หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 129

"อาสามของเจ้า เขาขโมยเสื้อบังทรงของแม่ไป แถมยังขู่แม่ว่า..." ผ่านไปพักใหญ่นางหยูถึงสะอึกสะอื้นพูดออกมาได้ประโยคหนึ่ง

ถูซินเยว่ตะลึงไป หน้าตานางตอนนี้ราวกับคนโดนฟ้าผ่า

"อาสามงั้นหรือ?"

ถ้าเธอจำไม่ผิดล่ะก็ คงเป็นคนที่ชื่อซูฟาเสียงนั่นแน่

ก่อนหน้านี้ เจ้าของร่างต้องไปกระโดดบ่อน้ำฆ่าตัวตายก็เพราะทนไม่ไหวที่โดนซูฟาเสียงกับซูเฟิ่งอี๋รังแก แต่ว่าไม่ได้เจอซูฟาเสียงตั้งนานเธอเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

ในความทรงจำ ซูฟาเสียงไม่มีอะไรสักอย่าง เหมือนจะเป็นคนไม่ได้เรื่องแถมยังจนแล้วก็ยังโสดอยู่

ความคิดนี้วนผ่านไปในสมองแล้วถูซินเยว่ก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ดูท่าว่าซูฟาเสียงจะทนความเหงาไม่ไหว จึงมาเล็งที่พี่สะใภ้ของตัวเอง

คนบ้านนี้ไม่มีคนดีมีคุณธรรมเลยสักคนจริง ๆ เลยสินะ

"ซินเยว่ วันนี้ซูฟาเสียงมาขู่แม่อีกแล้ว เขาบอกว่าถ้าคืนนี้แม่ไม่ไปกับเขา เขาจะเอาเรื่องนี้ไปพูด" เมื่อมาถึงตรงนี้สีหน้าของนางหยูก็ร้อนใจมาก นางพูดอย่างจนหนทางว่า "ถ้ามีใครรู้เรื่องนี้เข้าจริง ๆ ล่ะก็ แม่คงไม่มีหน้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว"

ถึงตอนนั้นถึงแม้ว่านางจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พวกคนขึ้นินทาในหมู่บ้านคงไม่สนหรอก ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเสื้อบังทรงของนางไปตกอยู่มือของน้องสามี ต่างคนต่างพูดกันไป คำพูดของพวกนั้นคงทำให้นางหยูตายได้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าแม่ผัวใจร้ายอย่างแม่เฒ่าตระกูลซูจะต้องปกป้องลูกตัวเองแน่

ถึงเวลานั้นเกรงว่าการที่นางหยูถูกหย่ายังถือว่าเป็นเรื่องเล็ก หากเรื่องนี้แพร่พรายไปแล้วล่ะก็ กลัวว่านางจะต้องถูกขังอยู่ในกรงหมูแช่ในน้ำ!

คิดมาถึงตรงนี้ นางหยูก็กลัวมาก นางมองถูซินเยว่แล้วถามด้วยความหวั่นใจ "ตอนนี้ก็จะมืดแล้ว ซินเยว่ เจ้าว่าข้าจะทำไงดี?"

ถูซินเยว่มองไปข้างนอกแล้วขมวดคิ้วถามว่า "อาสามนัดเจอแม่ที่ไหน?"

"หลังห้องน้ำ" นางหยูกัดริมฝีปากบอกถูซินเยว่ไปตามจริง

ถูซินเยว่ฟังแล้วก็ต้องมุมปากชักกระตุก ซูฟาเสียงนี่หน้าด้านเสียไม่มี กล้ามานัดเจอนางหยูในห้องน้ำได้... นี่เขาคิดจะทำเรื่องอย่างว่าในห้องน้ำหรือยังไงกัน?

พอคิดมาถึงตรงนี้ถูซินเยว่ก็ขมวดคิ้ว เธอยื่นมือออกมาตบหลังมือนางหยูเป็นการปลอบใจ แล้วพูดว่า "ท่านแม่ ท่านไม่ห่วงนะ คืนนี้ฝนตกหนักขนาดนี้คงไม่หยุดง่าย ๆ หรอก วันนี้คงไปเจอไม่ได้หรอก"

"ไม่ได้ ถ้าวันนี้ไม่ไปเจอ พรุ่งนี้ตอนพวกเจ้าไม่อยู่ซูฟาเสียงต้องมา..." อีกอย่างจะให้ซูจื่อหังรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าซูจื่อหังรู้เรื่องนี้เข้าล่ะก็เขาต้องไปจัดการอาสามของเขาให้ตายกันไปข้างเป็นแน่

ที่นางหยูพูดไม่ผิดเลย ยิ่งเสื้อบังทรงของนางยังอยู่ในมือของซูฟาเสียงอีกนานเท่าไหร่ นางหยูก็จะอยู่สงบไม่ได้ไปนานเท่านั้น เช่นนี้จะต้องคิดวางแผนที่ที่มันรัดกุมถึงจะได้

ถูซินเยว่กรอกตาจู่ ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอขยับเข้าไปใกล้ใบหูของนางหยูกระซิบบอกแผนของตัวเองให้นางฟัง

ตอนนี้เองซูจื่อหังก็กลับมาจากข้างนอกพอดี เมื่อเห็นสองคนก้มหน้าก้มตากันอยู่ก็ขมวดคิ้วถามว่า "พวกเจ้ากระซิบกระซาบอะไรกันอยู่หรือ?"

"ไม่มีอะไรหรอก" นางหยูรีบส่ายหน้าและเก็บซ่อนสีหน้าตื่นตระหนกเอาไว้ทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน