หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 652

หากไม่สามารถอัญเชิญเทพได้ ถึงแม้ว่าท่านปู่จะรักมากแค่ไหนก็ไม่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้

สายตาของหนานมู่ไป๋ฉายแววดูถูกดูแคลน การที่ท่านปู่ให้หมิงหลางร่วมทางมาด้วย เพราะกลัวว่าเขาจะไปทำร้ายนาง

หนานมู่ไป๋หยิบศิลาตรวจสอบวิญญาณออกมาจากอก

ศิลาตรวจสอบวิญญาณใสพร่างพราว ราวกับมีแสงสว่างไหลเวียนอยู่ภายใน

เขาเอาฝ่ามือวางบนศิลาตรวจสอบวิญญาณ จากนั้นศิลาตรวจสอบวิญญาณก็เปล่งแสงสีทองที่เจิดจ้า

นี่คือพลังเทพของเทพเจ้าจงไป๋

หากเป็นตระกูลหมิง ก็จะเป็นสีเขียว ซึ่งเป็นพลังของเทพเจ้าแห่งชีวิต

เมื่อเจอไข่มุกที่สูญหาย และให้เขาทำการตรวจสอบก่อน ค่อยตัดสินใจอีกทีหลังการตรวจสอบเสร็จสิ้น

หนานมู่ไป๋ยืนอยู่กลางลานเป็นเวลานาน เขาเด็ดใบไม้มาหนึ่งใบ แล้วเสกให้ใบไม้กลายเป็นนกตัวเล็ก นกตัวนั้นบรรจุเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเป่ยเจาไว้ภายในตัว ก่อนจะบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

วันที่สอง

ลู่เจาเจาหาวแล้วปีนขึ้นมาจากเตียง “วันนี้ เราจะไปงานศพของท่านย่าใช่หรือเปล่า?”

อวี้ซูถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ “ท่านจำได้แม่นยำเหลือเกิน”

ลู่เจาเจายิ้มแก้มปริ และปล่อยให้อวี้ฉินจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้

เมื่อใกล้เที่ยงวัน สวี่สืออวิ๋นสวมชุดกระโปรงยาวสีอ่อน จูงมือลู่เจาเจาไปที่คฤหาสน์ลู่

ภายในคฤหาสน์ลู่ เสียงดนตรีและเสียงร้องไห้ดังระงมไปไกลถึงสามตรอก

สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ลู่จิ่งไหวยืนอยู่ด้านหน้าฝูงชน และทำหน้าที่ลูกหลานกตัญญู

[แหะๆ ถ้านายหญิงใหญ่รู้เข้า เกรงว่าฝาโลงก็คงจะกดเอาไว้ไม่อยู่แน่ๆ]

“นายหญิงใหญ่ผู้อวดดีมาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายกลับต้องถูกบุตรนอกสมรสส่งขึ้นเขา” ผู้คนรอบข้างต่างส่ายหน้าถอนหายใจ

“จะโทษใครได้? หากจะสาวถึงต้นตอ แท้จริงแล้ว นางก็เป็นผู้ก่อให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นเอง ทั้งหมดล้วนมาจากการกระทำของนางเอง”

“ในยุคสมัยนี้ ลูกหลานไม่เชื่อฟัง ควรอบรมสั่งสอนลูกหลานของตนเอง ไม่ควรไปยุยงให้ครอบครัวผู้อื่นแตกแยก หรือขัดขวางงานมงคลของคู่รัก”