หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 155

ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าตระกูลซูจะสร้างบ้านใหม่ จะเปลี่ยนเครื่องเรือนใหม่ ภรรยาของต้าจู้ก็เริ่มร้อนใจขึ้นมา

"จะเปลี่ยนเครื่องเรือนใหม่ทั้งในนอกบ้านยกชุดละก็ ต้องใช้เงินไม่น้อยเลย ถ้าพวกเรารับงานนี้ไว้ เรื่องอาหารการกินของที่บ้านก็จะดีขึ้นไปหลายเดือนเลย" ภรรยาของต้าจู้ครุ่นคิดไปพลาง นับลูกคิดไปพลาง จนเสียงดังปึกปัก

แต่นับอยู่ครึ่งวันก็ไม่รู้ว่าตระกูลซูต้องการเครื่องเรือนประเภทไหนบ้าง และต้องการรูปแบบไหน จึงทำให้สรุปไม่ได้เสียที

ภรรยาของต้าจู้จนปัญญา จึงหันไปมองต้าจู้ที่ทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก ใช้มือค้ำหัวและมองไปที่มุมกำแพง จากนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วว่า "เจ้าอย่าแต่นั่งอยู่ตรงนั้น มาช่วยกันคิดหน่อยสิ"

"มันจะไปคิดถูกได้อย่างไร?" ต้าจู้ตอบกลับอย่างหงุดหงิด คนอื่นต้องการเครื่องเรือนอะไรบ้างก็ยังไม่รู้ จะให้คิดอย่างไร? เมื่อภรรยาต้าจู้เห็นท่าทางเช่นนั้นของอีกฝ่าย ก็โมโหขึ้นมาทันที จึงด่าทอด้วยความโกรธว่า "นี่ต้าจู้ เจ้าก็พอได้แล้วกระมัง เจ้าว่าข้านับไม่ถูก เช่นนั้นเจ้าก็ไปถามตระกูลซูสิ! ให้ซูจื่อหังคำนวณให้เจ้าคร่าวๆ!"

ถ้ายังไม่ไปอีก งานนี้ก็ต้องตกไปเป็นของคนอื่นแล้ว

หมู่บ้านฝั่งตะวันตกมีช่างไม้แค่บ้านเขาบ้านเดียว แต่หมู่บ้านฝั่งตะวันออกยังมีช่างไม้อยู่นะ!

ดีไม่ดีซูจื่อหังอาจจะไปหาที่หมู่บ้านฝั่งตะวันออกแล้วก็ได้

"ข้าจะไปอย่างไร?" ต้าจู้ขมวดคิ้ว

ครั้งก่อนเขาแอบหนีไปคนเดียว เดิมทีตั้งใจจะไปขโมยเนื้อป่าของถูซินเยว่ด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาเขาก็ไม่กล้าไปขอโทษ แต่พอตอนนี้เห็นเงิน ก็จะให้เขาไปหาอย่างหน้าด้านหรือ เรื่องแบบนี้ต้าจู้ไม่สามารถทำได้จริงๆ

"ถ้าเจ้าอยากจะถามจริงๆ เจ้าก็ไปเองสิ"

ต้าจู้ตะคอกกลับด้วยความหงุดหงิด ขณะที่กำลังจะนอนลง ก็คาดไม่ถึงว่าอาซ้อต้าจู้จะลุกขึ้นยืนเสียงดังปึ้งปั้ง ทำเสียงฮึดฮัดว่า "ได้ ข้าไปเองก็ได้!"

"เจ้าจะทำอะไร กลับมาเลย!"

เมื่อเห็นว่าภรรยาตนเองจะไปจริงๆ ต้าจู้ก็ยื่นมือไปจับแขนของอีกฝ่ายเอาไว้และพยายามรั้งไม่ให้ไป

"เจ้าจะไปทำอะไร เมื่อก่อนเจ้าไม่ชอบซินเยว่ ยังคอยว่ากล่าวนินทานางกับทุกๆ คน เจ้าไปหานางตอนนี้ เจ้าไม่อายหรืออย่างไร?"

ต้าจู้ขมวดคิ้ว น้ำเสียงดุดัน แต่คำพูดไม่ได้กล่าวผิด

แต่กลับคาดไม่ถึงว่า ภรรยาของต้าจู้จะไม่ยอมแพ้ แสยะยิ้มว่า "เจ้าปล่อยมือ เจ้าไม่ไป ข้าไปให้อับอายไม่ได้อีกหรือ? ข้ามันไร้ยางอาย เจ้าก็ไม่หันมองดูเสียหน่อยว่าหนึ่งเดือนนี้เจ้าได้หาเงินเข้าบ้านบ้างไหม ข้ากลัวหิว ข้าไม่กลัวอายพอใจหรือยัง! เจ้าน่ะมีศักดิ์ศรี!"

เดิมทีภรรยาต้าจู้ก็ปากร้ายอยู่แล้ว เมื่อพูดจบประโยคก็ทำให้ต้าจู้ถึงกับพูดไม่ออก และรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า

อีกฝ่ายพูดถูก หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในบ้าน ไม่ได้ช่วยทำงานหาเงินแต่อย่างใด

เมื่อเห็นชายหนุ่มผ่อนแรงมือลง ภรรยาต้าจู้ก็สะบัดมือของอีกฝ่ายออก

"เจ้าดีแต่ต่าว่าข้า ข้าจะไปแล้วจะทำไม เมื่อก่อนตอนที่บ้านพวกเขาเพิ่งถูกตระกูลซูไล่ออกมา ข้าก็ยังเคยเอาของไปช่วย! ถ้าพวกเขารู้จักสำนึกบุญคุณละก็ เรื่องแค่นี้ก็น่าจะจำได้!"

ไม่พูดถึงเรื่อนี้ยังดี พอพูดถึงก็ทำให้ต้าจู้รู้สึกรำคาญ

เมื่อก่อนเขาเรียกได้ว่าค่อยข้างสนิทกับซูจื่อหัง แต่เพราะยัยผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าไปถูกใครใส่ไฟมา บอกว่าถูซินเยว่เป็นเสือตัวเมีย ฆ่าคน บังคับให้เขาอยู่ห่างๆ จากพวกเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะยัยผู้หญิงคนนี้ ความสัมพันธ์ของเขากับซูจื่อจะน่าอึดอัดใจขนาดนี้ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะยัยผู้หญิงคนนี้บังคับให้ตนเองไปขโมยเนื้อป่าของถูซินเยว่กับเซี่ยตี้หยาง ตอนนี้เขาจะต้องรู้สึกผิดตอนที่ต้องออกจากบ้านไหม?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน