หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 811

เขามององค์หญิงเจาหยางด้วยความตกตะลึง

เด็กอายุสามขวบครึ่งกำลังนั่งแทะเมล็ดแตงกับสุนัขอีกตัวอย่างจริงจัง

เมื่อโหลวซวี่เหยียนได้ยินที่มาที่ไปของเรื่องนี้ เขาจึงหรี่ตาลงเล็กน้อย โดยมีแสงสีดำซ่อนอยู่ในดวงตา

“ท่านพี่ช่างโชคดีเหลือเกิน มีอัจฉริยะพร้อมกันถึงสองคน!”

“ท่านต้องปกป้องนางให้ดี อย่าปล่อยให้เป็นเหมือนกับชิงมั่ว อัจฉริยะจะพ่ายแพ้ย่อยยับ” โหลวซวี่เหยียนร้อนรนด้วยความอิจฉา ทำไม ทำไมกัน!

ขณะที่โหลวชิงมั่วยังมีชีวิตอยู่ก็เหยียบเขาจนแทบจมดินอยู่แล้ว

ตอนนี้ยังมีอัจฉริยะวัย 7 ขวบมาอีกคน แสงเปล่งประกายของเขาจะถูกบดบังอีกครั้งแล้วใช่หรือไม่

ปลายกระบี่ในมือของโหลวซวี่เหยียนสั่นระริก เผยให้เห็นอารมณ์ที่ไม่มั่นคงของเขาอย่างชัดเจน

ผู้คนใต้แท่นสูงเริ่มออกความคิดเห็นที่แตกต่างกันไป

“โหลวจิ่นถังฝึกฝนพลังกระบี่ได้ตั้งแต่อายุ 7 ขวบ นางอยากท้าทายว่าที่หัวหน้าตระกูลเพราะความมุทะลุของเด็กงั้นหรือ”

“ให้เวลาอีก 5 ปี อาจมีโอกาสชนะมากกว่านี้!”

“ผู้อาวุโสอนุญาตให้นางทำตามใจต้องการ หากแพ้ที่นี่คงไม่ทำให้ตระกูลโหลวขายหน้าหรอก!” ทุกคนถอนหายใจอย่างลับๆ

เมื่อเซี่ยอวี้โจวเห็นความแตกต่างระหว่างคนตัวสูงและคนตัวเตี้ยบนแท่นสูง พลันรู้สึกว่าโหลวจิ่นถังน่าสงสารเหลือเกิน

“กระบี่ของนางแทบจะหักอยู่แล้ว จะสู้ได้อย่างไร” เซี่ยอวี้โจวทำหน้าย่น

ลู่เจาเจาเดินไปที่มุมหนึ่งอย่างเงียบๆ

ก่อนจะหยิบกระบี่เจาหยางออกมาจากมิติเก็บของ

“ข้าจะให้พี่ถังยืมเจ้า...”

กระบี่เจาหยางพลันตกลงไปที่พื้น พร้อมกับสั่นอย่างรุนแรง

“ข้าแค่มาบอก! ไม่ได้มาถามความเห็นของเจ้า ทำตัวให้ดี ไม่อย่างนั้นข้าจะเอาเจ้าไปปักที่กองอึ!” ลู่เจาเจาเหลือบมองกระบี่เจาหยาง ก่อนที่มันจะสั่นขึ้นลงราวกับพยักหน้าเข้าใจ

กระบี่เจาหยางมีกระบี่วิญญาณอยู่ข้างใน กระบี่วิญญาณนั้นเชื่อมโยงกับจิตใจของลู่เจาเจา และจะเคลื่อนไหวด้วยพลังอันแท้จริง หากไม่ได้รับการยอมรับ กระบี่เจาหยางจะหนักถึงพันจิน

จากนั้นลู่เจาเจาจึงเดินกลับมาที่แท่นสูงอีกครั้ง

“พี่ถัง…”

“ท่านอาซวี่เหยียน โปรดให้คำแนะนำแก่ข้าด้วย!” ดวงตาของเด็กหญิงลุกเป็นไฟ แต่แสดงออกอย่างสุภาพอย่างยิ่ง

“คงไม่ชี้แนะแล้ว มาแลกเปลี่ยนความรู้กันดีกว่า” โหลวซวี่เหยียนหัวเราะเบา ๆ

โหลวจิ่นถังไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ตอนนี้นางเรียนรู้ที่จะโจมตีก่อนบ้างแล้ว

นางพลันยกกระบี่ขึ้นและสัมผัสได้ถึงพลังของมัน

เพียงแค่นึกคิด กระบี่เล่มนี้ก็พานางโบยบินออกไป

“อ๊ะ วิชากระบี่ของจิ่นถังไม่ใช่วิชากระบี่ของตระกูลโหลวหรือ” ผู้เห็นเหตุการณ์ต่างตกใจเล็กน้อย พวกเขาไม่เคยเห็นวิชากระบี่เช่นนี้มาก่อน!

“ข้าได้ยินว่านางเรียนมาจากองค์หญิง 3 ขวบแห่งเป่ยเจาน่ะ”

“และยังเรียนเพียง 3 วันเท่านั้น” โหลวเย่ว์หมิงชูนิ้วขึ้นมา 3 นิ้ว

“วิชากระบี่ของตระกูลโหลวได้รับการสอนโดยเทพเจ้าแห่งสงคราม ตามหลักแล้วต้องยอดเยี่ยมที่สุดในใต้หล้า... แต่ทำไม...” ดูเหมือนว่าจะมีอย่างอื่นที่เก่งกว่า?

“อ๊ะ โหลวซวี่เหยียนฝึกฝนวิชากระบี่ของตระกูลโหลวจนสมบูรณ์แบบแล้ว แม่หนูคนนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย!”