หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 188

“เจ้าว่าท่านเทพประทานไก่ย่างให้กับเจ้างั้นหรือ” ฮ่องเต้ยืนอยู่บนแท่นด้วยท่าทางองอาจ

หวังกงกงพูดเสียงเบาว่า “นี่คือ...”

“น้องสาวของลู่จิ่งไหว มีนามว่าลู่จิ่งเหยา ใกล้จะครบหนึ่งปีพ่ะย่ะค่ะ”

“ฮูหยินที่กำลังยืนอยู่ที่ด้านหลังคือฮูหยินเผยแม่ของนางพ่ะย่ะค่ะ”

สายตาของฮ่องเต้และองค์รัชทายาทสว่างขึ้นเล็กน้อย ฮูหยินเผย? ลู่จิ่งไหว?

บ้านเล็กของลู่หยวนเจ๋อ！

เผยเจียวเจียวจูงลู่จิ่งเหยา หัวใจของนางเต้นโครมคราม นางก้มตัวลงตรงนั้น

“ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

ลู่จิ่งเหยาโขกศีรษะคำนับอย่างมีมารยาท

เผยเจียวเจียวไม่เงยหน้ามองฮ่องเต้ มือของนางที่จูงลู่จิ่งเหยานั้นสั่นเล็กน้อย

จิ่งเหยาฉลาดจริงๆ

เด็กที่ถูกท่านเทพโปรดปรานล้วนเป็นคนที่สวรรค์รัก อย่างน้อยก็มีภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าฝ่าบาท

ท่านโหวลู่เองก็ให้ค่าพวกนางมากขึ้นอีกหน่อย

เจ้ามารหัวขนของสวี่ซื่อถูกนางเอามาเปรียบเทียบจนเป็นฝุ่น

“ทูลฝ่าบาท...”

“หุบปาก ฝ่าบาทยังไม่ถามเจ้า！” หวังกงกงรีบพูดตัดบท

เผยเจียวเจียวลนลาน ลู่จิ่งเหยาบีบมือของมารดา นางเลียนแบบคำพูดของผู้ใหญ่และพูดออกมาว่า “เพคะ ฝ่าบาท”

“เป็นจิ่งเหยา ขอ...ไก่ย่างจากท่านเทพ”

เดิมทีฮ่องเต้เองก็ไม่เห็นครอบครัวบ้านเล็กของลู่หยวนเจ๋ออยู่ในสายตา ในเวลานี้สายตาที่มองพวกนางนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

ลู่จิ่งเหยาเป็นเด็กที่เพิ่งอายุหนึ่งขวบ สายตาของนางนั้นดูแปลกกว่าคนทั่วไป ดูดีงามเป็นพิเศษ นางเป็นแค่เด็กหนึ่งขวบจริงๆ หรือ

ไหนเลยจะเหมือนกับเจาเจาที่ไม่ว่าจะมองตรงไหนนั้นเต็มไปด้วยความโง่เขลา

“คนโง่！” ฮ่องเต้โกรธจัด