หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 641

“เราไปกันเถอะ เจ้าไม่ต้องกลัวนะ พยายามอยู่ห่างๆ สัตว์ร้ายไว้” ลู่เยี่ยนซูพาเจาเจาเข้าไปในวัง

ลู่เจาเจาที่กำลังกินมันเทศ เผลอเรอออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

เซียงหลิ่วงั้นหรือ?

สัตว์ร้ายงั้นหรือ?

น่าจะประมาณนั้น

งานเลี้ยงในวังยังไม่เริ่ม แต่มีสตรีบรรดาศักดิ์และเหล่าขุนนางมากมายมารออยู่ภายในห้องโถงใหญ่แล้ว ลู่เจาเจาเห็นคนรู้จักเก่าๆ มากมาย

“พี่ใหญ่ท่านยุ่งเรื่องของท่านไปเถอะ เจาเจาจะไปหาสหายแล้ว…” พูดจบ ลู่เจาเจาก็วิ่งไปหาองค์ชายหก

“พี่หก พี่กำลังรออะไรอยู่หรือ?” หนูน้อยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

องค์ชายหกกำลังนั่งยองๆ อยู่ที่ทางเข้าวัง ราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

“รอพี่อวี้โจวอยู่น่ะสิ เจาเจาเห็นอวี้โจวไหม?” องค์ชายหกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาป้อนเหล้าให้ลู่เจาเจา พวกเขาทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนร่วมตายกัน

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมาก

“งั้นพี่ก็อย่ารอเลย พี่อวี้โจวลาป่วยเจ็ดวัน คาดว่าตอนนี้น่าจะยังนอนอยู่บนเตียงกระมัง”

“พี่หก พวกเราเข้าไปกันเถอะ” ลู่เจาเจาจับมือองค์ชายหกและพาเขาเข้าประตูไป

“อย่างงั้นหรือ นี่เขาก่อเรื่องอีกแล้วหรือ…” องค์ชายหกถอนหายใจเบาๆ

จะมีอะไรหนักไปกว่าการป้อนเหล้าให้เจาเจาครั้งที่แล้วอีก?

ไว้งานเลี้ยงในวังจบแล้ว ค่อยไปถามไถ่ดู

“พี่ห้าอาการดีขึ้นบ้างหรือยัง?” ลู่เจาเจาถาม พลางมองหาพี่ห้าไปรอบๆ

“ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ โชคดีที่เจาเจาพาเขาไปเข้าเฝ้าซูเฟย” เพราะเรื่องของฮุ่ยเฟย ซูเฟยถึงได้ถูกส่งตัวไปที่ตำหนักเย็น จึงทำให้องค์ชายห้ารู้สึกเศร้าโศกเสียใจอยู่เป็นเวลานาน

องค์ชายหกจับมือเจาเจา แล้วพูดกระซิบเบาๆ ว่า “เจาเจา เดี๋ยวเจ้ายืนอยู่ข้างหลังข้านะ อย่ายืนอยู่ข้างหน้า…”

เขาเหลียวมองไปรอบๆ

“ทูตจากแคว้นใต้นำสัตว์ร้ายมาด้วยตัวหนึ่ง กินคนเป็นอาหารทุกวัน ว่ากันว่ามันสามารถหยุดเสียงร้องไห้ของเด็กเล็กได้ด้วย”