หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 619

“สิ่งที่เจ้าต้องเสียไปไม่ใช่แค่อวิ๋นเหนียง แต่ยังมีบิดามารดาของเจ้าด้วย”

หรงเช่อทำหน้าหมดคำพูด

“ท่านพ่อ ข้าเป็นชายโสดมาตั้งสามสิบกว่าปีแล้ว ยากเย็นนักกว่าจะได้สู่ขออวิ๋นเหนียง อย่างข้าจะทำเรื่องพรรค์นั้นหรือ”

“นั่นก็ใช่” นายท่านเห็นด้วยอย่างแน่นอน

“ตายแล้ว เช่นนี้คงปรักปรำเหล่าบรรพบุรุษแล้วจริงๆ เดิมทีคิดว่าเหล่าบรรพบุรุษไม่ปกป้องเจ้า ที่แท้บุญวาสนามาช้าเกินไป...พอมาก็มาอย่างยิ่งใหญ่”

“ครั้งที่แล้วนำป้ายวิญญาณเหล่าบรรพบุรุษมาผ่าเป็นฟืนแล้ว”

“พอกลับบ้านต้องรีบสร้างให้พวกท่านใหม่” นายท่านบ่นพึมพำ จากนั้นเร่งเดินทางกลับจวนเจิ้นกั๋วกง

ลู่หย่วนเจ๋อเหม่อมองด้วยสีหน้าเหม่อลอย

สวี่สืออวิ๋นหมั้นหมายแล้ว

นางกับหรงเช่อกำหนดวันแต่งแล้ว

สตรีที่เขาไม่หวงแหนไม่ทะนุถนอม เป็นสิ่งล้ำค่าที่คนอื่นอยากได้

ผู้คนเบียดเสียดจนเขาถูกเบียดเข้ามุม เขาเหม่อมองความรื่นเริงตรงหน้า ความสุขชื่นมื่นไม่เกี่ยวกับเขาเลย

ลูกชายลูกสาวที่ดีเลิศ ภรรยาที่เพียบพร้อม กลายเป็นของคนอื่น

“ลูกเอ๋ย เจ้ากลับบ้านไปก่อน แม่ยังมีบางสิ่งที่ต้องบอกอวิ๋นเหนียง ไปครู่เดียวก็กลับ” ฮูหยินใหญ่เอ่ยกับหรงเช่อ

ฮูหยินใหญ่สั่งให้สาวใช้ถอยไปก่อน แล้วรีบตามไปอย่างรวดเร็ว

สวี่สืออวิ๋นเดินออกไปได้ไม่ไกล พลันได้ยินเสียงเรียกขานที่เร่งรีบของฮูหยินใหญ่

“อวิ๋นเหนียง อวิ๋นเหนียง ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า”

นางตบมือสวี่สืออวิ๋นเบาเบา แล้วหายใจหอบ

“อวิ๋นเหนียง ข้าจะบอกความลับแก่เจ้า ข้ากลัวว่าต่อไปจะลืม”

“ข้าจะบอกเจ้านะ คืนวันแต่งงานให้เหยียบรองเท้าของสามี สามารถทำให้เขาแพ้ท้องแทนได้ อย่าลืมเหยียบรองเท้าเขาล่ะ”

“อาการแพ้ท้องมันทรมาน บางคนแพ้ท้องจึงถึงคลอด”