หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 163

ตอนกินข้าวเช้า ถูซินเยว่ฉวยโอกาสตอนที่ทั้งซูจื่อหังกับนางหยูไม่อยู่ จงใจหรี่ตามองฉงเป่าแล้วถามว่า "เมื่อคืนนอนเป็นยังไงบ้าง?"

ไม่พูดเรื่องนี้ยังดีอยู่ พอพูดถึงเรื่องนี้เข้า ฉงเป่าก็รู้สึกไม่ดีใจทันที

เขาวางตะเกียบลง เหลือบมองถูซินเยว่แล้วพูดว่า "เจ้ายังกล้ามาถามอีก! เมื่อวานให้เจ้าช่วยข้าเจ้าก็ไม่ช่วย แต่ก็นะ แม่สามีเจ้านี่เป็นคนดีจริง ๆ ..."

เมื่อคืนกลางดึกยังตื่นขึ้นมาห่มผ้าห่มให้เขา

แม้ว่าฉงเป่าจะมีชีวิตอยู่มาหลายหมื่นปีแล้ว แต่เนื่องจากเขาอาศัยอยู่ในมิติแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์มาโดยตลอด ดังนั้นนิสัยของเขาจึงเรียบง่ายมาก เมื่อนางหยูดีกับเขา เขาก็ดีกับนางหยูกลับ

ถูซินเยว่กระตุกมุมปาก เธอก้มหน้ากินข้าวต้มไปคําหนึ่งจากนั้นเลิกคิ้วพลางกล่าวว่า "ข้าว่าเจ้าควรจะลองคิดดูว่าควรจะอยู่ในบ้านนี้ตลอดไปยังไงจะดีกว่านะ"

ฉงเป่าไม่ใช่คนตระกูลซู หากถึงเวลายังหาคนในครอบครัวของฉงเป่าไม่เจอสักที ไม่แน่ว่านางหยูกับซูจื่อหังอาจจะไม่ยอมให้ฉงเป่าอยู่บ้านตลอดไป บางที พวกเขาอาจจะหาครอบครัวที่ดีแล้วส่งฉงเป่าไปให้ก็เป็นไปได้

เดิมทีถูซินเยว่แค่พูดเตือนไปอย่างนั้น แต่ไม่คิดว่า ฉงเป่าฉงเป่ากลับทำเสียงฮึดฮัดแล้วพูดว่า "สิ่งที่เจ้าคิดได้ มีหรือที่ข้าจะคิดไม่ถึง วางใจเถอะ ข้าฉงเป่าเป็นใครกัน!"

หญิงสาวยกมุมปากขึ้นแล้วพูดว่า "งั้นให้ข้ารอดูว่างั้นเถอะ?"

"หึ ข้าจะทําให้ท่านยายหยูขาดข้าไปไม่ได้อย่างแน่นอน" เจ้าฉงเป่านี่พูดแบบไม่อายปากเลย

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ นางหยูก็จะขึ้นเขาไปเพื่อขุดฉั่งฉิกให้ถูซินเยว่ ฉงเป่าก็ขอตามไปด้วย

วันนี้เขาสวมเสื้อผ้าที่ซูจื่อหังนํามาจากบ้านหยวนเป่าให้เขา ดู ๆ ไปแล้วน่าจะเก่ามากพอสมควรแล้ว มีแต่รอยปะเต็มไปหมด นี่ถือเป็นเสื้อผ้าที่ดูค่อนข้างสมบูรณ์ที่สุดแล้วที่พี่สะใภ้หยวนเป่าจะสามารถหามาได้

แต่โชคดีที่ฉงเป่านั้นหน้าตาน่ารัก ดังนั้นไม่ว่าเสื้อผ้าจะขาดรุ่งริ่งแค่ไหน เขาก็สามารถใส่ให้ดูน่ารักได้

นางหยูเห็นว่าแม้ฉงเป่าจะอายุยังน้อย แต่ขาสั้น ๆ คู่นั้นกลับเดินกลับคล่องแคล่วว่องไวนัก เดิมทีนางก็ไม่เห็นด้วย แต่ต่อมาทนการรบเร้าของฉงเป่าไม่ไหว จึงยอมให้อีกฝ่ายตามตัวเองไปด้วย

ยังไงเสียนางก็แค่ไปที่เชิงเขาหาดูว่ามีฉั่งฉิกหรือเปล่า ถ้าฉงเป่าเดินไม่ไหวแล้ว นางก็ยังสามารถแบกเขาได้

"เสียวเป่า เจ้าตามท่านยายหยูให้ดีอย่าวิ่งเพ่นพ่านล่ะ ระวังจะหลงทางเอาได้" ถูซินเยว่กําชับก่อนที่เขาจะออกไป

นางกลัวว่าฉงเป่าเพิ่งจะออกมาจากมิติแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เป็นครั้งแรก พอออกมาข้างนอกก็อยากจะเถลไถล เดี่ยวจะถูกลักพาตัวไปได้

"วางใจเถอะ วางใจเถอะ" ฉงเป่าตบกระเป๋าผ้าเล็ก ๆ ของตัวเองแล้วดึงชายเสื้อของนางหยูอย่างเชื่อฟังและพูดว่า "ข้าจะตามท่านยายหยูไว้ให้ดีอย่างแน่นอน!"

ท่าทางผู้ใหญ่ในร่างเด็กน้อยนี้ ไม่เพียงแต่นางหยูที่ชื่นชอบเป็นอย่างยิ่งแล้ว แม้แต่ถูซินเยว่ยก็เกือบถูกอีกฝ่ายหลอกแล้ว

เมื่อเห็นนางหยูและฉงเป่าจากไปแล้ว ถูซินเยว่และซูจื่อหังก็เริ่มเตรียมอาหารเที่ยงของวันนี้

เพราะว่าคนของบ้านตระกูลถูจะมาที่นี่ตอนเที่ยงนี้นี่เอง!

"ท่านพ่อท่านแม่มาครั้งหนึ่งนี่ไม่ง่ายเลย เดี๋ยวอาหารกลางวันต้องเตรียมให้มาก ๆ หน่อย" ซูจื่อหังที่เก็บผักอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้น

ถูซินเยว่ได้ยินเช่นนี้ก็มองชายหนุ่มอย่างซาบซึ้งใจ แม้ว่าซูจื่อหังจะไม่ค่อยพูดมากนัก แต่ทุกครั้งที่เขาทําสิ่งต่าง ๆ เขาก็มักจะพิจารณาอย่างรอบคอบและคิดปัญหาจากมุมมองของเธออยู่เสมอ

ยกตัวอย่างเมื่อพ่อแม่ของเธอจะมา เขาก็ไม่รังเกียจความยุ่งยากเลย แถมยังพยายามช่วยเธอเตรียมพร้อมอย่างสุดความสามารถอีกต่างหาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน