ควรให้นางจมน้ำตาย”

“รีบไปพานางมา ให้นางจมน้ำตาย ให้นางจมน้ำตาย”

“เป็นตัวหายนะจริงๆ เด็กเวร เกิดมาเป็นอริกับพ่อ หากจิ่ง......” เสียงหยุดชะงักไป คงนึกได้ว่าลู่จิ่งเหยายังไม่นับเป็นบุตรสาวเขา

ในขณะนี้ เขาคิดถึงลู่จิ่งเหยาเป็นพิเศษ

“ฮูหยินมาแล้ว” ซูจื่อชิงยังนับว่าเคารพต่อสวี่ซื่อ

สวี่ซื่อไม่ได้รับความชอบจากท่านโหว ดีแค่ไหน

สวี่ซื่อยกนางเป็นผิงชี นับเป็นเจ้านายครึ่งหนึ่งของจวนโหว

ในปกติก็ไม่สนท่านโหวมาเรือนนางหรือไม่ นับเป็นชีวิตที่นางมีความสุขมาก

“อวิ๋นเหนียง อวิ๋นเหนียง เจ้ามาแล้วหรือ? เจ้ารู้ไหมลู่เจาเจาทำอะไรไว้ข้างนอก?”