หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 166

"ท่านแม่วางใจได้ ข้ากับท่านพี่จะพยายามทำให้ท่านได้อุ้มหลานเร็ว ๆ!" ถูซินเยว่ที่โดนบ่นจนหูชาจึงทำได้แต่พยักหน้ารับปากไปตามน้ำ

นางหลินรั้งมือเธอแล้วพูดว่า "เจ้าจะหลอกแม่เล่นไม่ได้นะ หนังสือที่เอาให้ดูคราวก่อน..."

"ท่านแม่ พอแล้ว ข้างมีคนอยู่เยอะแยะ" ถูซินเยว่รับไม่ไหวแล้วจริง แม่ของเจ้าของร่างปกติก็ดูเรียบร้อยอ่อนโยน แต่ในเวลาสำคัญก็มักจะพูดอะไรร้อนแรงแบบนี้ออกมาได้ทุกที

เมื่อนึกถึงภาพเร้าอารมณ์เมื่อคราวก่อน ตอนนี้ถูซินเยว่ก็ยังรู้สึกหน้าร้อนฉ่าอยู่เลย

เธอก็ไม่อยากคุยเรื่องส่วนตัวกับนางหลินแล้ว จึงลากนางหลินไปช่วยงานในครัวแทน

ถูชิวหลานกับแม่เฒ่าตระกูลถูนั่งอยู่ในลานบ้านสักพักก็เข้ามาเดินวนในบ้านอีกรอบ สุดท้ายก็อยู่ต่อไม่ไหวจะกลับแล้ว

ถูซินเยว่มาส่งนางหลินที่หน้าประตูแล้วบอกว่า "ท่านแม่ กลับไปก็ดูแลสุขภาพดี ๆ ด้วย อย่าเหนื่อยเกินไปนัก แล้วเสี่ยวเป้ยก็เหมือนกัน เรื่องเรียนต้องคิดเตรียมไว้ล่วงหน้าได้แล้ว"

"ไม่ต้องห่วงหรอก" ถูซานพยักหน้าบอกว่า "เรื่องนี้เดี๋ยวเราจะกลับไปคุยกัน เจ้ากับจื่อหังมีชีวิตที่ดีก็พอแล้ว"

ถูซินเยว่กับซูจื่อหังมองตากัน สองคนต่างมีแววยิ้มกริ่มในสายตา ไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร ถูชิวหลานก็ทนไม่ได้เร่งเร้าขึ้นมา "พอได้แล้วน่า ใครไม่รู้คงคิดว่าลูกสาวแต่งงานอีกแล้วล่ะมั้ง คุยกันสองสามคำก็น่าจะพอได้ รีบไปสักที"

ดูท่าทางของนางแล้วราวกับว่าถ้าอยู่ที่บ้านตระกูลซูอีกสักวินาทีหางนางจะถูกเผาไหม้อย่างนั้นแหละ

ถูซินเยว่ขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่าท่าทางของถูชิวหลานผิดปกติ

แต่วันนี้ถูชิวหลานมาที่บ้านนอกจากปากเสียไปหน่อย อย่างอื่นก็ไม่มีอะไร ดังนั้นถูซินเยว่เลยไม่ได้สงสัย

แต่นางหยูที่เก็บของอยู่ด้านในเดินมาที่ข้าง ๆ ถูซินเยว่อย่างรีบร้อน นางกระซิบบอกเธอว่า "ซินเยว่ แย่แล้ว เห็ดหลินจือของเราหาย!"

เห็ดหลินจือสามารถเอาไปเข้ายาได้ ถ้าเอาไปขายที่ร้านยาคงได้หลายสิบตำลึง!

ตอนที่นางหยูพบเห็ดหลินจือดีใจออกขนาดนั้น ตอนนี้กลับมาหายไปไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยแบบนี้ นางจะไม่ร้อนใจได้อย่างไร?

คิด ๆ ดูแล้ว ตอนเที่ยงที่กินข้าวกันเห็ดหลินจือยังอยู่ในตู้อยู่เลย แค่ชั่วโมงเดียวก็หายไปแล้ว แล้วระหว่างนี้ก็ไม่มีใครมาที่บ้านด้วย จะต้องโดน...

นางหยูก็ไม่อยากโทษครอบครัวคู่ดองโดยไม่หลักฐาน แต่ว่าตอนนี้...

กลับเป็นถูซินเยว่ที่พอได้ยินนางหยูบอกแบบนั้นก็นึกถึงท่าทางหลบ ๆ ซ่อน ๆ ของถูชิวหลานขึ้นมา ท่าทางน่าสงสัย เธอขมวดคิ้วขึ้นมาแล้วสายแหลมคมก็ไปตกอยู่ที่ถูชิวหลานทันที

ถูชิวหลานเดิมทีก็ร้อนตัวอยู่แล้ว พอโดนถูซินเยว่มองแบบนี้ก็สะท้านไปทั้งร่าง แล้วก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที

"เกิดเรื่องอะไรกันขึ้น?" นางหลินเห็นว่าสีหน้าของถูซินเยว่ผิดปกติจึงรีบถาม

ซินเยว่เอาแต่จ้องหน้าพี่ใหญ่ หรือว่าพี่ใหญ่จะไปทำเรื่องอะไรเข้าอีก?

นางหลินเองก็หันหน้าไปมองถูชิวหลานด้วยตวามสงสัย

ชั่วขณะนั้น สายตาของทุกคนไปรวมอยู่ที่ถูชิวหลานเป็นตาเดียว

แม่กระทั้งแม่เฒ่าตระกูลถูที่ยืนอยู่ข้างถูชิวหลานก็รู้สึดอึดอัดไปด้วย นางถามขึ้นมาอย่างไม่พอใจว่า "อะไรกันอีก พวกเราจะไปแล้ว เจ้าจะไม่ปล่อยให้พวกเราไปหรือยังไง?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน