หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 140

แววตาเหลียงปินดุร้ายดั่งสัตว์ร้าย ราวกับจะกลืนกินนางเข้าไป

ถูหมิงซวนกระชับเสื้อแน่น ไม่กล้าปริปากสักคำ

ทว่าเหลียงปินกลับสูดหายใจเข้าแล้วถุยน้ำลายและพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ พวกท่านก็ลองถามนังแพศยาดูเอาเองก็แล้วกัน"

สิ่งที่เกิดขึ้นตรงคันนาเมื่อสักครู่ เหลียงปินพูดไม่ออกจริงๆ ลำพังแค่นึกถึงถูหมิงซวนเสื้อผ้าหลุดรุ่ย หัวไหล่กลมกลึงเบียดเสียดบนร่างกายของซูจื่อหัง เขาก็รู้สึกว่าเลือดในร่างกายเดือดพล่าน เขาอันเบอเริ่มสวมทับอยู่บนศรีษะจนเขาแทบหายใจไม่ออก

ที่ผ่านมาเหลียงปินอาศัยว่าตนเองมีเงิน แม้ว่าจะมีการวางตัวแบบคนรวย มักดูถูกคนอื่น และการพูดการจาหยิ่งยโส แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่โกรธมากขนาดนี้มาก่อน

เมื่อเห็นท่าทางของเหลียงปิน ถูชิวหลานก็กระพริบตา และเกิดคำถามขึ้นในใจ

นางก้มมองถูหมิงซวน ถามด้วยความเป็นห่วงว่า "หมิงซวนลูก เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตอนเช้าเจ้าบอกจะไปเดินย่อยมิใช่หรือ? แล้วทำไมถึงถูกสามีเจ้าลากกลับมาแบบนี้?"

ในความคิดของนางเข้าใจว่าทั้งคู่อาจจะทะเลาะกัน

สามีภรรยาทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ ขนาดฟันกับลิ้นก็ยังกระทบกระทั่งกันบ่อยๆ แต่ไม่นานก็คืนดีกัน ถูชิวหลานจึงไม่ได้คิดมากกับเรื่องนี้

ทว่าแม่เฒ่าตระกูลถูนั้นมีการคิดการอ่านที่มากกว่านั้น

หากแค่การทะเลาะกันปกติ เหลียงปินก็ไม่มีทางโกรธมากขนาดนี้ ในเมื่ออีกฝ่ายนั้นกระชากลากจูงหมิงซวนกลับมาแบบนี้ แสดงว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่บางอย่างขึ้นแน่ๆ

อีกอย่างหมิงซวนยังอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยด้วย...

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สายตาแหลมคมของแม่เฒ่าตระกูลถูก็จับจ้องมาที่ถูหมิงซวน ขมวดคิ้วและพูดว่า "หมิงซวน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าบอกมาตามตรงนะ"

ตอนที่แม่เฒ่าตระกูลถูโมโห น้ำเสียงก็มีความดุดันน่าเกรงขามอยู่บ้าง ทำให้ถูหมิงซวนตกใจกับเสียงของอีกฝ่ายทันที

แต่เรื่องนี้จะให้พูดออกมาได้อย่างไร ถูหมิงซวนอ้ำอึ้งอยู่นาน แต่ก็พูดไม่ออกสักคำ กลับเป็นน้ำตาที่หลั่งไหลลงมาเป็นสาย

เหลียงปินที่อยู่ข้างๆ เริ่มที่จะรำคาญขึ้นมา จึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "นังแพศยากับซูจื่อหังยังอาลัยอาวรณ์กันอยู่ วันนี้หากไม่ใช่เพราะข้าไปถึงเร็ว บางทีข้าคงถูกสวมเขาไปแล้ว"

ไม่สิ!

เหลียงปินพูดมาถึงตรงนี้ ก็ยิ้มเยือกเย็นในใจอีก

ครั้งนี้ทั้งคู่ยังไม่ทันเริ่มก็ถูกตนเองจับได้เสียก่อน แต่เมื่อก่อนถูหมิงซวนนั้นกลับบ้านแม่บ่อยๆ ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาแอบทำเรื่องแบบนี้ลับหลังตนเองเป็นครั้งแรกหรือเปล่า

บางทีทั้งคู่อาจจะแอบกุ๊กกิ๊กกันนานแล้ว แต่ปั่นหัวตนเองอย่างกับคนโง่มาตลอดก็ได้!

เหลียงปินโมโหจนแทบกระอักเลือด

คนของบ้านตระกูลถูแต่ละคนนั้นมีสีหน้าตกตะลึง แววตาตกใจ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซูจื่อหังด้วย นางหลินกับถูซานที่อยู่ข้างๆ จึงสบตากันทีหนึ่ง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเรืองสอง พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้

ถูซานจับมือนางหลินไว้ เป็นการบอกไม่ให้นางเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้

ส่วนซูจื่อหังนั้น ถูซานหรี่ตาลง โดยเขาเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้

คนในตระกูลถูที่อยูในลานบ้านต่างคนต่างมีความคิดเป็นของตนเอง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ถูชิวหลานก็ส่งเสียงกรีดร้องและพูดว่า "เหลียงปิน ไอ้ชาติชั่ว เจ้าพูดอะไรออกมา หมิงซวนจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร? เยี่ยมเลย ครั้งก่อนเจ้าบ่ายเบี่ยงค่ารักษาของหมิงซวนก็ช่างเถอะ เจ้าทิ้งหมิงซวนไว้ที่บ้านตระกูลถูตั้งหลายวัน แต่พอมาถึงก็พูดจาใส่ร้ายหมิงซวน ข้าไม่ยอมหรอกนะ!"

ถูชิวหลานร้อนใจขึ้นมา หันกลับหลังไปหยิบไม้กวาดมาด้ามหนึ่ง คิดจะฟาดไปที่เหลียงปิน

ทว่าในตอนนี้เองแม่เฒ่าตระกูลถูก็ตะคอกเสียงดังห้ามนาง

"เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง ตอนนี้เรื่องยังวุ่นวายไม่พออีกใช่ไหม?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน