หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 522

กระจายเต็มพื้น

บรรยากาศในห้องโถงตึงเครียด ทุกคนก้มหน้างุด ไม่กล้าปริปากสักคำ

จุ๊บจิ๊บ...

ลู่เจาเจานั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ กินเมล็ดแตงโมพลางดื่มนมอึกๆ

เปลือกตาฮ่องเต้กระตุก

แต่ไม่กล้าตำหนินาง

“พวกท่านจัดการธุระเถอะ ไม่ต้องห่วงเจาเจา”

“เจาเจาดูแลตัวเองได้...” ลู่เจาเจาโบกมือให้ฮ่องเต้ ท่าทางรู้ความ

ฮ่องเต้โกรธจนเกือบหัวใจวาย

“ฝ่าบาท พบผู้บาดเจ็บทั้งหมดในตำหนักหย่งหนิงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท ฮุ่ยเฟยต้มยาให้ฝ่าบาทเช้านี้ ฝ่ามือลวกน้ำร้อน ต้องเชิญนางมาด้วยไหมพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ลุกขึ้นยืน สีหน้าเป็นห่วงเป็นใย "เชิญหมอแล้วหรือยัง เจ็บมากไหม"

ทันทีที่พูดจบ ฮุ่ยเฟยก็เดินเข้ามา

“หม่อมฉันมีนางกำนัลที่รู้เรื่องยานิดหน่อย ได้พันผ้าพันแผลให้หม่อมฉันแล้วเพคะ” ฮุ่ยเฟยเผยให้เห็นฝ่ามือที่พันด้วยผ้าสีขาว

จากตัวฮุ่ยเฟยได้กลิ่นหอมอาบน้ำ ดูเหมือนจะรีบมาหลังจากได้ยินข่าว

“ฝ่าบาท หม่อมฉันอยู่กับฉินกุ้ยเหรินในตำหนักหย่งหนิงมานานหลายปี นางเป็นคนซื่อสัตย์และยึดถือกฎเกณฑ์เคร่งครัด นางจะคบชู้สู่ชายได้อย่างไรเพคะ”

“ฝ่าบาทอย่ากล่าวหาฉินกุ้ยเหรินเลยเพคะ”

“นอกจากนี้ ตำหนักหย่งหนิงแห่งนี้ยังเป็นตำหนักใหญ่ของหม่อมฉัน หากตำหนักหย่งหนิงมีชายชู้ ไม่เป็นการตบหน้าหม่อมฉันหรือเพคะ” ฮุ่ยเฟยคุกเข่าข้างฉินกุ้ยเหริน ดวงตาแดงเรื่อ

“หรือว่าฝ่าบาทสงสัยหม่อมฉันคบชู้”

[นางไม่มีทางคบชู้...]

[นางก็คือชู้คนนั้น ฮ่าๆ ๆ ๆ...]

“ฮุ่ยเอ๋อร์ เราไม่เคยสงสัยในตัวเจ้า!” ฮ่องเต้เอ่ยน้ำเสียงร้อนใจขึ้นมาหน่อย