หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 932

แต่กำลังหัวเราะอยู่ เห็นหลีกวงเหงื่อแตก แม้แต่ศีรษะก็ยกไม่ขึ้น เขาก็หัวเราะไม่ออกแล้ว

ปีศาจภูเขาถอยหลังไปสองสามก้าวเงียบๆ มองลู่เจาเจาอย่างระมัดระวัง

“นะ......นางเป็น?”

หลีกวงสูดลมหายใจลึกๆ

“ใต้หล้า มีเพียงคนเดียวที่มีชีวิตโดยไร้หัวใจ”

“เทพกระบี่เจาหยาง!”

“นางเป็นเทพกระบี่เจาหยาง!!” ตอนที่เอ่ยถึงชื่อนี้ เสียงของหลีกวงกำลังสั่นอยู่

“เป็นมารไร้หัวใจคนนั้น! ไม่ใช่ถูกอัสนีเก้าสิบเก้าสายผ่าตายแล้วหรือ?” ปีศาจภูเขาตกใจหน้าถอดสี อยากจะหลบอยู่หลังหลีกวง แต่ถูกหลีกวงเตะปลิวออกไปโดยตรง

“หลีกวง ทำไมไม่กล้ามองข้า!” ถึงแม้ลู่เจาเจาตัวเล็ก แต่ออร่าแข็งแกร่งมาก บีบจนหลีกวงถอยหลังไป

“ปีนั้น เทพมีความปรารถนา ก่อให้เกิดเทพมารชีเจวี๋ยออกมา”

“เจ้าเกลียดชังเทพเกิดความคิดชั่วร้าย หลั่งน้ำตาเพื่อชาวบ้านที่ตายอย่างบริสุทธิ์ สาบานจะนำแสงความยุติธรรมให้พวกเขา ตอนนี้เล่า?”

“หลีกวง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

“เจ้ามีอะไรแตกต่างกับกลุ่มเทพที่เกิดความปรารถนา ความชั่วร้าย?!”

“หลีกวง ทำไมไม่กล้ามองข้า? ทำไมเจ้าไม่กล้ามองข้า!”

“ข้าเป็นมารไร้หัวใจหรือ? ฮ่า ตอนนี้ข้ากลายเป็นมารแล้ว? น่าขันจริงๆ......”

“ข้าไม่เคยคิดจะแทนที่ตำแหน่งของพวกเจ้า!”