หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 126

ตรงกลางกลุ่มคน หญิงชราคนหนึ่งกำลังชักกระตุก น้ำลายฟูมปาก หมดสติคอพับไป ดูจากการแต่งกายแล้วน่าเป็นคนคนรวย และหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ด้านข้างหญิงชรานั้นทำผมทรงมวยผมง่ามคู่ ดูท่าทางน่าจะเป็นสาวใช้ที่คอยดูแลหญิงชราคนนี้อยู่

เมื่อเห็นว่าหญิงชราหมดสติไป นางจึงพยายามร้องเรียกหญิงชราด้วยความตกใจอกสั่นขวัญแขวน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบสนองก็ยิ่งร้อนใจ

น้ำตานางเอ่อล้นเบ้าตา หญิงสาวเอามือข้างหนึ่งกุมมือหญิงชราไว้พลางเงยหน้าขอความช่วยเหลือจากคนจำนวนมากที่อยู่โดยรอบ นางเอ่ยถามว่า "มีใครใจดีช่วยข้าหน่อยได้ไหม ฮูหยินเฒ่าของข้าหมดสติไปแล้ว ใครก็ได้ช่วยพานางไปส่งโรงหมอหน่อยเถิด ข้าข้อร้องล่ะ"

เด็กสาวดูอายุราว ๆ ก็แค่สิบห้าสิบหก ดูท่าจะเป็นห่วงเอามาก ๆ

ดูนางร่างกายบอบบางเช่นนี้แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าคงไม่เคยทำงานหนักมาก่อน แน่นอน ว่าจะให้มาเคลื่อนย้ายฮูหยินเฒ่าของนางด้วยตัวคนเดียวก็คงไม่ไหว

คนที่มามุงดูมีมากมายก็จริง แต่คนมีน้ำใจก็มีแค่ไม่กี่คน ดูหญิงชราท่าจะไม่ไหวแล้ว ต่างคนต่างก็กลัวว่าจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนไปด้วย เดี๋ยวจะเป็นอัปมงคลต่อตัวเองซะเปล่า ๆ

ดังนั้น หลังจากที่เด็กสาวร้องขอความช่วยเหลือแล้วจึงไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเลย เมื่อเห็นดังนี้หยาดน้ำตาของเด็กสาวก็ไหลพรากลงอาบหน้าทันที ในขณะนี้เองก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชนพูดกับนางเสียงดังฟังชัดว่า "ไม่ต้องร้อนใจไป ข้ารู้ว่าแถวนี้มีโรงหมออยู่แห่งหนึ่ง เจ้าช่วยข้าหน่อย ข้าจะแบกแม่เฒ่าคนนี้ไปเอง"

"ได้สิ" รออยู่พักหนึ่งกว่าจะมีคนยอมช่วยเหลือตัวเอง เด็กสาวจึงทราบซึ่งใจเป็นที่สุด รีบเอื้อมมือไปประคองฮูหยินเฒ่า ชายคนนั้นก็นั่งยอง ๆ ลงบนพื้น

ถูซินเยว่ที่อยู่นอกวงคนมุงมองดูอยู่พักหนึ่ง พอเห็นหน้าชายคนนั้นก็ตาเป็นประกายขึ้นมา "นั่นมันหลี่เม่าไม่ใช่หรือ?"

คิดไม่ถึงว่าเจ้าหลี่เม่านี่จะมีมุมที่จิตใจดีแบบนี้ด้วย

แต่ว่าจากที่เธอดูอาการของหญิงชราเมื่อกี้แล้ว เกรงว่าจะเป็น...

คิดมาถึงจุดนี้ ร่างกายของถูซินเยว่ก็สั่งการไวกว่าสมองเสียอีก เธอรีบตะโกนห้าม "เดี๋ยวก่อน อย่าขยับตัวแม่เฒ่านะ"

ถูซินเยว่เป็นคนเสียงดัง พอเธอตะโกนออกมา เด็กสาวที่กำลังจะช่วยพยุงหญิงชราขึ้นมาก็ถึงกับตกใจ ขนาดหลี่เม่ายังต้องหันมามอง พอเขาเห็นถูซินเยว่กับซูจื่อหังก็ตาเป็นประกาย รีบลุกขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ "ท่านพี่ซู อาซ้อ พวกท่านกลับมาแล้วหรือ?"

ก่อนหน้านี้พวกเขานัดกันไว้ว่าจะมาเจอกันที่ปากทางเข้าตลาด หลี่เม่ารออยู่ตรงนี้มาพักหนึ่งก็ไม่เห็นพวกเขากลับมาเสียที ไม่คิดว่าพวกเขาก็จะอยู่ในกลุ่มคนมุงนี้ด้วย

ถูซินเยว่ไม่มีเวลามาทักทายหลี่เม่า เธอเห็นหญิงชราคนนั้นขางอหงิก ฟันก็เหมือนกำลังสั่นกรอด จึงรีบเข้าไปเอาผ้าที่ปิดอยู่บนตะกร้าผักยัดเข้าไปในปากหญิงชรา

สาวน้อยกระทำการด้วยความว่องไวมาก เด็กสาวที่เฝ้าอยู่ข้างกายหญิงชราไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ จนถึงนางตั้งสติได้เห็นว่าในปากของฮูหยินชรามีผ้าสกปรกผืนหนึ่งยัดอยู่ก็ระเบิดอารมณ์ขึ้นมาทันที นางพูดด้วยความโมโหว่า "เจ้าทำอะไรของเจ้าเนี่ย?"

สาวน้อยคนนี้หน้าตาก็ดูดี แต่ทำไมทำอะไรราวกับคนเสียสติ เข้ามาถึงก็เอาอะไรก็ไม่รู้ยัดเข้าปากฮูหยินเฒ่าแบบนี้ได้ไงกัน?!

เด็กสาวเตรียมจะยื่นมืออกมาหยิบผ้าออก ถูซินเยว่ก็เตือนเสียงแข็งขึ้นมาทันใด "ถ้าไม่อยากให้ฮูหยินเฒ่าของเจ้าตาย ก็อย่าขยับ"

บางทีอาจเป็นเพราะดวงตาของสาวน้อยอาจดูน่ากลัวเกินไป หรือไม่ก็เป็นเพราะคำว่า 'ตาย' ที่ออกมาจากปากของอีกฝ่ายที่ทำให้เด็กสาวตกใจกลัว นางลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่สุดท้ายก็ไม่กล้า ได้แต่เอ่ยถามเสียงตะกุกตะกักว่า "เจ้า เจ้าจะทำอะไร?"

เดิมทีนางนึกอยากถามว่า "เจ้าเป็นใคร"

แต่ถูซินเยว่ไม่สนใจอีกฝ่าย ช่วยชีวิตคนเป็นเรื่องเร่งด่วน หากเสียเวลาแม้เพียงวินาทีเดียว โอกาสรอดของหญิงชราก็จะลดไปหนึ่งวินาทีด้วยเช่นกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน