หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 484

แม้แต่บุตรชายสามคนและบุตรีหนึ่งคนก็ผลักดันให้ก้าวหน้ามากขึ้นไปเรื่อย ๆ

ลู่หย่วนเจ๋อไหนเลยจะยอมรับได้

วันนี้ดื่มเหล้ามากไปหน่อย สมองไม่ค่อยมีสติเท่าไรจึงมาที่หน้าประตูเรือนตระกูลสวี่เพื่อขอเข้าพบ ใครจะไปรู้ว่ากลับทำให้นายหญิงใหญ่โกรธจนเป็นลมไป!

“เยี่ยนซู ตอนที่เจ้ายังเด็กข้าเป็นคนสอนเจ้าให้เป็นคนมีสติปัญญา ข้าให้เจ้าขี่บนไหล่ของข้า พวกเราคือครอบครัวเดียวกันและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เจ้าลืมไปแล้วหรือ?”

“ถ้าหากแม่ของเจ้าแต่งงานใหม่ และมีพ่อเลี้ยงยังไงเสียก็ต้องมีแม่เลี้ยงตามมาด้วย ไหนเลยจะดีกว่าพ่อแม่แท้ ๆ ได้?”

“ข้าแค่อยากขอให้นายหญิงใหญ่ยกโทษให้”

ลู่เยี่ยนซูทำสีหน้าเฉยเมย และก็อุ้มน้องสาวเดินเข้าประตูใหญ่ไป “ความสุขที่ท่านกล่าวมา สร้างขึ้นจากการหลอกลวงทั้งเพ เรื่องอะไรต้องอภัยให้ท่านด้วยล่ะ?”

“อีกอย่างพวกเราถูกตัดออกจากวงศ์ตระกูลแล้ว ท่านไม่ใช่ท่านพ่อของข้าอีกแล้ว”

“ลูกชายที่ท่านอยากได้ก็คือลู่จิ่งไหว ท่านไม่ใช่คาดหวังให้เขาสอบจอหงวนได้หรอกหรือ?”

“พวกเรามารอดูกันต่อไปเถอะ!”

ลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้าเขียวปั๊ด เขาอยากยื้อตัวลู่หยวนเซียวเอาไว้ แต่ลู่หยวนเซียวกลับสะบัดเขาออกอย่างแรงแล้ววิ่งตามพี่ใหญ่ไป

“อวิ๋นเหนียง เจ้ากับข้าเป็นสามีภรรยากันมาสิบแปดปี เจ้ายังมีความรู้สึกดี ๆ กับข้าอยู่ใช่หรือไม่?”ลู่หย่วนเจ๋อมองสวี่ซื่อด้วยสายตาลึกซึ้ง และเมื่อเขาต้องการจะก้าวเข้ามา

แต่แล้วอยู่ ๆ...

หรงเช่อก็โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้ เขาเข้ามาชนไหล่ของเขาหนึ่งทีจนกระเด็นล้มไปกองกับพื้น

“อวิ๋นเหนียง หมาแมวที่ไหนก็อยากจะเข้ามาหาเจ้าทั้งสิ้น...”หรงเช่อกล่าวอย่างเหน็บแนม

“แม่ทัพหรง ที่ท่านพูดหมายความว่าอย่างไร? นางเป็นภรรยาของข้านะ!” ลู่หย่วนเจ๋อเห็นภาพตรงหน้าถึงกับโกรธจนดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ

หรงเช่อตั้งใจเตือนอย่างจริงจัง “โปรดระวังการใช้คำของเจ้าด้วย”

“อดีตภรรยา ต้องเป็นอดีตภรรยา!”