หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 47

เมื่อเห็นเสือหมอบลง แต่ไม่ได้กัดเข้าที่ร่างกายของถูซินเยว่ แต่กลับเป็นกระบอกน้ำที่ห้อยอยู่บนเอวของเธอ ราวกับว่าเสือไม่ได้สนใจมนุษย์ตัวเป็น ๆ อย่างถูซินเยว่เลยสักนิด เมื่อกัดเอากระบอกน้ำออกจากเอวของเธอได้ มันก็เปิดฝาออกด้วยกรงเล็บที่แหลมคมของมัน แลบลิ้นออกมาเลียไปที่ด้านในของกระบอกน้ำ

เห็นอยู่ชัด ๆ ว่านี่คือเสือ แต่เมื่อเห็นรูปร่างลักษณะของอีกฝ่าย ถูซินเยว่ก็รู้สึกว่ามันเหมือนกับลูกสุนัขมากกว่า

เมื่อเห็นเสือตั้งหน้าตั้งตาเลียกระบอกน้ำอย่างจริงจัง ถูซินเยว่ก็ค่อย ๆ หดขากลับมา เพื่อเตรียมตัวจะลุกขึ้นและวิ่งหนีไปทันทีที่มีโอกาส แต่ทันทีที่เธอขยับ เสือก็หวาดกลัวราวกับเคยถูกทำร้ายมาก่อน ตะปบขาของเธอด้วยกรงเล็บที่แหลมคมของมัน และไม่ยอมให้เธอเดินไปไหน

ถูซินเยว่ดิ้นรนไปมา

ไม่ใช่ว่าเสือตัวนี้จะไม่อยากกินเธอ เพียงแต่มันต้องการเลียน้ำในกระบอกให้หมดเสียก่อน แล้วค่อยจับเธอกินในภายหลัง

ความคิดในสมองของเธอแล่นพล่านไปมา กำลังคิดหาวิธีหลบหนี ขณะเดียวกันม่านตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีดำเข้มและจับตาดูเสือที่อยู่ตรงหน้าเธอ

พูดได้เลยว่า เสือตัวนี้มีความสง่างามมาก

ลำตัวปกคลุมไปด้วยลวดลายสีน้ำตาลเข้ม เท้าทั้งสี่แข็งแรงและทรงพลัง หางมีสีดำและยาวสวย บนหัวมีรูปตัวอักษรจีนคำว่าหวาง (王) หลังของมันยกขึ้นเล็กน้อย กรงเล็บและฟันนั้นแหลมคมมาก ไม่ต้องสงสัยแม้แต่น้อยเลยว่าถ้าหากถูกมันตะปบเข้าละก็ คงเลือดสาดไปทั่วแน่นอน

ขณะที่ถูซินเยว่กำลังจ้องดูอยู่ ทันใดนั้นเธอก็เห็นว่าเสือเลียน้ำในกระบอกจนหมดแล้ว เธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นดวงตาที่ดุดันของมันก็จ้องมองไปที่ร่างกายของเธอ จากนั้นก็เดินวนถูซินเยว่อยู่สองรอบ แต่ไม่ได้จับเธอกินเธอโดยทันที ราวกับว่าต้องการหาอะไรบางอย่างจากร่างกายของถูซินเยว่

เมื่อเห็นท่าทางของเสือแบบนี้ แล้วนึกไปถึงจังหวะการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายที่กำลังเลียกระบอกน้ำอยู่ ดวงตาของถูซินเยว่ก็ทอประกายขึ้นทันที ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัว

น้ำพุศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณ และเสือเป็นราชาแห่งสัตว์ร้าย สัตว์เป็นสิ่งที่ไวต่อจิตวิญญาณมากที่สุด ไม่แน่ว่าเหตุผลที่พวกมันปรากฏตัวที่บริเวณรอบนอกของป่า อาจเป็นเพราะรู้สึกได้ถึงพลังแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์

ไม่อย่างนั้น ถ้าหากว่าสิ่งที่มันอยากกินคือตนจริง ๆ เมื่อกี้แทนที่จะไปเลียกระบอกน้ำ ทำไมไม่จับตนกินเสียล่ะ?

เพื่อพิสูจน์และยืนยันความคิดที่ถูกต้องของตัวเอง ถูซินเยว่ยื่นมืออ้วน ๆ ของเธอไปที่หน้าของเสือ

ลมหายใจของเสือกระทบไปที่มือเล็ก ๆ คู่นั้น ดวงตาของมันจ้องเขม็งไปที่มือเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงหน้า ฝ่ามือของถูซินเยว่สั่นเล็กน้อย แต่เธอพยายามควบคุมมันไว้อย่างแข็งขัน จากนั้นยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอเข้าไปใกล้ ๆ เสือ

ฉงเป่าเฝ้าดูการกระทำของเธอในมิติแห่งน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ และตะโกนเรียก "เจ้าอ้วน เจ้าอ้วน นี่เจ้าบ้าไปแล้วหรือ อยู่ดี ๆ กลับยอมเสียสละตัวเองให้เสือกิน หากว่าถูกมันกัดเข้า มือของเจ้าจะพิการทันทีนะ"

ถูซินเยว่ขมวดคิ้วนิ่วหน้า และไม่สนใจเสียงเรียกของฉงเป่า มืออ้วนเล็ก ๆ ที่สกปรกของเธอเข้ามาใกล้ปากเสือมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้ เสือที่กำลังมองเธออย่างสงสัยก็อ้าปากกว้างและโผลเข้าไปกัดมือของถูซินเยว่

“โอ๊ย！”เสียงกรีดร้องของฉงเป่าดังขึ้น

วินาทีต่อมา จู่ ๆ น้ำพุศักดิ์สิทธิ์จำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของถูซินเยว่ การเคลื่อนไหวของเสือหยุดชะงัก เดิมทีจะกัดมือของถูซินเยว่ แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเลียมันแทน

ลิ้นของเสือทั้งใหญ่ทั้งหนา ถูซินเยว่รู้สึกชาที่ฝ่ามือ การสัมผัสระยะใกล้เช่นนี้ ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอเต้นตึก ๆ เมื่อเห็นความแสนรู้ของเสือตัวนี้ที่กำลังเลียน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ธิ์อย่างจริงจัง ถูซินเยว่ก็กระแอมขึ้น และพยายามจะพูดกับอีกฝ่าย

“คือว่า พี่เสือ น้ำพุศักดิ์สิทธิ์นี้ท่านดื่มมาเยอะแล้ว ปล่อยข้าไปได้ไหม? ข้ายังมีสามีที่รอเจอข้าอยู่ที่บ้าน ถ้าหากว่าท่านจับข้ากิน หลังจากนี้ท่านจะไม่สามารถดื่มน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ได้อีก หากท่านปล่อยข้าไป หลังจากนี้ข้าจะไปเยี่ยมท่านบ่อย ๆ เอาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์มาให้ท่านอีกยังไงล่ะ”

หลังจากพ้นจากความตื่นตระหนกตกใจ ถูซินเยว่ก็นำเลียงผาที่อยู่บนพื้นโยนใส่ลงไปในตะกร้า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม วันนี้ถือว่าได้ของดี

การขึ้นเขารอบนี้ สุดท้ายก็ไม่สูญเปล่า

หลังจากลงจากภูเขาท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ถูซินเยว่เดินอยู่บนทางเล็ก ๆ บนยอดเขา เดินเหยียบคันนาที่สูง ๆ ต่ำ ๆ ก็เกือบจะสะดุดล้ม

ถนนในชนบทไม่ดี บวกกับความมืดทำให้มองเห็นถนนได้ไม่ชัด ทำให้การเดินยิ่งยากลำบากเข้าไปใหญ่

ถูซินเยว่ร้อนใจขึ้นมาเล็กน้อย เดิมทีเธอบอกกับนางหยูว่าจะออกไปเก็บผักป่า สักพักก็จะกลับ แต่ไม่คิดว่าหลังจากเจอเสือบนภูเขาก็โอ้เอ้จนมืดค่ำป่านนี้

เนื่องจากกังวลเกี่ยวกับนางหยู ถูซินเยว่จึงเร่งฝีเท้า โดยไม่ใส่ใจกับสภาพแวดล้อมรอบ ๆ และไม่ได้ทันสังเกตว่ามีคนเดินเข้ามาหาเธออยู่เงียบ ๆ

วันนี้อากาศไม่ดี และไม่มีดวงจันทร์บนท้องฟ้า เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ถูซินเยว่ก็ขมวดคิ้ว ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาหกโมงถึงหนึ่งทุ่มแล้ว แต่ละบ้านคงกินอาหารเย็นกันหมดแล้ว ควันจากในครัวก็ไม่มีแล้ว บางคนที่เข้านอนเร็วก็คงเข้านอนแล้วด้วยซ้ำ

ถูซินเยว่กำขวานในมือแน่นโดยไม่รู้ตัว ตะกร้าบนหลังของเธอหนักมาก ทำให้เธอแบกมันอย่างยากลำบาก

ทันใดนั้น จู่ ๆ ก็มีมือยื่นออกมาจากด้านหลังตบเข้าไปที่หลังเธออย่างแรง