หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 404

ลู่จิ่งไหวสมองขาวโพลนราวกับคิดอะไรไม่ออก

เขาจำได้เพียงภาพความอัปยศที่เกิดขึ้น

ดวงตาแดงก่ำ และขาดสติไป

ลู่จิ่งไหวยกเท้าขึ้นมาถีบกลางหน้าอกของเจียงอวิ๋นเหมี่ยน

ตึ้ง!

ขณะที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยนกำลังบรรเลงเพลงรักอยู่นั้น นางกลับถูกเขาถีบจนหงายหลัง

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นฉับพลันทำให้นางล้มลง

“อ๊า!” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนล้มลงไปนั่งที่พื้น นางร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

นางนั่งอยู่ที่พื้นแบบนั้นราวกับคนไม่มีสติ

ใบหน้าสะท้อนความตกใจและรับไม่ได้

และสิ่งที่ทำให้นางรับไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้นคือ ลู่จิ่งไหวเกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมา

“แหวะ...”

“ออกไปไกลๆ !” เขาอาเจียนออกมาพร้อมกับตวาดไล่นาง เส้นเลือดตรงขมับนูนออกมาอย่างน่ากลัว

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนราวกับโดนหยามเกียรติ “เจ้าหมายความว่ายังไง ข้าทำให้เจ้าอาเจียนงั้นเหรอ”

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนยืนตัวสั่นเทามองภาพของคนตรงหน้า

ความเจ็บปวดกลางหน้าอกราวกับสะเทือนเข้าไปในหัวใจ นางหายใจอย่างยากลำบาก

นางโดนเหยียดหยามราวกับถูกฝ่ามือหนักๆ ฟาดบนหน้า

นางเพียงแตะตัวลู่จิ่งไหวก็ทำให้เขาอาเจียนออกมาไม่หยุด

“เจ้ารังเกียจข้าขนาดนี้แล้วทำไมถึงแต่งงานกับข้าล่ะ ลู่จิ่งไหว เจ้าต้องการจะทำอะไรกันแน่” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนไม่เคยโดนหยามหน้าขนาดนี้มาก่อน ในคืนเข้าหอ นางแค่จูบลู่จิ่งไหวเพียงครั้งเดียว

เขาก็อาเจียนออกมา

นางแทบจะประสาทกินอยู่แล้ว

สาวใช้เมื่อได้ยินเสียงจึงผลักประตูเข้ามา ก่อนจะพบภาพประหลาดที่อยู่ตรงหน้า