หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 118

นางหยูจึงได้แต่เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ

เพราะในใจมีเรื่องให้ครุ่นคิด อาหารมื้อค่ำของนางหยูจึงปรุงอย่างลวก ๆ ซ้ำยังใจลอยใส่เกลือลงไปมาก จนทำให้ถูซินเยว่ต้องดื่มน้ำไปหลายอึก

ถูซินเยว่ดูออกว่านางหยูไม่สบายใจ แต่วันนี้นางได้ถามแล้ว เมื่อนางหยูไม่พูด แสดงว่าไม่อยากบอกให้รู้ ถูซินเยว่จึงไม่คิดเซ้าซี้ถามต่ออีก

ทุกคนล้วนมีความลับของตนเอง นางจึงไม่คิดจะสอดรู้สอดเห็น

ที่สำคัญ วันนี้เป็นวันแห่งการเฉลิมฉลอง ตนกับซูจื่อหังยังกลับไปเยี่ยมญาติ นางหยูกลับอยู่ในบ้านคนเดียว คงจะคิดถึงสามีที่เสียชีวิตไปแล้ว

ถูซินเยว่มาหวนคิด จึงเล่าเรื่องหมาดำในวันนี้ให้นางหยูได้ฟัง หญิงสาวเล่าอย่างเอาจริงเอาจัง ทำให้นางหยูรู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ยิ่งเล่าถึงช่วงตื่นเต้น นางแทบจะจับตะเกียบในมือไว้แน่น ตื่นเต้นเสียจนพูดไม่ออก

สุดท้าย พอได้ยินว่าหมาดำถูกถูซินเยว่กับซูจื่อหังช่วยกันฆ่าจนตาย ซ้ำยังไปกัดถูกถูหมิงซวนอีก จึงได้ถามอย่างห่วงใย "แล้วหมิงซวนเป็นไรหรือเปล่า?"

ว่าไปแล้ว สะใภ้ของนางควรจะเป็นหมิงซวนมากกว่า ที่ไหนได้ ถูชิวหลานกับถูหมิงซวนรังเกียจความยากจน จึงสับเปลี่ยนให้ถูซินเยว่มาแต่งเข้าตระกูลซูของนางแทน

เมื่อก่อนคิดว่าโชคร้าย แต่บัดนี้ นางหยูเห็นว่าเป็นความโชคดี

หากวันนี้ยังคงเป็นถูหมิงซวนอยู่ อย่าว่าแต่ปรองดองกับจื่อหังเลย ยังจะเป็นภาระให้เขาด้วยซ้ำ ที่สำคัญ ถูหมิงซวนเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ถ้าจะให้มาอยู่บ้านนางแล้ว เกี่ยงโน่นตินี่ ก็มิสู้เป็นอย่างถูซินเยว่ยังดีกว่า

"ถูหมิงซวนจะเป็นไรหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ตอนนี้บ้านตระกูลถูเห็นทีต้องแก้ปัญหาหนักหน่วง" นึกถึงสีหน้าดุดันของหวังหลานฮวาตอนบุกเข้าบ้านตระกูลถูในวันนี้ ถูซินเยว่ก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้คงไม่อาจคลี่คลายได้ง่าย ๆ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ถูซินเยว่จึงกล่าวว่า "พวกเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง แม้แต่สุนัขก็ไปหลอกล่อให้มา"

พูดพลาง หญิงสาวก็ได้เล่าเรื่องที่ถูชิวหลานปล่อยสุนัขอออกมายังไง และนำน่องแกะแอบใส่ในตะกร้าผักของพวกเขายังไงให้นางฟังด้วย

เดิมทีนางหยูยังคิดว่านี่อาจเป็นเพียงอุบัติเหตุ แต่พอฟังถูซินเยว่เล่ามาแล้ว นางก็ไม่อยากเชื่อจนเบิ่งตาโต อดไม่ได้ที่จะถาม "สวรรค์ ทำเกินไปแล้วจริง ๆ พวกเขากล้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ?"

ถูซินเยว่กับซูจื่อหังแค่กลับไปไหว้ปีใหม่เท่านั้น ไม่ได้ไปล่วงเกินพวกเขาซักหน่อย ถูชิวหลานถึงขนาดปล่อยสุนัขมากัดเชียวหรือ?

เจ้าหมาดำตัวใหญ่กัดคนอาจถึงที่ตายได้

ว่าไปแล้ว ที่บ้านตระกูลถูผิดต่อตระกูลซูของเรา ก็เพราะครอบครัวถูชิวหลานผิดต่อเรามากกว่า ข้ากับจื่อหังเป็นคนง่าย ๆ ไม่เคยมีปากเสียงกับใคร ยิ่งได้สะใภ้ดีอย่างเจ้า ก็ไม่เคยไปเอาเรื่องเอาราวกับตระกูลถูอีก แล้วบ้านตระกูลถูยังมิวาย...

กล่าวถึงสุดท้าย นางหยูก็น้ำเสียงสั่นเครือจนแทบพูดจาไม่ออก

เดิมทีถูซินเยว่เพียงแค่อยากเบี่ยงเบนความสนใจของนางหยูเท่านั้น ไม่นึกว่านางจะโกรธถึงเพียงนี้ จึงรีบไปปลอบใจอีกฝ่ายหนึ่งพร้อมกับกล่าวว่า "ท่านแม่ ท่านก็อย่าโกรธนักเลย ใจเย็นก่อนเถอะ ไม่มีอะไรหรอก เรื่องราวก็ได้ผ่านไปแล้ว ต่อไปเราจะไม่ไปคบหากับพวกเขาอีก

ที่จริง หากเลือกได้ละก้อ ถูซินเยว่กลับไปทุกครั้งก็เพียงแค่ต้องการเยี่ยมพ่อแม่ของตน และน้องชายที่น่ารักเท่านั้น ส่วนแม่เฒ่าตระกูลถูน่ะหรือ นางแทบไม่อยากทักทายเสียด้วยซ้ำ

ถ้าต่อไปนี้ไม่ต้องไปมาหาสู่อีก กลับเป็นเรื่องดีมากกว่า

นางหยูจึงพยักหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน