หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 106

ถูชิวเหมยแต่งงานกับผู้ชายยาจก เดิมทีก็กลัวว่าบ้านแม่จะดูถูกเป็นทุนเดิม ดังนั้นปกติในช่วงเทศกาลจึงไม่กล้ากลับบ้าตระกูลถู มีเพียงแค่ปีใหม่ที่กลับมาไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่

เพื่อไม่ให้ขายหน้า ทั้งครอบครัวจึงสวมใส่ชุดเสื้อผ้าที่ดีที่สุดแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายบนโต๊ะอาหารก็ยังต้องขายหน้าอย่างมาก

เมื่อเห็นท่าทางน้อยใจและใสซื่อของสวีเจี๋ยเอ๋อร์ ถูชิวเหมยผู้ที่เป็นแม่ก็ทำใจดุว่าลูกไม่ลง เพราะเดิมทีก็เป็นนางกับคนที่เป็นพ่อไม่ได้เรื่องเอง แล้วจะนำผลประโยชน์ของพวกผู้ใหญ่ไปผูกมัดบนตัวเด็กๆ ได้อย่างไร

ทันทีที่ถูชิวเหมยปล่อยมือ สวีเจี่ยเอ๋อร์ก็ทนความยั่วยวนไม่ไหว รีบแย่งน่องไก่ที่อีกฝ่ายเอาไปกลับมา และใส่ปากเคี้ยวทันที

นางหลินที่นั่งมองเด็กหญิงอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า "กินช้าๆ หน่อย ในชามยังมีอีกสองชิ้น เป็นของเจ้าทั้งหมด"

สวีเจี่ยเอ๋อร์มองไปที่น่องไก่สองชิ้นในชามตามที่นางหลินบอก ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย นางรีบพยัหน้าให้นางหลิน พร้อมเผยรอยยิ้มขี้ขายบนใบหน้า

ถูซินเยว่ที่นั่งมองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกสงสารเด็กหญิง

ดูจากท่าทางของอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าปกติแล้วคงไม่เคยได้กินอาหารดีๆ แค่ได้เห็นน่องไก่ก็ยังตื่นเต้นได้มากขนาดนี้

ถูชิวเหมยไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก สวีเหวินเองก็เช่นกัน

เป็นเพราะเขาไม่ได้เรื่อง เขาผิดต่อลูกสาว เดิมทีวันนี้เป็นคุณความแค้นของผู้ใหญ่ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเด็กคนนี้ แต่แล้วก็ยังถูกดึงเข้ามาพัวพันจนได้

แม้ว่าตอนนี้เด็กหญิงจะยังไม่รู้เรื่อง แต่เมื่อได้ยินคำเยาะเย้ยที่แม่เฒ่าตระกูลถูกับถูชิวหลานมีต่อนาง สวีเหวินก็รู้สึกเจ็บใจ

นางหลินได้ช่วยคลายความตึงเครียดลง ทว่าถูชิวหลานกลับยังไม่ยอมหยุด อยู่ดีๆ ก็ลุกขึ้นยืนและยกน่องไก่ชามนั้นไป

"น่องไก่นี้ข้าต้องเก็บเอาไว้ หมิงซวนกินข้าวเสร็จแล้วต้องเข้าเมืองต่อ เอาไว้เป็นของกินเล่นระหว่างทางก็ไม่เลว"

ถูชิวหลานตั้งใจจะทำให้ถูชิวเหมยเสียหน้า

เมื่อสวีเจี่ยเอ๋อร์เห็นว่าน่องไก่ถูกยกไป ไม่ต้องพูดถึงว่านางรู้สึกน้อยใจเท่าใด นางมองไปที่น่องไก่ด้วยสายตาละห้อย น้ำตาก็ไหลลงมาทันที

ขณะนั้นเอง แม่เฒ่าตระกูลถูยืนมือมาตบไปที่หลังมือของถูชิวหลังดัง "ป๊าบ"

ถูชิวหลานส่งเสียงร้อโอดครวญทันที ชามในมือก็ตกลงบนโต๊ะดัง "เพล้ง"

"อายุเท่าไรแล้วห๊ะ ยังจะแข่งเอาชนะกับเด็กๆ อีก? เดี๋ยวเด็กมันร้องขึ้นมา ใครจะไปปลอบ? ขายหน้าจริงๆ!" ต่อหน้าลูกเขยตั้งหลายคน ยังจะทะเลาะกันเพราะน่องไก่อีก รู้สึกขายหน้าบ้างไหม

"ท่านแม่?" ถูชิวหลานกุมมือตนเองไว้ด้วยความเจ็บ และมองอีกฝ่ายด้วยความงุนงง

ตอนนี้ท่านแม่รังเกียจว่าตนเองขายหน้า? แต่เมื่อกี้ท่านแม่เป็นคนที่เริ่มพูดเองก่อนนี่นา!

ดังนั้นอย่าพูดเลยว่านางรู้สึกน้อยใจต่ำใจแค่ไหน

นางกัดฟันและจ้องไปที่ถูชิวเหมย แต่ต่อหน้าของคุณท่าน ถูชิวหลานก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของแม่เฒ่าอยู่ดี จึงได้แต่กุมมือแล้วนั่งลง

รอจนสวีเจี่ยเอ๋อร์กินน่องไก่เสร็จแล้ว นางหลินก็ลุกขึ้นเก็บจานชาม ถูชิวเหมยก็ลุกขึ้นมาช่วยด้วย

แต่ถูชิวหลานนั้นไม่มีทาง นางเป็นคนสักแต่กินแต่ไม่ทำงาน ไม่มีทางมาช่วยงาน

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ เหลียงปินหยิบอั่งเปาซองใหญ่ออกมาจากอก ยื่นให้ถูเกิน ยิ้มตาหยีพูดว่า "ท่านตา นี่เป็นความกตัญญูของข้ากับหมิงซวน"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน