หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 589

“ท่านพี่รัชทายาท มันเหมือนกับฟ้าร้องเลย…”

เด็กน้อยเริ่มหาวหวอดด้วยดวงตาแดงก่ำ

นางซบลงบนไหล่ของเซี่ยเฉิงสี่ด้วยความอ่อนแรง “ท่านแม่... ข้าคิดถึงท่าน ...” นางพึมพำเสียงเบาๆ ด้วยดวงตากึ่งหลับกึ่งตื่น

“ข้าจะพาเจ้ากลับไป”

เมื่อรัชทายาทเดินกลับมาถึงหน้าพระราชวัง องค์ชายหกและเซี่ยอวี้โจวก็เดินก้มหน้าเข้าไปหา

“ท่านพี่รัชทายาท…” องค์ชายหกมองลู่เจาเจาอย่างกังวล

เขามองกลับเข้าไปในพระราชวัง ตอนนี้บรรดาขุนนางต่างกำลังโกรธเคือง โดยมีลู่เยี่ยนซูยืนตรงข้ามเพียงลำพัง

“แม้ว่าลู่เยี่ยนซูจะสอบได้อันดับหนึ่งทั้งสามสนามสอบ ทว่าเขาอายุยังน้อยนัก ยังไม่คู่ควรกับตำแหน่งอาจารย์ของรัชทายาท…”

“ฝ่าบาท โปรดไตร่ตรองให้ดีเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“ความกตัญญูเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ลู่เยี่ยนซูเป็นบุตรชายคนโตของจวนจงหย่งโหว แต่เพลานี้แม่ของเขาหย่าร้างและเพิกเฉยต่อท่านจงหย่งโหว ฝ่าบาท เขามีเพียงพรสวรรค์ แต่นิสัยไม่เอาไหน จะคู่ควรกับตำแหน่งอาจารย์ของรัชทายาทได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ” ใต้เท้าหวังเอ่ยปากขึ้น

องค์หญิงใหญ่ไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไป ขณะที่นางกำลังจะกล่าวนั้น

กลับถูกใต้เท้าเฉินราชบุตรเขยขัดขึ้นเสียก่อน “อย่ายุ่งเกี่ยวกับการเมือง ยิ่งเจ้าพูดออกไปยิ่งมีแต่ทำให้พวกเขาระแวงมากยิ่งขึ้น”

ใบหน้าของเจิ้นกั๋วกงแปรเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยความโกรธ “คำพูดนี้ของท่านช่างน่าสนใจเหลือเกิน บุตรชายนอกสมรสของจงหย่งโหวและบุตรชายคนโตอายุไล่เลี่ยกัน เขาขีดฆ่าบุตรชายและบุตรสาวแท้ๆ ออกจากแผนภูมิลำดับวงศ์ตระกูลและเขียนหนังสือตัดสัมพันธ์เพียงเพื่อบุตรนอกสมรส เกี่ยวข้องอันใดกับลู่เยี่ยนซูงั้นหรือ”

“ลู่หย่วนเจ๋อไล่เขาออกจากบ้านและตัดสัมพันธ์ไปแล้ว เรื่องนี้จะถือว่าเขาไม่กตัญญูได้อย่างไร”

“ลู่หย่วนเจ๋อสมควรได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันคือผลกรรม!” เจิ้นกั๋วกงโกรธมาก ข้ารอคอยลูกสะใภ้มานานหลายปี แต่พวกเจ้ากลับต่อต้านเช่นนี้!

เขาเกลียดชังจนอยากสับคนเหล่านั้นออกเป็นชิ้นๆ

ทว่าใต้เท้าหวังกลับตอบอย่างจริงจัง “บิดาคือบิดา แม้ว่าจะทำผิด แต่เขาก็คือบิดาแท้ๆ”