หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 61

เมื่อถูซินเยว่กำลังสังเกตอีกฝ่ายอยู่นั้น อีกฝ่ายก็กำลังสังเกตถูซินเยว่อยู่เหมือนกัน

"นี่คือ..." หนิงอวี้ถามขึ้นอย่างประหลาดใจ หญิงสาวมีรูปร่างอ้วนกลมราวกับซาลาเปาตรงหน้านี้เขาไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน และดูเหมือนว่าจะไม่ได้มาซื้อภาพ หรือว่าจะเป็นเพื่อนของจื่อหัง?

นับตั้งแต่ที่ถูซินเยว่ได้ลดน้ำหนักอย่างจริงจังนั้น ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อ้วนเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ถูซินเยว่ตอนนี้ดูดีขึ้นมาก

บางครั้ง คนอ้วนที่ดูสะอาดสะอ้านก็ดูดีไม่น้อย

หลังจากได้ยินคำถามของหนิงอวี้แล้ว ซูจื่อหังก็เหลือบมองไปยังถูซินเยว่ และกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ไม่รู้ทำไมถูซินเยว่กลับพูดขึ้นมาทันทีว่า "ข้าเป็นน้องสาวของพี่ซู"

ซูจื่อหังกระดกมุมปาก

ใบหน้าของหนิงอวี้เต็มไปด้วยความสับสน และพูดว่า "แปลกจัง ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าจื่อหังมีน้องสาว"

เขาจำได้ว่าพ่อของซูจื่อหังเสียชีวิตไปนานแล้ว และแม่ของเขาเป็นหม้าย ทำไมอยู่ดี ๆ ก็มีน้องสาวตัวโตขนาดนี้มาปรากฎตัวขึ้น? นอกจากนี้ถูซินเยว่ และซูจื่อหังก็ดูไม่มีที่อะไรเหมือนกันแม้แต่น้อย

หนิงอวี้สีหน้าแสดงความสงสัย และถูซินเยว่ก็รีบพูดเสริมว่า "ข้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ซูน่ะ"

พูดจบ เธอก็เหลือบมองไปที่ซูจื่อหังโดยไม่รู้ตัว ดวงตามีความรู้สึกผิดเล็กน้อย

ถูซินเยว่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป เมื่อหนิงอวี้ถามขึ้นเมื่อครู่ก็พูดแบบนั้นออกไปโดยไม่รู้ตัว ซูจื่อหังหน้าตาหล่อเหลา แต่เธอกลับไม่น่าดูเลยสักนิด เขาแต่งงานกับเธอมันช่างดูเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดจริง ๆ

การมีภรรยาที่อ้วนแบบนี้ หากพูดกันในหมู่บ้านต้าเย่เธอก็ยังพอรับได้ แต่ถูซินเยว่หวังว่าซูจื่อหังจะไม่ต้องขายหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเขา

กระแอมไอขึ้นมาหนึ่งที ถูซินเยว่ก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นและพูดว่า "ใช่ ข้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ซู"

หนิงอวี้เหลือบมองร่างอ้วน ๆ ตรงหน้าด้วยสีหน้าแปลก ๆ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ยังไงเขากับซูจื่อหังก็เป็นแค่เพียงเพื่อนร่วมห้องกัน อีกฝ่ายจะมีหรือไม่มีลูกพี่ลูกน้อง เขาเองก็ไม่อาจรู้ได้

เมื่อนึกได้ถึงตรงนี้ หนิงอวี้จึงพูดขึ้นว่า "พอดีเลย ข้านำอาหารกลางวันมาให้จื่อหัง วันนี้ตอนเที่ยงข้าไปหยิบซาลาเปามาเพิ่มสองสามชิ้นด้วยล่ะ"

พูดจบ หนิงอวี้ก็เปิดฝากล่องอาหารออก และเผยให้เห็นผักที่อยู่ข้างใน

ในกล่องอาหารมีเพียงมีซาลาเปาสองลูกวางอยู่บนข้าวและมีผักกวางตุ้งจำนวนเล็กน้อยวางอยู่ข้าง ๆ ข้างบนผักกวางตุ้งมีหยดน้ำมันเคลือบอยู่เล็กน้อย ที่เหลือก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นแล้ว

แม้ว่าถูซินเยว่จะรู้มานานแล้วว่าอาหารในสำนักบัณฑิตไม่ดี แต่เมื่อเธอเห็นด้วยสายตาตัวเองแล้วนั้นก็รู้สึกขมขื่นอย่างมาก

หญิงสาวเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าซูจื่อหังต้องประหยัดเงินและกินอาหารที่แย่ที่สุดในโรงอาหาร เธอมองไปที่ซูจื่อหัง ถูซินเยว่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "พี่ซู ต่อไปนี้เจ้าควรเพิ่มเนื้อสัตว์ลงไปด้วยนะ กินเช่นนี้มันไม่มีสารอาหารเลย"

เดิมทีถูซินเยว่ต้องการจะพูดเตือนเขา แต่คาดไม่ถึงว่าเมื่อซูจื่อหังได้ยินคำพูดของเธอแล้ว กลับไม่ถามหรือตอบอะไรไป เพียงแต่มองตรงไปที่หน้าของถูซินเยว่แล้วขมวดคิ้วแน่นถามว่า "เจ้าพูดโกหกทำไม?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน