หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 762

“รีบพาคนออกมาก่อน” ลู่เจาเจาเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก

หรงเช่อมองนางด้วยความรู้สึกแปลกใจ ปกติเจ้าตัวน้อยไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านนี่นา

ทหารถือคบเพลิงล้อมรอบโลงศพ ชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งกระโดดลงไปแบกคนในโลงศพขึ้นมา

ทั่วทั้งตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ปลายนิ้วทั้งสิบดูน่าสยดสยอง ทุกคนต่างก็รู้สึกหวาดผวา

“ยังหายใจอยู่ไหม” หรงเช่อถามเบาๆ

หมอหลวงที่ร่วมเดินทางมาด้วยรีบเข้ามาตรวจชีพจร แล้วเปิดเปลือกตาของนาง ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ตอนนี้ยังมีลมหายใจอยู่ ทว่า...” ท่านหมอชะงักงัน

“โอกาสรอดมีน้อยมาก”

กระทั่งตอนนี้ นางแทบจะเหมือนคนตายไปแล้ว ห่างจากความตายเพียงชั่วเสี้ยวเท่านั้น

หรงเช่อมองไปยังหญิงบนพื้น ดูท่าทางจะอายุมากแล้ว สองมือผอมแห้ง หยาบกร้าน ร่องลึกเต็มไปด้วยคราบเลือด

บนใบหน้า...

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หญิงผู้นี้แต่เดิมนางก็อายุมากอยู่แล้ว ยังถูกทารุณกรรมอย่างโหดร้ายก่อนจะถูกฝัง ใบหน้าของนางถูกน้ำมันเดือดๆ ราด นอกจากดวงตาแล้ว ใบหน้าทั้งหมดถูกเผาจนเสียโฉม”

หมอหลวงค่อยๆ บีบใบหน้าของนางเพื่อสำรวจช่องปาก

จากนั้นส่ายหน้าเบาๆ “ช่องปากถูกกรอกด้วยน้ำมันเดือดๆ เส้นเสียงถูกทำลาย ยังไม่รู้ว่าจะพูดได้หรือไม่”

“อาการหนักหนาสาหัสมาก หากจะช่วยนาง คงต้องทุ่มเทอย่างมาก”

หนานมู่ไป๋เหลือบมองเพียงแวบเดียว แล้วก็ละสายตา

“นึกว่าเป็นวิญญาณเร่ร่อนที่ไหน ที่แท้ก็ยังมีลมหายใจอยู่...”

“ปล่อยให้นางตายตามยถากรรมเถอะ”

“อวี้โจว ให้ท่านยายอาศัยรถม้าของเจ้าได้ไหม ส่วนเจ้ามาอยู่บนรถม้าเดียวกับข้า”

ดวงตาของเซี่ยอวี้โจวเปล่งประกายทันที “ได้แน่นอนสิน้องเจาหยาง”

“รถม้าของข้าหุ้มด้วยหนังเสือ ทั้งนุ่มทั้งสบายมาก”

เมื่อกลับไปถึงรถม้า สวี่สืออวิ๋นกำลังยืนขยี้ตาอยู่ข้างๆ กองไฟ

นางตกใจจนขวัญหนีเมื่อเห็นร่างกายของหรงเช่อเต็มไปด้วยเลือด

“ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ”

หรงเช่อส่ายศีรษะ “บนภูเขา ข้าพบหญิงชราคนหนึ่งถูกฝังทั้งเป็น ข้าแบกนางลงมา ร่างกายเลยเลอะเทอะไปด้วย ทำไมเจ้าถึงตื่นล่ะ เพิ่งจะนอนไปครึ่งชั่วยามเอง”

สวี่สืออวิ๋นพูดอย่างเหนื่อยหน่าย

“เมื่อไปถึงแคว้นใต้ ข้าคงต้องไปไหว้พระสักหน่อยแล้ว ข้าคงมีสิ่งไม่ดีติดมาด้วย”