หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 141

แม่เฒ่าตระกูลถูพูดง่าย ทว่าเหลียงปินกลับมองหญิงสาวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นชา

ตอนนี้แตกต่างไปจากในตอนพบกันแรกๆ เพราะถูหมิงซวนได้กลายเป็นคนของเขาแล้ว ทั้งคู่แต่งงานกันมากว่าครึ่งปีแล้ว

ดังนั้นถูหมิงซวนจึงไม่ได้เป็นหญิงสาวอันเป็นที่รักก่อนแต่งงานของเขาอีกแล้ว

แล้วตอนนี้อีกฝ่ายยังทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้อีก นั่นทำให้เหลียงปินรู้สึกว่าเลือดยุงบนกำแพงสีขาวยังน่าดูกว่าถูหมิงซวนเสียอีก

"วันนี้ที่ข้ามา เดิมทีก็ตั้งใจจะมารับนางกลับไป แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว ที่ข้าลากนางมาที่นี่ ก็เพื่อที่จะบอกพวกท่านให้ชัดเจนแจ่มแจ้งว่า ตระกูลเหลียงไม่ต้องการภรรยาสำส่อนใจง่ายเช่นนี้! เรื่องอื่นไม่มีอะไรให้ต้องคุย"

น้ำเสียงของเหลียงปินแน่วแน่

แม่เฒ่าตระกูลถูถูกฉีกหน้า สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นทมึงทึง และไม่น่ามองนัก

ความโกรธหลอมรวมอยู่ในดวงตาของอีกฝ่าย นางขมวดคิ้วและพูดว่า "เหลียงปิน ตอนที่เจ้าขอหมิงซวนแต่งงาน เจ้าไม่ได้บอกกับพวกเราเช่นนี้นะ"

ไอเดียแลกตัวถูซินเยว่กับถูหมิงซวน เหลียงปินเป็นคนเสนอ โดยตระกูลเหลียงยอมจ่ายเงินสินสอดเป็นสองเท่า จึงทำให้คนในบ้านตระกูลถูหวั่นไหว

เรื่องนี้จึงเป็นอันตกลงตามนั้น

"นั่นสิ ตอนนั้นเจ้าพูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่าจะทำดีกับหมิงซวน แต่ตอนนี้กลับมาบอกหย่าก็หย่าเลย เหลียงปิน นี่เจ้าเห็นบ้านตระกูลถูของเราเป็นของเล่นหรือ!" ถูชิวหลานทนไม่ไหวอีกต่อไป เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของเหลียงปิน ก็อยากจะเข้าไปฉีกหน้าอีกฝ่ายให้แหลกละเอียด

เดิมทีเหลียงปินก็โมโหอยู่แล้ว เมื่อเห็นท่าทางของถูชิวหลาน ก็แสยะยิ้ม ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า "สิ่งที่ข้าจะพูดข้าก็พูดแล้ว ส่วนถูหมิงซวน ข้าไม่อยากเห็นนางอีกตลอดกาล หนังสือหย่าจะนำมาส่งวันพรุ่งนี้"

พูดจบชายหนุ่มก็ยืนขึ้นเปิดประตูและเดินจากไป

จนกระทั่งแผ่นหลังของเหลียงปินหายไปจากหน้าประตู ถูหมิงซวนก็ยังไม่ได้สติคืนมา นางนั่งนิ่งๆ อยู่บนพื้น ทันใดนั้นน้ำตาก็หลั่งไหลลงมา ดูแล้วทั้งน่าสงสารและไร้ที่พึ่ง

แม่เฒ่าตระกูลถูเห็นแล้วกลับรู้สึกหงุดหงิด ขมวดคิ้วแล้วด่าทอว่า "ร้องๆๆ ร้องไห้เป็นอย่างเดียว ถ้าเจ้าไม่ทำเรื่องสกปรกจะกลายมาเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? บอกมาสิว่า เจ้าไปยุ่งเกี่ยวกับซูจื่อหังทำไม?!"

เมื่อพูดถึงจุดโมโห แม่เฒ่าตระกูลถูก็ใช้ไม้เท้าในมือตีไปบนหัวไหล่ของถูหมิงซวน

ถูหมิงซวนเจ็บจนร้อง "โอ้ย" และแทบล้มนอนกับพื้น

ถูชิวหลานก็ด่าทอในความไม่รักดีเช่นกัน "เจ้ามันไม่รู้จักคิดจริงๆ ข้ามีลูกที่ไร้ยางอายเช่นเจ้าได้อย่างไร นี่มันเท่ากับทำตัวให้คนอื่นมาเยาะเย้ยไม่ใช่หรือไง!"

เมื่อคำด่าทอประดังประเดเข้ามาไม่ยั้ง ถูหมิงซวนก็ได้แต่กัดริมฝีปากไว้ไม่พูดจา

พวกนางก็ไม่ได้กล่าวหานาง เรื่องนี้ถูหมิงซวนทำตัวแพศยาเอง

"ท่านแม่ เรื่องนี้ควรจะทำอย่างไร?"

ลูกสาวจะถูกหย่าแล้ว ต่อไปจะใช้ชีวิตอย่างไร?

"ทำอย่างไร ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร?" แม่เฒ่าตระกูลถูลุกขึ้นยืนด้วยความหงุดหงิด และใช้ไม้เท้าพยุงเดินไปทางห้องนอน

เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับถูหมิงซวน ก็เท่ากับขายหน้าของบ้านตระกูลถู แม่เฒ่าตระกูลถูไม่อยากสนใจอีกฝ่ายต่อไป

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ แม่เฒ่าตระกูลถูเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เสียงร้อนรนของถูชิวหลานก็ดังมาจากข้างหลัง

"หมิงซวน หมิงซวนเจ้าเป็นอะไร!"

เมื่อแม่เฒ่าตระกูลถูหันกลับหลังก็เห็นถูหมิงซวนที่คุกเข่าอยู่กับพื้น ใช้มือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าซีดขาว ระหว่างขาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายมีเลือดไหลลงมา ดูแล้วน่าตกใจเป็นอย่างมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน