หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 384

เขามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนจะเข้าไปในห้อง

หัวใจของอวี้ซูขึ้นมาอยู่ที่ลำคอแล้ว

ลู่เจาเจามีที่ขาสั้น ดังนั้นนางจึงได้แต่หมอบลงแล้วแอบดูในช่องโหว่ของซอกประตู

อย่างที่คาดไว้ นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีล้มลงบนเตียงพร้อมกับแก้มแดง ท่าทางของนางดูเมาเล็กน้อยแล้ว

“นักปราชญ์หญิง ข้ามาแล้ว...”

ในห้องไม่มีแสงไฟ ทำให้มันมืดสลัวเล็กน้อย

ลู่เจาเจาหมอบอยู่ที่รอยแตกของประตู การมองเห็นของนางดูพร่ามัวเล็กน้อย ทำให้นางมองเห็นได้ไม่ชัดนัก

ลู่จิ่งไหวมีรูปร่างและหน้าตาที่ดี และวันนี้เขาแต่งตัวหล่อเหลาเป็นพิเศษ

เขาเปิดม่านแล้วเรียกด้วยเสียงแผ่วเบา “นักปราชญ์หญิงจิ้งหลี?”

เสียงของเขาสั่นเครือเล็กน้อย มีความรู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกหวั่นไหว

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีดูเหมือนจะเมาเล็กน้อย นางเอ่ยตอบเสียงเบา “คุณชาย...คุณชายลู่?”

ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง ห้อยแนบที่ข้างแก้ม

มองไปที่ลู่จิ่งไหวด้วยสายตาพร่ามัว ราวกับว่ามีน้ำฤดูใบไม้ผลิอยู่เต็มปาก

ลำคอของลู่จิ่งไหวเกร็งแน่น และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย

“นักปราชญ์หญิงจิ้งหลี จิ่งไหวหาชามาให้ท่านดื่มสร่างเมาดีไหม?” เขาพูดเสียงเบา ก้าวไปข้างหน้าและรินชาหนึ่งแก้ว ก่อนจะพยุงไหล่ของนักปราชญ์อย่างอ่อนโยน

ลมหายใจของนักปราชญ์เหมือนกับกลิ่นกล้วยไม้ ไหล่ของนางถูกเปิดออกเล็กน้อย ทำให้เห็นผิวที่เรียบเนียน จนทำให้ใบหน้าของลู่จิ่งไหวเปลี่ยนเป็นสีแดง

รูปร่างหน้าตาของนักปราชญ์นั้นดีมาก มีกลิ่นอายที่คล้ายกับนางฟ้าอยู่ทั่วร่างกายของนาง เหมือนกับเทพธิดาที่ลงมาจากสวรรค์ชั้นเก้า

ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับเทพธิดาลงมาจุติยังโลกมนุษย์

นักปราชญ์หญิงจิ้งหลีจับมือของเขาและดื่มชาหนึ่งแก้ว

ลู่จิ่งไหวจับเอวของนาง ศีรษะของนักปราชญ์หญิงก็มึนเล็กน้อย ก่อนจะพิงไปที่ไหล่ของเขา