หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 104

แม้ว่าบนใบหน้าของถูหมิงซวนจะไม่แสดงอาการใดๆ ทว่าดวงตากลับแดงก่ำ ซึ่งดูก็รู้ว่าโกรธไม่น้อย เพราะแม้แต่ขอบตาก็ยังแดงด้วย

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ถูชิวหลานมองไปที่เหลียงปินที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้านใน และถามเสียงเบา "ทำไมอยู่ดีๆ เหลียงปินถึงตกน้ำ?"

ที่สำคัญที่สุดคือ ตอนที่ตกน้ำมีถูซินเยว่อยู่ใกล้ๆ ด้วย ซึ่งชวนสงสัยอย่างมาก

หากเป็นเมื่อก่อน สภาพอย่างถูซินเยว่ ต่อให้เธอพลีกายให้เหลียงปิน อย่างมากถูชิวหลานก็แค่เหน็บแนมเยาะเย้ยเท่านั้น

แต่ตอนนี้นั้นแตกต่างไปแล้ว ถูซินเยว่ลดความอ้วนแล้ว หน้าตาก็ดูดีน่ารัก ถูชิวหลานรู้ใจู้ชายดีที่สุด เรื่องนี้เหลียงปินต้องมีอะไรที่ผิดปกติ มิเช่นนั้นถูหมิงซวนก็คงไม่กังวลมากขนาดนี้

"ท่านแม่!" อย่างที่คาดเดาไว้ เมื่อได้ยินคำพูดของถูชิวหลาน น้ำตาของถูหมิงซวนก็ไหลลงจากหางตา นางด่าทอด้วยความรู้สึกทั้งโมโหทั้งแค้นใจว่า "เหลียงปิน...เหลียงปินเขามันแย่มาก เขาไปแอบนัดพบกับถูซินเยว่ที่ข้างลำธาร"

ถูหมิงซวนเล่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ตนเองเห็นให้ถูชิวหลานฟัง ซึ่งก็ไม่ลืมที่จะใส่สีตีไข่เพิ่มด้วย และบอกด้วยว่าถูซินเยว่ใช้นิ้วมือยั่วยวนเหลียงปินอย่างไร

"ถุ้ย นังแพศยา แม้แต่พี่เขยก็ไม่เว้น สงสัยจะเบื่อโลกแล้ว" หลังจากที่ถูชิวหลานฟังจบ ก็โกรธมากกว่าถูหมิงซวนเสียอีก และด่าว่า "เดิมทีนางหลินก็สำส่อน ตอนนี้มีลูกสาวก็ดอกทองเช่นกัน"

ยังปีใหม่อยู่เลย สามีของตนเองก็อยู่ในบ้าน แต่ก็กลางวันแสกๆ ยังกล้าให้ท่าเหลียงปินช่างไร้ยางอายเสียจริง!

ไร้ยางอาย!

ถูชิวหลานโกรธมาก และด่าทอในใจต่ออีกเล็กน้อย

"ท่านแม่ เหลียงปินทำเกินไปแล้ว ข้าไม่อยากใช้ชีวิตกับเขาต่อไปแล้ว" ถูหมิงซวนหยิบผ้าเช็ดหน้าอออกมาปิดหน้าตนเองเอาไว้ เดิมทีนางคิดว่าถูชิวหลานจะยืนอยู่ข้างตนเอง แต่เมื่อจบประโยค ก็นึกไม่ถึงว่าถูชิวหลานจะยื่นมือมาหยิกนางอย่างแรงทีหนึ่ง

"พูดบ้าอะไรของเจ้า?!"

ถูชิวหลานจ้องอีกฝ่ายด้วยความโกรธ พูดอย่างตกใจว่า "เจ้าบ้าไปแล้วหรืออย่างไร? ถึงพูดออกมาไม่คิด เจ้าแต่งงานกับเหลียงปินแล้ว เจ้ามาบอกไม่อยากไปต่อ แล้วเจ้าจะทำอย่างไร? กลับบ้าน? อนาคตจะยังมีเอาเจ้าอีกหรือไง? หน้าตาของบ้านตระกูลถูจะถูกเจ้าขายทิ้งหมดแล้ว!"

ในยุคโบราณการหย่าถือเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าหากถูหมิงซวนถูกเหลียงปินหย่าจริงๆ ไม่เพียงแต่แม่เฒ่าตระกูลถูจะอับอายขายหน้า และไม่เอ็นดูรักใคร่ถูหมิงซวนอีกต่อไป แม้แต่ตัวถูชิวหลานเองก็รู้สึกอับอายเช่นกัน!

อีกอย่างตระกูลเหลียงร่ำรวย อุตส่าห์ได้สามีมีเงินมีทอง แล้วจะบอกว่าเลิกก็เลิกเพียงเพราะความโกรธชั่ววูบได้อย่างไร?

"ท่านแม่ ทำไมท่านถึงยังเข้าข้างเหลียงปินอยู่เล่า?" ถูหมิงซวนมองอีกฝ่ายอย่างไม่น่าเชื่อ พร้อมใช้มือกุมแก้มที่โดนหยิกจนแดงด้วยท่าทางน้อยอกน้อยใจที่สุด

ถูชิวหลานพูดเกลี้ยกล่อมด้วยความหวังดีว่า "เหลียงปินเป็นผู้ชาย ผู้ชายนั้นทนต่อการยั่วยวนไม่ได้ เจ้าจะโทษเขาทั้งหมดไมได้ เรื่องนี้ถ้าจะผิดก็ผิดที่ถูซินเยว่ เป็นเพราะนังกะหรี่ทำตัวไม่ดี"

ถูหมิงซวนกัดริมฝีปากล่าง ท่านแม่พูดถูก

เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของถูซินเยว่

แต่เหลียงปิน เขาไม่มีความผิดเลยอย่างนั้นหรือ?

เมื่อคิดไปถึงตอนก่อนแต่งงาน เหลียงปินเคยพูดคำลื่นปากหวานหู ไหนที่บอกว่าแต่งงานกับตนเองแล้ว ชีวิตนี้จะมองแค่คนเองคนเดียว จะเชื่อฟังทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งตดหมาไปแล้ว

คำพูดผู้ชายนั้นมีแต่คำลวง!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของถูหมิงซวนก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน