หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 110

เดิมทีคิดว่าหลังจากถูชิวหลานได้ยินคำพูดของตนแล้วจะรีบเข้าไปหาแม่เฒ่าตระกูลถู และคนอื่น ๆ ทันที แต่ใครจะคิดว่าถูชิวหลานกลับกลอกตามองตรงไปที่พื้น

ถูซินเยว่รีบเข้าไปพยุงอีกฝ่าย

โดยปกติแล้วถูชิวหลานมักมีท่าทีดุร้าย แต่คิดไม่ถึงว่านางจะอ่อนแอถึงเพียงนี้

เมื่อถูชิวหลานได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้สลบไปทันที นางเพียงตกใจราวกับว่าโดนปะทะเข้าอย่างจัง ทันใดนั้นนางก็รู้สึกหน้ามืดจะเป็นลม

หลังจากที่ถูซินเยว่เข้าไปพยุง นางก็รู้สึกตัวได้ทันที

“เป็นเจ้า ต้องฝีมือของเจ้าแน่ ๆ !”

ดวงตาของถูชิวหลานเบิกกว้าง เกลียดแค้นจนอยากจะฆ่าเธอให้ตายเสีย

นางและลูกสาวได้วางแผนไว้อย่างดีที่จะปล่อยสุนัขดุร้ายตัวนั้นให้ตามถูซินเยว่ไป แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นถูหมิงซวนที่ถูกกัด ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ

หลังจากที่ถูซินเยว่หายสติไม่ดีแล้ว ก็ค่อย ๆ เปิดเผยความชั่วร้ายออกมา ไม่แน่ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับอีกฝ่าย

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ถูชิวหลานกัดฟันกรอด และเกือบจะมั่นใจว่าเป็นกลอุบายอะไรบางอย่างของถูซินเยว่

“ต้องเป็นเจ้า ต้องเป็นฝีมือของเจ้าแน่ ๆ ที่ทำให้หมิงซวนต้องถูกสุนัขกัด วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายเลยคอยดู!”

พูดจบ นางก็หยิบไม้กวาดที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมา แล้วตรงเข้าหาถูซินเยว่ทันที

ถูซินเยว่จะยอมให้อีกฝ่ายทำร้ายได้อย่างไร เธอรีบเข้าไปคว้าไม้กวาดทันที ขมวดคิ้วแน่นมองไปที่อีกฝ่ายแล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ถูหมิงซวนเป็นลูกสาวของเจ้านะ นางถูกสุนัขกัดเจ้าไม่คิดจะไปดูเลยหรือไง กลับมาหาเรื่องข้าอยู่นี่?”

นอกจากนี้ท่าทางของถูชิวหลานยังน่าสงสัยอีกด้วย

แม้ว่านางจะไม่ได้พูดออกมาโดยตรง แต่ถูซินเยว่ก็รับรู้ได้จากสายตาของถูชิวหลาน และเห็นอยู่ชัด ๆ ว่านางต้องการจะบอกว่าควรเป็นตนที่สมควรถูกสุนัขกัด

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หญิงสาวก็ค่อย ๆ หรี่ตาลง

เดิมทีเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสุนัขที่ไล่ตามเธอและซูจื่อหัง แต่ตอนนี้ที่ถูชิวหลานพูดเช่นนี้ออกมา เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าสุนัขบ้าที่ต้องการจะกัดคนเช่นนี้ ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับสองแม่ลูกที่มีเจตนาชั่วร้ายนี้แน่ ๆ

เธอแย่งไม้กวาดออกมาอย่างเยือกเย็น แล้วโยนมันลงไปที่พื้น

เมื่อถูชิวหลานเห็นเลือดบนมือของอีกฝ่าย และคิดว่าต้องเป็นเลือดของถูหมิงซวน นางก็ตกใจจนหน้าซีดเซียว และไม่มีเวลามาทะเลาะกับถูซินเยว่อีกแล้ว นางวิ่งออกไปข้างนอกร้องไห้พร้อมตะโกนเสียงดังไปว่า "หมิงซวน สูกสาวข้า ช่างโชคร้ายเสียจริง...…”

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงของถูชิวหลานก็ค่อย ๆ หายไป

มีความโกลาหลอลหม่านมากมายในลานบ้าน ทำให้แม่เฒ่าตระกูลถู และถูชิวเหมย ที่กำลังพูดถึงตนอยู่ในห้องก็ออกมาด้วยเช่นกัน

แก้มทั้งสองข้างของถูชิวเหมยกลายเป็นสีแดงราวกับว่าถูกบีบจนกลายเป็นเช่นนั้นเมื่อเห็นถูซินเยว่ยืนอยู่กลางลานบ้าน และมือของเธอก็เต็มไปด้วยเลือด ถูชิวเหมย ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และถามขึ้นด้วยความตกใจว่า "ซินเยว่ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า"

ไม่ใช่ว่าไปแล้วหรือ? กลับมาทำไมอีกล่ะ แล้วทำไมถึงมีเลือดบนมือกลับมา ไม่ว่าใครก็ต้องตกใจหากเห็นเช่นนี้

แม่เฒ่าตระกูลถูตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด นางยืนอยู่บนธรณีประตูด้วยไม้เท้า ดวงตาเต็มไปด้วยแรงเกลียดแค้นอย่างสุดซึ้ง

โชคไม่ดีจริง ๆ ที่ได้เห็นเลือดตั้งแต่เดือนแรก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน