หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 932

แต่กำลังหัวเราะอยู่ เห็นหลีกวงเหงื่อแตก แม้แต่ศีรษะก็ยกไม่ขึ้น เขาก็หัวเราะไม่ออกแล้ว

ปีศาจภูเขาถอยหลังไปสองสามก้าวเงียบๆ มองลู่เจาเจาอย่างระมัดระวัง

“นะ......นางเป็น?”

หลีกวงสูดลมหายใจลึกๆ

“ใต้หล้า มีเพียงคนเดียวที่มีชีวิตโดยไร้หัวใจ”

“เทพกระบี่เจาหยาง!”

“นางเป็นเทพกระบี่เจาหยาง!!” ตอนที่เอ่ยถึงชื่อนี้ เสียงของหลีกวงกำลังสั่นอยู่

“เป็นมารไร้หัวใจคนนั้น! ไม่ใช่ถูกอัสนีเก้าสิบเก้าสายผ่าตายแล้วหรือ?” ปีศาจภูเขาตกใจหน้าถอดสี อยากจะหลบอยู่หลังหลีกวง แต่ถูกหลีกวงเตะปลิวออกไปโดยตรง

“หลีกวง ทำไมไม่กล้ามองข้า!” ถึงแม้ลู่เจาเจาตัวเล็ก แต่ออร่าแข็งแกร่งมาก บีบจนหลีกวงถอยหลังไป

“ปีนั้น เทพมีความปรารถนา ก่อให้เกิดเทพมารชีเจวี๋ยออกมา”

“เจ้าเกลียดชังเทพเกิดความคิดชั่วร้าย หลั่งน้ำตาเพื่อชาวบ้านที่ตายอย่างบริสุทธิ์ สาบานจะนำแสงความยุติธรรมให้พวกเขา ตอนนี้เล่า?”

“หลีกวง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

“เจ้ามีอะไรแตกต่างกับกลุ่มเทพที่เกิดความปรารถนา ความชั่วร้าย?!”

“หลีกวง ทำไมไม่กล้ามองข้า? ทำไมเจ้าไม่กล้ามองข้า!”

“ข้าเป็นมารไร้หัวใจหรือ? ฮ่า ตอนนี้ข้ากลายเป็นมารแล้ว? น่าขันจริงๆ......”

“ข้าไม่เคยคิดจะแทนที่ตำแหน่งของพวกเจ้า!”

หันชวนกลัวนาง ไม่ยอมให้นางเกิดใหม่ ไม่มีอะไรมากกว่ากลัวตัวเองเหนือกว่าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!

แต่ลู่เจาเจา ตั้งแต่แรกจนจบก็ไม่เคยคิดจะไปแดนเทพ

ลู่เจาเจาไม่เข้าใจ

ชาติก่อน นางตั้งใจฝึกกระบี่ ไม่เข้าใจความอ้อมค้อมของแดนเทพ

ชาตินี้ นางกลายเป็นเด็กสามขวบครึ่งไร้ขีดจำกัดแล้ว

นางเกิดใหม่มานาน ยังเป็นครั้งแรกที่แสดงความเศร้าใจ

“หลีกวงทำไมกัน? เจ้าทำอะไรไปบ้างกับสามพันกว่าชีวิต?”

นางเบ้าตาแดง ถึงขั้นจะร้องไห้

หลีกวงไม่กล้ามองนางสักครั้ง อาจเพราะละอายใจ หรือรู้สึกผิด เขาหมุนตัวจะฉีกอากาศธาตุ

แต่ลู่เจาเจามือจับกระบี่เจาหยางนานแล้ว

ตั้งแต่ในมือหลีกวงย้อมสามพันกว่าชีวิต ก็ไม่อาจย้อนกลับได้อีกแล้ว

ลู่เจาเจายกกระบี่ อากาศธาตุที่ฉีกออกถูกกระบี่ผ่าทันที

“หลีกวง ตอบข้ามา!!”

สามพันกว่าชีวิต เจ้ากล้าได้อย่างไร!!

“ขวางไม่ได้แล้ว หยุดไม่ได้แล้ว......”

“แม้ว่าไม่มีหัวใจ เมื่อประชาชนตกอยู่ในความชั่วร้ายก็สามารถคืนชีพชีเจวี๋ย”

“ฮ่องเต้......ห้าแคว้น......ห้าแคว้น ควบคุม......การตายของสิ่งมีชีวิตเป็นจำนวนมาก......”

เขาอยู่ต่อหน้าลู่เจาเจา แปลงเป็นแสงดาว สลายไปต่อหน้า

ปีศาจภูเขากลัวจนเหยี่ยวรดตดหายนานแล้ว เทพชั้นสูงเก่งกาจอย่างหลีกวงถูกฆ่าในดาบเดียว

เขาคิดจะแอบหนีไปข้างนอก

แต่ลู่เจาเจา ไม่แม้แต่หันหน้ามา จับด้ามกระบี่โยนไป

แทงทะลุหัวใจปีศาจภูเขาโดยตรง

กระบี่เจาหยางสำหรับสิ่งชั่วร้าย คือดาวศัตรู

แทงทะลุในดาบเดียว วิญญาณแตกสลายทันที

ลู่เจาเจากระดิกนิ้วเบาๆ กระบี่เจาหยางก็กลับมาอยู่ในมือนาง

นางถือกระบี่ เดินไปทางสระน้ำทีละก้าว ไปตรงแท่นบัว

ชายหนุ่มนั่งอยู่ในสระบัวที่มีอายเซียนล้อมรอบ เส้นผมยาวสีดำ ริมฝีปากเม้มแน่น ดวงตาปิดสนิท

จิตชั่วร้ายในฟ้าดินนับไม่ถ้วนเข้ามาหาเขา

ที่มาจากโลกมนุษย์ ที่มาจากแดนมาร ที่มาจากแดนเทพ.......