หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 123

ซูจื่อหังพยักหน้าพลางความมั่นใจแวบผ่านดวงตา แล้วพูดว่า "วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาแน่นอน"

รูปร่างอันสูงใหญ่ของเขาดูมั่นอกมั่นใจเหลือเกิน

ถูซินเยว่พยักหน้า หรี่ตายิ้มแล้วพูดว่า"ข้าเชื่อใจท่าน ท่านพี่ของข้าน่ะเก่งที่สุดอยู่แล้ว"

หน้าซูจื่อหังแดงขึ้นมา เมื่อหญิงสาวเข้ามาใกล้ ลมหายใจก็พ่นลงบนใบหน้าของเขา ทําให้เขาตัวแข็งทื่อไปทั้งร่าง แม้แต่ใบหูก็แอบแดงขึ้นมาด้วย

ในสมองของผู้ชายมีเพียงคําพูดที่หญิงสาวพูดเมื่อกี้นี้สะท้อนก้องอยู่ "ท่านพี่ของข้าเก่งที่สุด... เก่งที่สุด..."

ปกติแล้วถูซินเยว่มักจะเรียกเขาว่าท่านพี่ซู มีแต่ตอนที่ชมเขาหรือตอนที่อารมณ์ดีเท่านั้น ถึงจะเรียกเขาว่าท่านพี่

ทุกครั้งที่ได้ยินอีกฝ่ายเรียกเขาแบบนี้ ในใจของซูจื่อหังก็มักจะรู้สึกแปลก ๆ หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นเมียของตัวเอง นางเป็นของเขา

ซูจื่อหังอดพูดไม่ได้ว่า"ซินเยว่ ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากปรึกษากับเจ้า"

"เรื่องอะไรหรือ?"

ถูซินเยว่มองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย

"ต่อไปเจ้าเรียกข้าว่าท่านพี่ตลอดเถอะ เดี๋ยวเรียกท่านพี่ซู เดี๋ยวเรียกท่านพี่ ข้าตั้งตัวไม่ค่อยจะทันน่ะ" ซูจื่อหังพูดอย่างจริงจัง ไม่ได้แสดงอารมณ์ที่ว่าตัวเองอยากได้ยินหญิงสาวเรียกเขาว่าท่านพี่ออกมาเลยแม้แต่น้อย

ถูซินเยว่นั้นตอนนี้ในหัวคิดแต่ปลาแห้งเท่านั้นจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เธอพยักหน้าและพูดว่า "ได้สิ งั้นต่อไปข้าจะเรียกท่านว่าท่านพี่ละกัน ท่านพี่"

"อืม" ซูจื่อหังพยักหน้าแล้วหันหลังกลับด้วยความเขิน ไม่กล้าให้ถูซินเยว่เห็นว่าใบหน้าของตนนั้นแดงก่ำไปหมดแล้ว

กลับเป็นถูซินเยว่ที่พึมพําในใจว่าทําไมผู้ชายคนนี้ถึงแปลกจัง ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนบอกให้เธอเรียกเขาว่าท่านพี่เอง ทําไมตอนนี้พอเธอเรียกเขาไปแล้ว เขากลับดูเหมือนไม่มีความสุขซะงั้น?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ก็เห็นพ่อบ้านเฉียนเดินออกมาจากข้างในด้วยสีหน้าดีใจ พอเห็นถูซินเยว่เข้าก็กล่าวด้วยความปิติว่า "ซินเยว่ ไม่ได้เจอกันเดี๋ยวเดียว เจ้านี่สวยขึ้นอีกแล้วนะ!"

พ่อบ้านเฉียนคุ้นเคยกับถูซินเยว่เป็นอย่างดีแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้กังวลอะไรเมื่อล้อเล่นกับเธอ

แต่ซูจื่อหังที่อยู่ข้าง ๆ พลันก้าวไปข้างหน้าและขวางถูซินเยว่ไว้ด้านหลังของเขา เมียของเขามีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถพูดว่าสวยได้ คนอื่นไม่ว่าใครก็พูดไม่ได้ทั้งนั้น

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา พ่อบ้านเฉียนตกตะลึงและถามอย่างสงสัยทันทีว่า "นี่คือ?"

"อ้อ นี่สามีของข้าเอง"

"สามีของเจ้า?"

"ใช่แล้ว"

"ดูไม่ออกจริง ๆ เลยนะเนี่ย" พ่อบ้านเฉียนตกตะลึง มองดูชายหนุ่มที่หล่อเหลาตรงหน้าเขาแล้วนึกไปถึงสภาพของถูซินเยว่ที่เป็นหญิงอ้วนอัปลักษณ์ที่ทนดูไม่ได้ในตอนนั้น เจ้าหนุ่มคนนี้นี่สงสัยจะเป็นรักแท้นะเนี่ย!

พ่อบ้านเฉียนไม่ได้สังเกตเห็นความไม่พอใจในสายตาของซูจื่อหัง กลับพูดว่า "พวกเจ้าช่างเหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเสียจริงนะ ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าต้องพยายามลดนํ้าหนักถึงขนาดนี้ ที่แท้ก็มีสามีที่รูปงามแบบนี้นี่เอง"

ถูซินเยว่ได้ยินดังนี้ก็ยิ้มอย่างเขินอาย

ซูจื่อหังก็พบว่าพ่อบ้านเฉียนไม่ใช่คนลามกแบบที่ตนคิด จึงถอยหลังไปสองก้าวเพื่อหลีกทางให้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน