หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 124

หลังจากเทน้ำมันลงหม้อแล้วก็ส่งกลิ่นหอมจากน้ำมันไปถ้วนทั่ว

ถูซินเยว่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ช่วยซูจื่อหังไม่ได้มากสักเท่าไร เธอทำได้เพียงแค่ช่วยซูจื่อหังควบคุมขนาดไฟเท่านั้น พูดง่าย ๆ คือทำได้เพียงช่วยเผาไฟ

ลุงเฉียนและเด็กรับใช้กลุ่มหนึ่งในห้องครัวรวมทั้งพ่อครัวใหญ่ก็มาล้อมอยู่โดยรอบ ต่างมองไปยังถูซินเยว่และซูจื่อหังที่กำลังยุ่งกับการทำอาหาร เมื่อเห็นปลาแห้งที่แช่อยู่ในน้ำก็แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา เนื่องจากไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร ทำไมต้มออกมาแล้วส่งกลิ่นหอมได้

ในขณะที่พวกเขาสงสัยนั้น ซูจื่อหังก็นำปลาแห้งใส่ลงไปในหม้อแล้ว

พ่อครัวโจวเป็นพ่อครัวใหญ่ในครัวของโรงเตี๊ยมเทียนเซียง เมื่อเห็นลุงเฉียนตั้งใจมองซูจื่อหัง จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า "ข้าทำอาหารมาตั้งสิบกว่าปี ไม่เคยได้ยินเลยว่าปลาแห้งผัดพริกจะอร่อยได้ ปลาเค็มพวกนี้ พวกเศรษฐีขุนนางเขาไม่กินกันหรอก มีแต่พวกคนจนเท่านั้นที่จะกิน"

พูดตามจริง พ่อครัวโจวกับลุงเฉียนล้วนไม่มีความหวังอะไรกับปลาแห้งของถูซินเยว่ทั้งนั้น

ตอนแรกลุงเฉียนก็ไม่เชื่อ แต่ว่าในเมื่อเขาปล่อยให้ถูซินเยว่เข้าไปในครัวแล้ว ทุกอย่างก็ต้องรอให้ถูซินเยว่ทำให้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที

ก็ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงได้มีความคาดหวังกับถูซินเยว่อย่างแปลก ๆ อยู่เสมอ เขามักคิดว่าหากอีกฝ่ายพูดอะไรออกมาแล้ว สุดท้ายต้องเป็นตามที่พูดอย่างแน่นอน

แม้กระทั่งลุงเฉียนเองก็ไม่รู้ว่าความคาดหวังนี้มาจากไหนเหมือนกัน บางทีอาจจะเป็นเพราะช่วงเวลานี้ที่ได้รู้จักกันมานั้น ถูซินเยว่นำพาความประหลาดใจให้กับตนเองมามากเกินไปละมั้ง

ดังนั้น เขาจึงมีความเชื่อมั่นต่ออีกฝ่ายอย่างไม่มีเหตุผล

"พ่อครัวโจว ข้าดูไม่เข้าใจวิธีการพวกนี้เลย เจ้าต้องตั้งใจดูนะ ว่าผัดปลาแห้งนี้เขาทำยังไงกันแน่"

อันที่จริงผัดปลาแห้งนั้นง่ายมาก สิ่งที่ยากคือขั้นตอนการทำปลาแห้งต่างหาก

ดังนั้น เมื่อพวกเขามาล้อมรอบตั้งตารอชม ถูซินเยว่ก็ไม่เกรงกลัวว่าพวกเขาจะขโมยสูตรอะไรไป ยังไงเสีย วิธีการผัดปลาแห้งนี้ก็จะให้พวกเขารู้อยู่แล้ว มีแต่พวกเขารู้วิธีและรู้ว่าปลาแห้งนี้มีรสชาติอร่อยเท่านั้น ถึงจะยอมซื้อปลาแห้งจากเธอ

แผนการของถูซินเยว่นั้นได้คิดมาอย่างแยบยล

หลังจากที่น้ำมันร้อนแล้ว ซูจื่อหังก็นำขิงสดและกระเทียมลงไปเจียว เมื่อเจียวส่งจนกลิ่นหอมแล้ว ค่อยใส่พริกซอยแล้วผัดให้ส่งกลิ่นเผ็ดออกมา แล้วจึงนำปลาแห้งใส่ลงไป

ปลาแห้งสีเหลืองทองแต่เดิมนั้นแข็งมากเนื่องจากขาดน้ำ ดูแล้วก็ไม่น่าจะกินได้ แต่ว่าเมื่อแช่อยู่ในน้ำไว้พักหนึ่ง มันก็เริ่มนิ่มมากขึ้น

หลังจากใส่ปลาแห้งลงไป ซูจื่อหังใช้ตะหลิวพลิกไปมาสองสามที แล้วก็ใส่เหล้าปรุงรสอาหาร เมื่อใส่เหล้าลงไปแล้วก็ส่งกลิ่นหอมกรุ่นลอยไปทั่วทันที จากนั้นเขาก็รีบใส่เกลือลงไปทันทีตามสูตรที่ถูซินเยว่ให้มา

เวลาผ่านไปเพียงแค่ครึ่งถ้วยชา ปลาแห้งก็ตักขึ้นได้แล้ว

กลิ่นหอมของปลาแห้งบัดนี้ส่งกลิ่นไปทั่วทั้งห้องครัว กลิ่นหอมของมันเป็นแบบกลิ่นเผ็ดหอม เพียงผู้คนได้กลิ่นก็อดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหล

พ่อครัวโจวเดิมทียังดูถูกอยู่ พอถึงตอนนี้กลับกลายเป็นประหลาดใจขึ้นมาทันที

มองไปยังปลาแห้งหลังจากตักขึ้นมาจากหม้อที่วางไว้บนโต๊ะไม้แล้ว พ่อครัวโจวก็รีบคว้าตะเกียบ พร้อมพูดขึ้นว่า "เดี๋ยวข้าลองชิมดู"

ปลาแห้งนี้นั้นเพรียบพร้อมไปด้วยทั้งสีและกลิ่น ภายใต้การประดับด้วยพริกแล้ว เนื้อปลาสีเหลืองทองดูน่ากินยิ่งนักพร้อมกับกลิ่นปลาที่เผ็ดร้อน ทำให้ผู้คนต่างอดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน