หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 103

เดิมทีถูหมิงซวนกำลังช่วยซูเฟิ่งอี๋ทำอาหารกลางวันอยู่ที่ลานข้างหน้าบ้าน แต่หลังจากล้างมือออกมา นางก็พบว่าเหลียงปินที่นั่งอยู่ตรงสวนหายไป

เมื่อคิดถึงความผิดปกติเมื่อสักครู่ของเหลียงปิน ถูหมิงซวนก็หรี่ตาลง และถามด้วยน้ำเสียงปกติว่า "เหลียงปินไปไหนหรือ?"

แม่เฒ่าตระกูลถูตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ไปเดินเล่นแล้ว เห็นบอกว่านั่งอยู่ตรงนี้น่าเบื่อ"

เมื่อกี้ถูชิวเหมยพาผู้ชายมา เหลียงปินไม่อยากนั่งฟังแม่เฒ่าตระกูลถูพูดคุยกับถูชิวเหมย จึงหาข้ออ้างออกไป

สำหรับหลานเขยคนนี้ แม่เฒ่าตระกูลถูรู้สึกพอใจอย่างมาก เพราะเป็นคนที่รู้ความ

ทว่าถูหมิงซวนกลับรู้สึกผิดปกติ เหลียงปินเคยมาที่บ้านตระกูลถูหลายครั้งแล้ว บริเวณรอบๆ นี้มีอะไรที่เขายังไม่รู้บ้าง มีตรงไหนให้น่าเดินเล่นกัน?

เมื่อคิดถึงสายตาที่เขามองถูซินเยว่เมื่อกี้นี้ นางก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงถอดชุดผ้ากันเปื้อนออก และตั้งใจจะออกไปตามหาว่าเหลียงปินหายไปไหนกันแน่?

เดินตามหาอยู่นาน ถึงพบว่าเหลียงปินอยู่ข้างลำธาร และมีถูซินเยว่ยืนอยู่ข้างๆ

ทั้งสองยืนใกล้กันมาก ห่างกันแค่สองก้าวเท่านั้น และถูซินเยว่ยังเอามือของตนเองวางไว้บนตัวของเหลียงปินด้วย ซึ่งชวนให้ดูคลุมเครือน่าสงสัยมาก

โดยเฉพาะสายตาของเหลียงปิน ดวงตาแทบจะทะลักถลนไปอยู่บนตัวถูซินเยว่แล้ว

ปกติเหลียงปินแค่มองดูผู้หญิงคนอื่น ถูหมิงซวนก็โกรธมากแล้ว แต่ตอนนี้คนที่อีกฝ่ายกำลังมองดันเป็นถูซินเยว่ คนที่ตนเองดูถูกมาตลอดด้วย ถูหมิงซวนรู้สึกเหมือนไฟกำลังลุกไหม้ในใจ และเพลิงนั้นก็ได้ระเบิดออกมาทันที

หญิงสาวรีบเดินจ้ำอ้าวไปอย่างรีบร้อน ขณะที่เดินไปก็ตะโกนไปด้วยว่า "พวกเจ้า...พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่?"

ถูหมิงซวนปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน

เดิมทีเหลียงปินนั้นมาแอบลักเล็กขโมยน้อยอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงของภรรยา ก็ตกใจมาก และหันหลังกลับโดยอัตโนมัติ

เมื่อเห็นว่าถูหมิงซวนเดินเข้ามาด้วยความเดือดดาล เขาก็มีสีหน้าลนลานทันที

ในชั่วขณะที่อีกฝ่ายกำลังเหม่อลอย ใบหน้าของถูซินเยว่ก็มีรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นเสี้นวินาที เธอถือโอกาสที่อีกฝ่ายไม่ระวังตัว จากนิ้วที่แตะเบาๆ อยู่บนอกของเหลียงปินก็แปรเปลี่ยนเป็นฝ่ามือเพียงในพริบตา

หญิงสาวผลักไปอย่างแรง ทำให้เหลียงปินตกลงไปในลำธาร

"เฮ้ย!" เหลียงปินส่งเสียงตกใจ

น้ำในลำธารดูเหมือนจะไม่ลึก แต่ความเป็นจริงแล้วมันสูงถึงเอว และที่สำคัญมากกว่านั้นคือตอนนี้อยู่ในฤดูหนาวด้วย! ช่วงนี้เป็นช่วงที่อากาศหนาวที่สุด ทุกคนจึงสวมใส่เสื้อกันหนาวบุนวมทั้งนั้น หนำซ้ำบนผิวน้ำยังเห็นไอความเย็นลอยขึ้นมาด้วย ดังนั้นเหลียงปินที่ตกลงไปก็กลายเป็นเรื่องที่โชคร้ายอย่างมาก เพราะลุกขึ้นมากจากในน้ำไม่ได้

ไม่ใช่แค่เพียงเหลียงปินที่งุนงง แม้แต่ถูหมิงซวนก็ตะลึงเช่นกัน

แม้ว่าจะโกรธที่เหลียงปินมาแอบพบกับถูซินเยว่ที่นี่ แต่อย่างไรเสียเหลียงปินก็เป็นสามีของนาง หากเกิดอะไรขึ้นกับอีกฝ่าย ตนเองก็คงหนีไม่พ้นเช่นกัน

เมื่อคิดได้ดังนั้น ถูหมิงซวนก็รีบเดินไปข้างหน้า และพยายามอย่างมากถึงสามารถดึงเหลียงปินขึ้นมาจากลำธารได้

ทว่าเหลียงปินกลับเปียกปอนไปทั้งตัว เขาที่นั่งอยู่บนหินเล็กก้อนหนึ่งก็หนาวจนหน้ามืด และพูดอะไรไม่ออกอยู่พักใหญ่

เสียงตะโกนเมื่อสักครู่ของเหลียงปิน กับเสียงร้องไห้ของถูหมิงซวนนั้นดังไม่น้อย จึงดึงดูดผู้คนที่กำลังพูดคุยกันในสวนให้มาตรงนี้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นสถานการณ์ สีหน้าถูเกินก็บึ้งตึง ขมวดคิ้วและพูดว่า "นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เขายังไม่ลืมตอนที่ถูซินเยว่มาครั้งก่อนก็ทุบตีจนเหลียงปินเกือบตาย หรือว่าครั้งนี้เรื่องจะซ้ำรอยอีก?

ยัยถูซินเยว่นี่มันตัวปัญหาจริงๆ วันดีปีใหม่ก็เอาแต่สร้างเรื่องไม่เป็นมงคล

สีหน้าของถูเกินย่ำแย่มาก ความโกรธส่วนมากพุ่งเป้าไปที่ถูซินเยว่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน