หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 116

ครอบครัวของนางเป็นคนขายเนื้อหมู นางถือมีดชำแหละหมูอยู่ทุกวัน ใช่ว่าจะไม่เคยได้เห็นคาวเลือด ขวานอันเล็กแค่นี้จะทำอะไรนางได้?

อีกอย่าง เป็นเพื่อนบ้านกับตระกูลถูมาสิบกว่าปี หวังหลานฮวาจะไม่รู้เชียวหรือว่าถูชิวหลานภายนอกดูเข้มแข็ง แต่กลับเป็นคนขี้ขลาดตาขาว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกลัว

เป็นไปตามที่คาด พอถูชิวหลานเห็นท่าทางของหวังหลานฮวา ก็หวาดกลัวทันที จะใช้ขวานฟันอีกฝ่ายก็ไม่กล้า จะไม่สู้ก็ไม่ได้ นางหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ดีที่พ่อเฒ่าตระกูลถูเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเย็นว่า "ทำขายหน้าอะไรกัน ยังไม่รีบวางขวานลงอีก"

เขาเป็นผู้เฒ่าที่ฉลาดเฉียบแหลม พอเห็นก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ดูก็รู้ว่าถูชิวหลานวางแผนฉวยโอกาสไม่สำเร็จ แต่กลับต้องขาดทุนเสียเอง

วันนี้เป็นวันที่สามของเดือนแรกในปีใหม่ ควรจะเป็นวันที่ครอบครัวมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้กลับมีแต่ความวุ่นวายอยู่เต็มลานบ้าน ทั้งบาดเจ็บ ทั้งหมดสติ ทำบ้าอะไรกันอยู่

พ่อเฒ่าถูไม่เคยรู้สึกว่าบ้านหลังนี้วุ่นวายขนาดนี้มาก่อน เขาบีบขมับที่ปวดร้าว และนิ่งเงียบไปเป็นเวลานาน

จู่ ๆ ความเงียบก็เข้าปกคุลม บรรยากาศกระอักกระอ่วนเป็นที่สุด

หวังหลานฮวากำลังคิดที่จะแสวงหาความยุติธรรมให้กับสุนัขของตน ตอนนี้นางเห็นท่าทางของพ่อเฒ่าถู ก็หันไปสบตากับสามีของตน หยางเอ้อร์จู้กำลังเรียกร้องค่าชดเชยต่อ ทันใดนั้นถูชิวเหมยและสวีเหวินก็พาหมอเข้ามาข้างใน

"โชคดีที่วันนี้ท่านหมอไม่ไปเยี่ยมญาติที่อื่น ท่านรีบไปดูหลานสาวของข้าเถอะ มือของนางถูกหมากัดจนเลือดไหลนอง น่ากลัวอย่างมาก" ถูชิวเหมยพาหมอเดินเข้าไปพร้อมกับอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง

พอหมอมา ถูชิวหลานและถูหม่านก็ยืนขึ้นทันที

ถูหมิงซวนน้ำตาหยดแหมะ ๆ ร้องไห้พูดขึ้นว่า "ในที่สุดก็มาซักที มาดูข้าเร็ว ๆ เข้่า มือของข้าเจ็บเหลือเกิน"

เขี้ยวของหมาตัวนี้มีพิษ แม้ว่าตอนนี้เลือดจะหยุดไหลแล้ว แต่ถูหมิงซวนกลับรู้สึกว่ามือของตนบวมขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้ดูราวกับลูกหมั่นโถว น่าหวาดเสียวอย่างมาก

หมอเหลือบมองดูถูหมิงซวน ก็รีบนำกล่องยาวางลงบนโต๊ะ และตรวจดูอาการที่มือของนาง

พลิกซ้ายพลิกขวาอยู่นาน ในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดขึ้นว่า "ไม่เป็นไรไม่เป็นไร โม่ได้กัดโดนเส้นเอ็นและกระดูก ยังมีทางรักษา แต่ทว่าเพื่อป้องกันการติดเชื้อ ช่วงนี้อย่าให้บาดแผลโดนน้ำ และต้องทายาสมุนไพร....."

ขณะที่พูด ก็สั่งให้พวกเขาไปนำกะละมังใส่น้ำมาล้างแผลให้ถูหมิงซวน

เมื่อทุกคนได้ยินว่าอาการบาดเจ็บที่มือของถูหมิงซวนไม่น่าเป็นป่วง ก็รู้สึกโล่งอก หญิงสาวในชนบทต้องทำงานบ้านงานเรือน หากเกิดอะไรขึ้นกับมือก็ทำงานไม่ได้ หากทำงานไม่ได้ก็จะกลายเป็นภาระ เป็นที่รังเกียจของครอบครัวสามี

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็อย่างเช่นนางหยู เดิมทีหมอหลี่บอกว่ามือของนางอาจจะพิการ ทำงานไม่ได้อีก ก็ถูกแม่เฒ่าตระกูลซูและซูเฟิ่งอี๋ขับไล่ไสส่งทันที

ถูหมิงซวนก็ไม่กล้าวางใจ นางไม่อยากต้องกลายเป็นคนพิการ

"คือว่าท่านหมอ ยานี่มันราคาเท่าไหร่?" เมื่อได้ยินหมอพูดจบว่ามีทั้งยากินภายใน และยาทาภายนอก ดูแล้วน่าจะราคาไม่น้อย

เป็นดังที่คาด หมอชูนิ้วขึ้นมาห้านิ้ว พูดขึ้นว่า "อย่างน้อยห้าตำลึง"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน