หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 164

เดิมทีถูชิวหลานมาด้วยอารมณ์อยากเยาะเย้ยถูซินเยว่ แต่ว่าพอนางได้มาเห็นบ้านที่นางหลินชี้แล้วก็ต้องตกตะลึง

แม่เจ้า!

นี่ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม?

นี่คือบ้านใหม่ที่ซูจื่อหังสร้างงั้นหรือ?

ลานบ้านที่มีทางเข้าออกสี่ทางนี่ถึงจะดูไม่ใหญ่เท่าบ้านตระกูลถู แต่เนื่องจากเป็นบ้านสร้างใหม่ ทั้งอิฐทั้งกระเบื้องมุงหลังคาต่างก็เป็นของใหม่ ชายคาสีแดงไม้กระดานใหม่เอี่ยม นอกลานบ้านเป็นกำแพงสูง ดูแล้วสง่าราศรีดียิ่งนัก

คนจน ๆ อย่างซูจื่อหังทำไมถึงสร้างบ้านแบบนี้ออกมาได้กัน?

อย่าว่าแต่ถูชิวหลานไม่เชื่อเลย ขนาดแม่เฒ่าตระกูลถูที่อยู่ข้าง ๆ ยังต้องเบิกตากว้างเอ่ยถามว่า "เจ้ามาผิดที่หรือเปล่า?"

"เปล่านะท่านแม่ ที่นี่แหละบ้านใหม่ของซินเยว่" นางหลินส่ายหน้า สายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

เมื่อก่อนเพราะว่าถูซินเยว่สติไม่ค่อยดี ดังนั้นถูชิวหลานกับแม่เฒ่าตระกูลซูต่างก็ดูถูกดูแคลนนางและซินเยว่ลูกของนางด้วย ต่อมาที่ซินเยว่ออกเรือนได้ไปแต่งงานกับซูจื่อหังก็เป็นไปตามแผนที่พวกเขาวางไว้ เพราะพวกของแม่เฒ่าตระกูลถูก็ดูแคลนญาติจน ๆ อย่างตระกูลซูเช่นกัน

แต่ตอนนี้ซินเยว่กับจื่อหังมีชีวิตที่ดี แถมยังสร้างบ้านหลังใหญ่สวยงามเช่นนี้ได้ก็นับว่าภูมิใจได้แล้ว

นางหลินไม่เคยยืดหลังตรงขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง ถูซานที่อยู่ด้านข้างก็ฉายแววภูมิใจในสายตา

แต่ฝั่งถูชิวหลานกับแม่เฒ่าตระกูลถูมองตากันแล้วในสายตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"ท่านแม่ นี่เป็นบ้านใหม่ของถูซินเยว่จริงหรือ? จะเป็นไปได้ยังไง เมื่อก่อนตระกูลซูไม่มีเงินสักแดงเลยไม่ใช่หรือ?" ถ้าจะสร้างบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ต้องใช้เงินไม่น้อยเลยไม่ใช่หรือ? ไม่มีสักร้อยตำลึงคงสร้างไม่ได้แน่ ๆ

แต่ต่อให้ตีให้ตาย นางก็ไม่เชื่อหรอกว่าซูจื่อหังจะมีเงินเยอะขนาดนี้

แม่เฒ่าตระกูลถูก็ไม่เชื่อ แต่นางมีประสบการณ์ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ถึงจะไม่เชื่อก็ต้องเข้าไปดูสักหน่อยแล้วค่อยสรุปอีกที

"เราลองเข้าไปดูก่อนเถอะ ข้างนอกลมแรงยืนอยู่แบบนี้ไม่ค่อยดี" ไม่ทันที่แม่เฒ่าตระกูลถูจะได้เอ่ยปาก นางหลินก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

ถูชิวหลานทำตาขวางใส่นางหลิน หน้าตาไม่พอใจ

ทั้งสี่กำลังจะเข้าไป แต่ซูจื่อหังที่ได้ยินเสียงดังด้านนอกเลยออกมาต้อนรับเสียก่อน

เดิมทีเขาคิดว่ามีเพียงนางหลิน ถูซานและเสี่ยวเป้ยสามคนเท่านั้น ไม่คิดว่าจะมากันเยอะขนาดนี้ ยืนเรียงกันเป็นแถวรวมแล้วมีถึงตั้งห้าคน!

ชายหนุ่มสีหน้าตกตะลึงแว้บหนึ่ง

นางหลินเองก็รู้สึกเกรงใจจึงพูดว่า "จื่อหัง ข้าเพิ่งชวนท่านป้ากับท่านย่าเจ้ามาด้วยน่ะ เลยไม่ทันได้บอก เจ้า..."

ตอนแรกซินเยว่กับจื่อหังก็ไม่ได้เชิญพวกนางมาด้วย ก่อนหน้านี้ถูชิวหลานกับแม่เฒ่าตระกูลถูเองก็ไม่ได้บอกว่าจะมาด้วย เมื่อกี้ก่อนจะออกจากบ้านถึงเพิ่งมาบอกว่าจะตามมาด้วย ดังนั้นนางหลินจึงไม่มีมีเวลามาบอกพวกซินเยว่ล่วงหน้า

จู่ ๆ ก็มาแบบนี้ นางหลินแอบนึกกลัวว่าถ้าจื่อหังกับซินเยว่เตรียมอาหารไว้ไม่พอคงจะขายหน้าแย่

หลังจากเข้ามาในบ้าน ซูจื่อหังพาพวกเขาเดินไปทางห้องโถง ถูชิวหลานกับแม่เฒ่าตระกูลถูสองคนมองซ้ายแลขวา สองคนเดินตามหลังซูจื่อหังสายตามีแต่ความตกตะลึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน