หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 610

"ข้าดูแลเจ้าไม่ดีตรงไหน เจ้าถึงได้กล้าทำให้ตระกูลลู่ไร้ซึ่งทายาท!"

"พวกเจ้าไม่ต้องมาห้ามข้า วันนี้ข้าจะต้องฆ่านางด้วยน้ำมือของข้า กล้าเล่นชู้ กล้าวางยาข้า! ทำร้ายขุนนาง เจ้าไม่ตายดีแน่!” ลู่หย่วนเจ๋อกัดฟันด้วยความโมโหจนเลือดเล็ดลอดออกมา

ลู่หย่วนเจ๋อตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ผู้นำตระกูลกลับรีบขวาง “ข้าไม่ได้”

“เหลวไหล เหลวไหล!” ผู้นำตระกูลก่นด่าอยู่ในใจ

เวรกรรมจริงๆ

แล้วเบิกตามองลู่หยวนซี กล้าสวมเขาให้พี่ชายได้อย่างไร หนำซ้ำยังให้พี่ชายเลี้ยงลูกให้อีก

เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

แม้จะเสียเปรียบตั้งแต่แรก แต่เขาก็สามารถพลิกสถานการณ์และเอาชนะได้อย่างเหลือเชื่อ

“ทำไมถึงฆ่าไม่ได้? นางสมควรตาย ลู่หยวนซี ลู่จิ่งเหยา ลู่จิ่งไหวสมควรตายทั้งหมด!”

ผู้นำตระกูลเอ่ยด้วยความโกรธ “ชื่อเสียงตระกูลลู่อยู่บนตัวเจ้า! หากเจ้าฆ่าภรรยาต่อหน้าสาธารณะอีกครั้ง คนอื่นจะมองตระกูลลู่อย่างไร? ท่านโหวผู้เฒ่ามีชื่อเสียงมาตลอดกลับให้กำเนิดคนโง่อย่างเจ้า ตำแหน่งหายไป หลานชายและหลานสาวก็จากไป แม้แต่ลูกสะใภ้ก็ไม่เหลือ!” ผู้นำตระกูลอดไม่ได้ที่จะก่นด่า

“ต่อให้ตาย ก็ไม่ควรตายในน้ำมือของเจ้า” ผู้นำตระกูลเกลียดชังคนงี่เง่าเช่นนี้ หากเขาฆ่าภรรยาต่อหน้าทุกคน เกรงว่าตำแหน่งนี้ก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้

กว่าตระกูลลู่จะขึ้นมาสู่จุดนี้ได้ กลับต้องมาล่มสลายในน้ำมือของเขา!

ลู่หย่วนเจ๋อมองเขาด้วยสายตาบ้าคลั่ง “ยังจะรักษาหน้าอะไรอีก? ตอนนี้ตระกูลลู่ก็กลายเป็นขี้ปากคนอื่นแล้ว” นับตั้งแต่ที่เขาหย่า เขาก็กลายเป็นตัวตลกของทุกคน

ผู้นำตระกูลมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

“ตอนนี้เจ้าไม่มีน้ำยาแล้ว ลูกสาวลูกชายก็ถูกไล่ออกจากตระกูล ชื่อของเจ้าก็ถูกถอดออกจากหนังสือลำดับญาติแล้ว!”

“เนื่องจากหยวนซีเป็นสายเลือดของท่านโหวผู้เฒ่า หยวนซีจะได้รับการยอมรับกลับตระกูล จิ่งไหวและจิ่งเหยาก็จะได้รับการบันทึกไว้ใต้ชื่อเขา ถือเป็นการรักษาสายเลือดตระกูลลู่ เพื่อไม่ให้ไร้ทายาท!” ผู้นำตระกูลวางแผนไว้แล้ว